Nog eenentwintig

Een serie van veertig blogjes schrijven over de afgelopen veertig jaar is op zich niet zo'n probleem, maar elke dag een aardig stukje uit de vingers laten vloeien valt niet mee. Toch zet Elsje vrouwmoedig door... En daarom is vandaag 1988 aan de beurt.

1988. Het jaar waarin Yvonne van Gennip met drie gouden Olympische medailles thuiskomt. En ook de Nederlandse voetballers hebben succes: Oranje wint het EK-voetbal. In Nederland wordt de maximumsnelheid op de snelwegen verhoogd naar 120 km/h en we krijgen een derde televisiezender. Bij een vliegshow op de vliegbasis Ramstein komen 67 mensen om en de ramp met een PanAm-toestel boven het Schotse Lockerbie kost maar liefst 270 mensen het leven. De Amerikanen kiezen George Bush sr. tot hun nieuwe president.

Ook dit jaar staat voor Elsje in het teken van de liefde. Aan de uit de hand gelopen vakantierelatie van drie jaar eerder komt een einde maar lang is Elsje niet alleen: een leuke huisgenoot mag zich in haar belangstelling verheugen. Samen met hem kijkt ze naar de legendarische revanche van Oranje op de Deutsche Mannschaft. Als de Duitsers als eerste scoren springt hij door het raam van zijn kamer het balkon op en roept: "ik spring, ik spring!" Maar als even later Oranje de gelijkmaker scoort herroept hij dit door weer het balkon op te springen en: "ik spring terug, ik spring terug!" te brullen. Elsje is overigens tijdens het het EK verhuisd en vanuit haar nieuwe kamer kan ze precies het scorebord in de Galgenwaard zien. Jammer genoeg kan ze net niet op het veld kijken. Op zondagmiddag zit ze daarom met een verrekijker bij de radio zodat ze naast beeld ook geluid heeft...

We gaan met z'n aan de dirty dance met Bill Medley & Jennifer Warnes en zijn we dat zat dan heeft Sam Brown het antwoord. Met Billy Ocean ('start het lachen!') en Tracy Chapman kunnen we fijn een stukje autorijden. En anders gaan we toch op de thee bij T'Pau. Troy blijkt Fragile en Gaat ze nou wel of niet met hem uit (filmpje uit 2003)? Varen ze Somewhere down the crazy river of op de Orinoco Flow?
In dit Oranje jaar zou het voor de hand liggen Holland, Hollanders of Hazes met respectievelijk 'Aanvallen', 'Het oranjelied' 'Wij houden van Oranje' op te nemen. Maar nee, Elsje gaat voor Revelation Time ft Ruud Gullit. En ze sluit af met een hartenkreet: Don't worry, be happy!

Een nieuwe liefde, nieuwe muziek. Samen met hem luisterde Elsje in de platenzaak eindeloos naar Mori Kante. Die mag dus vandaag niet ontbreken.


En daarmee is het dan weer een Lovely Day geworden.