Vanmiddag de telefoon: de leerkracht van de jongste aan de lijn met afschuwelijk nieuws. Haar duo-partner is gisteren overleden, nadat die in de herfstvakantie een hersenbloeding had gekregen. Wat een schrik! De kinderen diep onder de indruk en behoorlijk van slag, natuurlijk.
Elsje vertelt dat morgenochtend een soort herdenkingsbijeenkomst wordt gehouden op school. Waarop een van de grotere kinderen, na een stilte, vraagt: 'Wanneer gaat onze weekopening, die voor morgen gepland stond, dan wél door?'
zondag 4 november 2007
Schrik
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
Wat naar! Maar wat netjes, zeg, dat alle ouders gebeld worden. Sterkte met het helpen 'moeten' 'begrijpen' van zoiets.
En hoe praktisch kunnen kinderen óók zijn. Ieder verwerkt dit slechte nieuws op zijn eigen wijze.
Na de blog van Sjaak even reageren op deze : jullie worden wel geconfronteerd met de eindigheid van het leven.
een reden temeer om iedere dag als een kostbaar geschenk te ontvangen en bij het slapen gaan dankbaar terug te kijken wat jullie zo zinvol doen iedere avond
Een reactie posten