28. Hier voel ik me schuldig door

Bijna tien jaar geleden alweer, verliet Elsje de vader van haar kinderen. Voor haar waren daar een jarenlang proces van inzicht dat het zo niet langer ging en steeds wanhopiger pogingen om de relatie vlot te trekken aan vooraf gegaan. Hij vond het allemaal wel best zoals het ging en was niet erg genegen haar te volgen. Het enige dat hij en keer zei was: "Waar is toch die leuke, vrolijke studente gebleven waarop ik verliefd geworden ben?". Dat de jonge studente van weleer bijna 15 jaar later een volwassen vrouw, moeder, en werkneemster was geworden, met daarbij horende verantwoordelijkheden, wensen, verwachtingen en eisen aan het leven, was iets waar hij niet zoveel mee kon.
Elsjes ongeluk en wanhoop drong niet zo tot haar partner door. Dat moge blijken uit het feit dat hij haar het volgende liedje stuurde op de dag dat zij haar nieuwe woning betrok. Even, heel even, voelde Elsje zich daardoor schuldig.