woensdag 30 april 2008

Wie weet...



Vanmiddag reed Elsje met de kinderen op de A12. Ze gingen namelijk op bezoek bij het nichtje dat vandaag 5 werd. Een nichtje dat nog mede door Elsje op de wereld is gezet en daarom een speciaal plekje in haar hart heeft. Maar dat is een ander verhaal dat op een ander moment verteld moet worden.

Bij het nemen van de afslag "Den Haag Centrum" werden ze ingehaald door een politieagent op een motor met zwaailicht, die druk gebaarde dat ze vaart moesten minderen en ruimte moesten maken. Elsje minderde dus vaart en ging half op de vluchtstrook rijden. Wat zou er aan de hand zijn? Vlak na de eerste motor volgde een tweede politiemotor, eveneeens met zwaailicht. Hierdoor dacht Elsje direct dat de motoren vast een escorte zouden vormen. Een ambulance die met meer dan vliegende spoed naar een Haags ziekenhuis moest?

Daarna werd haar vraag beantwoord want de tweede motor werd op de voet... erhm... band gevolgd door een zwarte slee, met het nummerbord AA-95. Aha, een lid van het Koninklijk Huis! Jammer genoeg ging de slee bij het volgende stoplicht rechtdoor, waar Elsje met haar kroost rechtsaf sloegen. Zijne of Hare Hoogheid was dus niet van plan om het jarige nichtje eveneens met een bezoekje te vereren.

Bij thuiskomst leverde enig gegoogle nog extra informatie: dit was een van de auto's die Beatrix gebruikt. Voor de kinderen een spannend geheel. 'Wie weet hebben we de koningin gezien, en dat op koninginnedag!'. Je zou voor je kinderen toch bijna Oranjegezind worden.

dinsdag 29 april 2008

Uit alle macht

Elsje ging onlangs naar de kapper. Terwijl ze zich bij de balie aanmeldde, wilde een heer een afspraak maken. 'Hoe is uw naam, mijnheer?', vroeg het meisje achter de balie. 'Van der Laak' was zijn antwoord. Elsje flapte er bijna uit: 'Hou je d'r buiten, Cock!'. Proest!

Een glimlach

Willy Alberti zong het al: De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft. Natuurlijk een vreselijk lied, maar kinderen helpen zeker om de nare dingen in het leven wat te kunnen relativeren. Over die nare dingen een andere keer misschien meer, nu even een prachtig kinderfilmpje. Zodat de dag met een glimlach kan beginnen.

zondag 27 april 2008

Toerist in je eigen stad



Elsje is de afgelopen maand druk bezig geweest haar leesblog in te richten. Daarbij genoot ze weer van al die boeken die ze de afgelopen ruim zes jaar tot zich genomen heeft. En bovendien leverde deze actie een flink aantal blogideetjes op. Hierbij numero uno.

In Apple of my eye van Helene Hanff moet de schrijfster een reisgidsje maken over New York, de stad waar zij al haar halve leven woont. Ze komt er bij het samenstellen achter dat ze de toeristische topattracties eigenlijk nog nooit bezocht. Het boekje beschrijft de maand waarin ze met een vriendin die schade inhaalt.

Dit bracht Elsje op de vraag of zij de toeristische attracties van haar 'staatsie' eigenlijk wel allemaal 'gedaan' heeft. De provinciale VVV geeft als top 5:

1. Kasteel de Haar daar zou Elsje jaren geleden een keer naartoe gaan. Bleek het dicht wegens renovatie. Nooit geweest dus. Wel heeft Elsje om de hoek bij het kasteel haar eerste rij-examen verprutst. Telt dat ook mee? Dit kasteel maakt zeker wel een kans om ooit bezocht te gaan worden. Bij het grote publiek is De Haar vooral bekend vanwege de Elf Fantasy Fair, die elk jaar het nieuws haalt.

2. Spoorwegmuseum. Hier komt Elsje al jaren zeer regelmatig. De laatste keer was tijdens het Harry Potter-weekend. Jammer is dat sinds de renovatie het museum meer een amusements'park' is geworden. Als je de attracties allemaal als een keer gedaan hebt, bieden ze bij een volgend bezoek weinig verrassing meer.

3. Dierenpark Amersfoort. Een van de leukste en knuste dierentuinen van Nederland. Vorige week nog langsgereden, en toen geconcludeerd dat het de hoogste tijd was deze dierentuin weer eens met een bezoekje te vereren. Vooral natuurlijk voor deze diertjes, waar Elsje uren naar kan kijken.

4. Domtoren. Totdat wellicht de megalomane Belle van Zuylen-toren een feit wordt is de Domtoren het skylinebepalende gebouw van Utrecht. Elsje is er inmiddels al een flink aantal keren naar boven geklommen om te genieten van het uitzicht over de stad en zijn omgeving. De eerste keer staat haar nog helder voor de geest: Elsje woonde al een paar jaar in Utrecht toen zij als mentor een groepje eerstejaarsstudenten begeleidde tijdens de traditionele introductieweek. Toen zij ten overstaan van de groep moest toegeven dat ze nog nooit op de Domtoren had gestaan, werd ze onverwijld meegesleept. Wat een uitzicht! Absolute aanbeveling. Ook kun je er in de Michaëlskapel (op ongeveer éénderde van de hoogte) feesten en partijen houden.

5. Dick Brunahuis. Hier is Elsje nog nooit geweest en eerlijk gezegd heeft ze er ook niet zoveel behoefte aan. De Nijntje-periode ligt achter haar. En dat wil ze graag zo laten. Wellicht tegen de tijd dat er kleinkinderen komen (en Elsje dan nog in Utrecht verblijft). Saillant detail: het Dick Bruna-huis herbergde voorheen de crisisopvang van het Riagg.

Iemand zin om hier zijn/haar toeristische attractie-bezoek aan toe te voegen?

Zsnak



Zsnak, dat klinkt als de naam van een Hongaarse schrijver van Zeer Verantwoorde Literaire werken.

Maar nee, het was het resultaat van Sjaaks kennismaking met de Nintendo-Wii van neef George. Bij het invoeren van de naam deed Sjaak iets niet helemaal goed. Tot groot vermaak van George. "Jij bent, Zsnak!" riep hij telkens om zich vervolgens schaterlachend op de bank te laten vallen.

Elsje heeft de Wii maar gelaten voor wat-ie was. Want voor elk van de sporten heb je je armen nodig. En die zijn Elsjes zeer zwakke plek; met RSI-armpjes valt er weinig plezier te beleven aan golf, tennis, bowling of honkbal.

Ergo: ook virtueel sporten is niets voor Elsje. Zij moet maar, om in de woorden van Ina te blijven, een zeer actief niet-sporter blijven. Er moeten tenminste ook mensen langs de kant staan om aan te moedigen. Of mee te lachen met neefjes zoals George.

vrijdag 25 april 2008

Meer treinen??



De NS heeft het plan opgevat (of moet je nou eigenlijk 'hebben besloten' zeggen?) om meer treinen te gaan laten rijden. Meer treinen? Meer treinen??

Elsje verdenkt de NS van een snood plan. Immers: bij meer treinen hebben reizigers minder snel dat gevreesde half uur vertraging te pakken waarbij ze de kosten van hun treinkaartje kunnen terugvorderen...

Eerst maar eens de punctualiteit omhoog, daarna meer treinen!

donderdag 24 april 2008

Een boekentwijgje



Een boekenstokje kan Elsje natuurlijk niet laten liggen, en zeker niet als het een kort stokje is, dus eigenlijk: een twijgje.

De instructies zijn simpel:
1. Grijp het dichtsbijzijnde boek dat meer dan 123 bladzijdes telt.
Nu ben ik op het moment 'Over de liefde', het nieuwste boek van Doeschka Meijsing, aan het lezen. Dat ligt zelfs naast me op de bank en is dus bij deze de klos.

2. Open het boek op pagina 123 en zoek de 5de zin.
Eigenlijk vraagt Elke me nu een zonde te begaan want ik ben pas op p. 92. Want stelje voor dat daar de plot wordt onthuld!! Maar ok, voor de bloggemeenschapszin moet je wat over hebben. Er staat:

'Het was een aangename woning, met kamers met dubbele deuren die op elkaar uitkwamen, overal parket op de vloer en hoge ramen.´
[de instructie meldt overigens niet dat ik die vijfde zin moet overtypen.... maar wel het volgende]

3. Post nu de volgende drie zinnen.
'De televisie werkte met een kamerantenne, zodat ik niet kon uitmaken of het in Karinthië of Tirol ook binnenshuis sneeuwde. Ik was overgeleverd aan een transistorradio, waarop alleen Radio Arabella zuiver te ontvangen was. Dat was een non-stop muziekzender, die klassiekers uit de popmuziek afwisselde met onvervalst Oostenrijkse schlagers en om het uur het nieuws.'

Elsje had bijna gesmokkeld met het dichtstbijzijnde boek. Want ze is voor haar opleiding ook bezig in een boek van Kjell Nordström en Jonas Ridderstrale (met een rondje boven de a): Karaokekapitalisme. Maar ja, dat ligt toch zeker op een armlengte afstand meer dan Meijsing. What the heck, hierbij ook de zesde t/m negende zin van p. 123 uit dat boek!
'Denken managers echt na over hun klanten als ze aan het werk zijn? Vermoedelijk luidt het antwoord op beide vragen nee. Dat zouden ze wel moeten doen.'
Dit schetst vrij aardig wat Elsje van het boek vindt: Nordström en Ridderstrale zijn erg aan het zenden, op een evangeliserende manier: telkens wordt bovenstaand thema herhaald. Ja, dat weet ik nou wel, denkt Elsje dan. Practice what you preach, please!

Ok, nu nog bedenken naar wie dit twijgje verder toe kan waaien. Jonna, vang jij ´m op? Ik denk ook dat Anders wel te verleiden valt om hier enige woorden aan te wijden. En omdat Ina bijna op vakantie gaat, vraag ik haar speciaal om het bovenste vakantieboek te gebruiken.

Pop



Hoewel nog niet ontslagen uit het Krankenhaus, verkeert Elsje niet meer louter in dromenland. De wereld buiten haar bed en haar boek begint weer interessant te worden. En dit berichtje deed haar in het toetsenbord klimmen. Vooral omdat het zo heerlijk stereotiep, lachwekkend en absurd is.

Een SGP-Statenlid in Gelderland wil popmuziek verbieden. Het heeft volgens deze man (uiteraard!), die gezegend is met de geweldig toepasselijke naam Nelis Zondag, geen educatieve waarde en leidt tot drugsgebruik en vandalisme. Sterker: "Popmuziek heeft de intentie de mens los te maken van God".

Het was alsof Elsje 50 jaar in de tijd terug keek, toen ze het berichtje las. Elsje las namelijk van de week 'Het zwijgen van Maria Zachea', waarin de opkomst van de verderfelijke popmuziek in de jaren '60 van de vorige eeuw één van de uitingen van de sociale omwentelingen uit die tijd vormde. Of misschien zelfs wel één van de oorzaken van die omwentelingen. Come on, Zondag, dit is de 21e eeuw! De tijd van de hele noten is nu echt voorbij hoor!

Elsje heeft nog wel een suggestie voor het Statenlid: verbied geloven! Dat heeft immers ook vandalisme tot gevolg en over de educatieve waarde ervan valt ook nog wel te twisten. O nee, nou vergist ze zich, want dat past natuurlijk niet bij de beginselen van de mannenbroeders-partij.

donderdag 17 april 2008

Uli



Op het vliegveld kom ik Uli tegen. We begroeten elkaar opgetogen, met een dikke knuffel en een kus. We besluiten samen verder te reizen. Vlak voor we linksaf door de plexiglazen poortjes naar de metro gaan zie ik de kinderen rechts op het perron staan. Hoe komen die nou hier? Stel je voor, straks stappen ze in de trein voor ik door de poortjes ben en raken we elkaar kwijt. Uli is ook ineens verdwenen. Nu moet ik kiezen. Ga ik de kinderen of haar achterna?

dinsdag 15 april 2008

Kunt u mij de weg naar Hamel vertellen, mijnheer?

Wat is het toch fijn om collega's te hebben. En dan vooral als die collega's je kennis laten maken met nieuwe boeken, films of muzikanten. Zo had Elsje de afgelopen maanden het genoegen om een trainee te mogen begeleiden, die van jazz houdt. Elsje dacht altijd dat ze een hekel aan jazz had, tot ze op aanraden van deze trainee naar Wouter Hamel luisterde. Ze is verkocht! Geniet vooral mee van zijn 'Useless fraud'.

zondag 13 april 2008

Duur maar spectaculair

Donderdagavond zijn Sjaak en Elsje naar Varekai geweest, de nieuwste show van Cirque du Soleil. Ridicuul dure kaartjes (67 € per stuk!), maar goed, dat was het meer dan waard. Want wat grandioos! Niet in woorden te vatten. Daarom hier een filmpje van youtube.



Eén maar: waarom moest een gewone beker cola in de pauze nou 4.50 € kosten?

dinsdag 8 april 2008

Olympische vlam in de pan



Dit moest een mooi stukje over de reis van de Olympische vlam worden, of beter gezegd, over de protesten ertegen. De geruchten dat die reis gestaakt zal worden nemen toe, maar China roept: "We gaan door, niets kan de Olympische vlam stoppen!". En wég was het mooie stukje. Elsje ziet niets anders meer dan de maar doorstampende Chinese Olympische tank.

Elsjes sporthartje verheugt zich op de Olympische Spelen maar haar mensgerichte hart roept: hoho! Dat de individuele sporters hun glazen niet in zullen gooien, gezien de enorme commerciele belangen en gigantische prestatiedruk kan ze zich voorstellen. Maar dat de politieke leiders van all over the world, om te beginnen bij de EU, nou niet besluiten om af te zien van deelname aan deze Chinese Spelen, snapt ze helemaal niet. Sterker, Elsje schaamt zich: het politieke signaal dat door de EU is afgegeven is zo fout: de commercie is overduidelijk belangrijker dan de mensenrechten. China, ga gerust je gang hoor, wij kijken wel even de andere kant op, naar ´onze jongens en meisjes´ die daar zo fijn samen bezig zijn!

Zou het nou helemaal niet mogelijk zijn op korte termijn een -desnoods afgeslankte- Olympische Spelen te organiseren in een stad waar het nog niet zo lang geleden was, bijvoorbeeld Athene?? Griekenland is immers de bakermat van de Olympische gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen. Dat zou Elsje een mooi gebaar vinden.

zondag 6 april 2008

Wat doe je nou?!



Ik bevind me langs de lijn van het sportveld, vlakbij de cornervlag. Wat ik daar doe is me niet helemaal duidelijk. Waar wacht ik op? Er is niemand die ik ken bezig op het veld en de sport die beoefend wordt ken ik evenmin.

Rechts achter me is een interessante uitziende trap die naar boven gaat, maar in de rolstoel die ik in bruikleen heb, kan ik daar natuurlijk nooit tegenop. Dan maar te voet. Ik trek mezelf uit de rolstoel omhoog en langzaam klim ik naar boven.

De klim is absoluut de moeite waard: ik ben in een soort antiquarische boekhandel beland. Het ene schitterende boek na het andere mag ik inkijken. Eén ervan interesseert me zozeer, dat ik uit mijn handtas een pen pak om aantekeningen te maken in de kantlijn. Heen en weer blader ik, en mijn pen zet streepjes, uitroeptekentjes en sterretjes.

Dan komt mijn moeder eraan. Ze vraagt me of ik het kado voor mijn zus al heb uitgezocht. Beschaamd sla ik snel het boek dicht, de pen erin latend. "Nee, dit is niks", zeg ik, en leg het boek snel terug op de stapel. "We moeten ergens anders maar wat gaan uitzoeken."

We besluiten om in het treintje van de achtbaan te gaan zitten. Die kan ons vast wel naar een ander winkel brengen, waar we wel een kadootje kunnen vinden. Als we vertrekken en langzaam naar boven getakeld worden zie ik ver onder me de rolstoel nog staan.

zaterdag 5 april 2008

De Wijvenweek-stok



Zij heeft Elsje wel eens eerder een stokje toegeworpen, maar dit keer is het zowat een boomstam. Het invullen kostte dus wel wat tijd. Maar nu kan Elsje dan toch, proudly presenteren:

Home

Favourite Art
Pfjoe, wat moeilijk gelijk al. Als het gaat om kunst aan de muur, denk ik dat Elsje kiest voor René Magritte.

Sheets
Vierseizoenendekbed: 's winters beide delen aan elkaar, voor- en najaar de enkele dikke, zomers de enkele dunne. Extra groot (2.40*2.00 m) want anders kan Elsje zich niet inwikkelen zonder voor Sjaak voldoende dekbed over te laten.

Coffee-maker
Dit is er een voor Sjaak, want Elsje drinkt geen koffie. Alleen maar thee, en dan in Grote Hoeveelheden. In vrijwel alle smaken behalve van die zoete zooi als sinaaasappelthee, bosvruchten, of anderszins.

Pets
Lotje, je-weet-wel-poes. Uitgezocht door Elsje, door Sjaak gedoogd. En waar de kinderen stapelgek mee zijn.

Where do you live
Al ruim twintig jaar Utrecht, sinds ze hier ging studeren. En de komende 15 jaar woont ze vast ook nog wel in de Domstad. Heerlijk vertoeven hier. Alles in de buurt en daarnaast wonen we dicht bij snelweg en station, en ligt Utrecht natuurlijk in het midden van het land dus alles wat niet in de buurt is, is toch in de buurt.

Favourite neighborhood restaurant
We hebben er een flink aantal, buurtrestaurants. Zo is er Oost, meer een eetcafé. De Buurt-Griek, altijd gezellig met de kinderen, C'est ça, waar we de prijs/kwaliteitverhouding zeer matig van vonden, Griftpark 1 voor goed en gezellig dineren en Goesting, waar Sjaak en Elsje van de week hun eerste Lustrum hebben gevierd. Verder zijn aan de rand van de wijk nog talloze andere tentjes, dus: keuze zat!

Favorite cocktail
Elsje is een meisje van bier en af en toe een glaasje wijn. Als er al uberhaupt alcohol haar kant op gaat. Veertien jaar samenleven met een alcoholist heeft haar huiverig gemaakt voor alcohol.

Blackberry or Treo
BB. Maar wel alleen voor werk. Geen idee trouwens wat een Treo is, wat natuurlijk ook wat zegt over Elsjes nerdiness.

Favourite charity
Sjaak en Elsje steunen diverse natuur- en milieuorganisaties, organisaties die medisch onderzoek doen, maar eerlijk gezegd moet het er nog steeds van komen een keer goed te kijken naar welke andere goede doelen gesteund zouden kunnen/moeten worden. Elsje denkt dan aan bijvoorbeeld organisaties die iets doen voor kinderen of vrouwen of of of... Het is de hoogste tijd die actie een keer uit te voeren.


Clothes

Broeken
Alles draagt Elsje: jeans, linnen, katoen, dameskostuums, rokjes. Dus dit is voor haar een beetje een onzin-vraag. No favourits here.

Schoenen
O jee, hier heeft Elsje al eens een boekje over opengedaan.

T-shirt
Vroeger moesten de t-shirts zo wijd mogelijk zijn, om in te verdrinken. Tegenwoordig houdt ze van lekker strak, maar wel lang genoeg om niet van dat navelgestaar te krijgen. Na drie zwangerschappen ziet die er niet zo aantrekkelijk meer uit namelijk...

Day Bag/Evening Bag
Ahum, is er verschil? Elsje heeft een paar tasjes: een klein groen katoenen schoudertasje, voor als alleen het hoogstnoodzakelijke meemoet. Een bruin leren rugzakje, ideaal en dus ook het meeste in gebruik, want de zwarte leren schoudertas is van zichzelf al zo zwaar dat als je die vollaadt je er acuut een gevoelloze schouder aan over houdt. Typisch gevalletje van te snel besloten in de winkel.

Favourite Discovery
Ik volg Elke dat het ondergoed moet zijn. Aangezien het onder je goed zit, moet het vooral lekker zitten. Merk is onbelangrijk. De Hema heeft wel fijne naadloze dingen.

Who inspires you
Elsje is niet van de merken dus ontwerpers kent ze ook niet. Een niet te beantwoorden vraag voor dit meisje.

Necessary extravagance
Nou ja, schoenen dus.


Beauty Products

Lipstick
Elke schreef: "voor droge lippen: blistix. En voor een avondje uit heb ik minstens 5 gekleurde stuks lipstick. Aan het tempo dat ik ze opgebruik, zullen ze ze binnen 50 jaar opgraven en zich afvragen wat dàt in godsnaam mag geweest zijn." Dit had Elsje gezegd kunnen hebben!

Mascara
Elsje doet een jaar (minstens) met een mascara, dus... Op dit moment is het er een van Max Factor (heeft ze zojuist even nagekeken): MF More lashes. Daarvoor was het er een van Lancôme: Flex WP. Het restje zit nog in het make-uptasje anders had Elsje het bij God niet meer geweten. Geen van allen een echt bewuste keuze.

Shampoo
Eh... gewone? Maar wel een 2-in-1 variant. Als-ie maar lekker ruikt.

Moisturizer
Eén van de weinige dingen waarvan Elsje bewust hetzelfde merk aanhoudt: Lancôme. Alweer tijden de Aqua Fusion crème. Heerlijk spul.

Hair Product
Aangezien Elsje haar heeft dat steiler dan steil is, moet er heel wat in. Na het wassen gaat er mousse in, dan föhnen, dan Thrill en dan lak. En dan houdt het toch zeker wel een halve dag stand, dat zo moeizaam verkregen kapsel.

Perfume
Hier moet Elsje bekennen dat ze overspel pleegt. Zwoer ze tot voor twee weken bij J'adore van Dior, nu heeft ze Stylessence van Jill Sanders. Dankzij een hele leuke recensie in de Volkskrant van Steffie Kouters. Totaal anders van karakter, deze beide luchtjes!

Toothpaste
Sensodyne F, anders kan Elsje niet met open mond door het leven. Elke ademtocht doet dan pijn. Tis wat, als je bekend staat om die brede glimlach.

Soap
Unicura vloeibaar, want die kiest Sjaak uit.

Nail Polish Colour
Geen, Elsje heeft lak aan gelakte nagels.


Zo, this concludes todays Elsje. Ik durf deze boomstam niet verder te werpen. Wie 'm echter wil komen oprapen, is daartoe van harte uitgenodigd!!

Maf



Komt Elsje gisterenochtend bij haar werk, ziet ze op het plein voor de ingang iets heel geks: een vrouw met een stofzuiger aan de lijn. Alsof het een hond is. Even dacht Elsje dat haar ogen haar bedrogen, maar nee. Het was echt zo. Maf!

vrijdag 4 april 2008

EvRita



It won't be easy, you'll think it strange
When I try to explain how I feel
That I still need your love after all that I've done
You won't believe me
All you will see is a girl you once knew
Although she's zo recht door zee
At sixes and sevens with you

I had to let it happen, I had to change
Couldn't stay all my life down at heel
Looking out of the window, staying out of the sun
So I chose freedom
Want de VVD koos verdomme toch Mark
He's not that impressive at all
I never expected him to

Don't cry for me oh VVD
al die 620.555
All through my wild days
My mad existence
I kept my promise
Don't keep your distance

And as for fortune and as for fame
I never invited them in
Maar alle media houden zoveel van mij
Café's en kelders
Kwamen eraan te pas om de pers te halen
Mijn kiezer, ja jou, ik zeg je:
I love you and know you love me

Don't cry for me vriendje Wilders
The truth is I never left you
Maar al jouw kiezers
Zijn nu lekker van mij
I kept my promise
Please, keep your distance

Have I said too much
There's nothing more I can think of to say to you
But all you have to do is look at me to know
That every word is true

woensdag 2 april 2008

Dure kaartjes



Ik loop door de school, op zoek naar de kinderen. Het is een chaos in het gebouw. Overal lopen kinderen en volwassenen door elkaar, er is duidelijk wat aan de hand. Het tweede kind vind ik druk in gesprek met haar vriendinnen, verkleed. Ze zijn aan het oefenen voor de schoolmusical. Nu? Maar dat kan toch helemaal niet, we moeten als de wiedeweerga naar de schouwburg, ik heb immers kaartjes voor de show die dáár wordt opgevoerd? Ze wil duidelijk niet mee. Ik laat haar maar.

Dan zie ik het jongste kind. Die wil gelukkig wel mee. Maar waar zijn toch de andere kinderen? De tijd begint nu te dringen, want de voorstelling begint al om half drie. Dan besluit ik met alleen het jongste kind te gaan. Bij de schouwburg aangekomen zie ik mijn moeder. Die past wel even op de jongste terwijl ik toch nog een poging doe om de jongens te vinden.

Ze blijken in de zaal te zitten, kijkend naar alweer een andere voorstelling. Hoe kan dat nu? Onze voorstelling moet over 2 minuten gaan beginnen! Na mijn indringend gewuif verlaten ze de zaal. Met z'n drieën klimmen we de steile trappen op naar mijn moeder die daar nog steeds ergens met de jongste moet staan wachten. Maar dan is de vorige voorstelling afgelopen. De zaal stroomt leeg. Ik word met één van de kinderen terug naar beneden geduwd. Ik weiger met de stroom mee te bewegen en duw mezelf en het kind tegen de stroom in naar boven. Daar staat de rest al.

Ik haal de toegangsbewijzen uit mijn tasje. Het blijken er maar drie te zijn. Dan moeten de kinderen maar met z'n drieën gaan, terwijl ik hier buiten op een bankje wacht. Wel zonde van die 650 euro die ik voor de kaartjes heb neergelegd.