De coach

Als de meiden verzamelen bij de club blijkt dat één haar voetbalschoenen is vergeten, twee en drie hun haarelastiekjes en zien nummer vier en vijf eruit alsof ze eigenlijk geen zin hebben: ze slenteren op hun elfendertigst richting de kleedkamer. De coach heeft gelukkig altijd voor elk probleem een oplossing en zo ook vandaag: een reservepaar voetbalschoenen, een handvol haarelastiekjes en een zweepje. Dat laatste is niet waar, maar in de plaats daarvan heeft hij wel zijn strenge blik meegenomen.

Eenmaal aangekomen bij de velden van de ontvangende club maakt het inmiddels strak in de gesponsorde tenues gestoken team dat uit de auto's stapt een zeer professionele indruk. Het team doet onder leiding van de aanvoerder een serieuze warming-up. Maar ook de tegenstander neemt deze bekerwedstrijd zeer serieus.

Elsje zorgt voor aanvang van de wedstrijd voor de catering van meegereisde ouders, coach en vlagger. In de kantine mag ze meegenieten met het volgende telefoongesprekje: 'Ja, met mij. Negen-nul gewonnen. Hij hep er vijf gemaakt. Verder speelde-nie klote. Nee, hij komp zo nooit in het eerste.' De voetballer in kwestie, een jochie van een jaar of 9, staat er beteuterd bij te kijken.

De wedstrijd is bloedstollend spannend: het spel golft heen en weer en de verzamelde ouders langs de kant vergeten van opwinding de regen en de koude wind. De coach van de tegenstander slingert allengs wanhopiger aanwijzingen het veld in terwijl die van ons vooral zenuwachtig op zijn lip bijt. De andere helft van ons coachduo is er vandaag niet bij maar leeft via de sms mee (´hartslag 160!´). Twee meiden moeten geblesseerd het veld verlaten, waaronder de keepster.

Terwijl de toeschouwers al rekening houden met een beslissing van deze wedstrijd door middel van strafschoppen, wordt in de tweede helft de wedstrijd beslist door een prachtgoal van één van de 'onzen'. Na afloop nemen de meiden de zeer verdiende felicitaties in ontvangst, ook die per sms ('you made my day!').