Beste Marc,

Weet je dat ik me rot schrok toen ik afgelopen maandag in de trein naar Leiden stapte, rustig mijn broodje en pakje melk op het tafeltje neerzette, me even omdraaide om mijn jas uit te trekken, en jij ineens langs me speerde, je arm uitstekend naar mijn tafeltje.
Even dacht ik dat je een treindief was die mijn mobieltje wilde jatten. Dat trouwens nog in mijn tas zat, waar je niet bij zou hebben gekund, maar dat terzijde. Wie schetst mijn verbazing toen ik me razend snel omdraaide en in één oogopslag zag dat je niet iets wilde wegpakken van mijn tafeltje, maar er juist iets oplegde. Je liep met grote stappen verder, de coupé uit.
Toen zag ik wat je neergelegd had. Wat een leuk en vleiend briefje! Even, heel even speelde ik met de gedachte om je te mailen of te sms-en. Maar dat zou ik alleen uit nieuwsgierigheid doen en niet uit interesse. En dat vond ik tegenover jou niet eerlijk. Dank, maar nee, ik ben niet geïnteresseerd in een verdere kennismaking...