Ontboezeming

Vaak kun je in volwassenen het kind dat zij ooit waren herkennen. Die onhandige jongen is de wat stuntelige man geworden, dat lieve meisje die attente vrouw. Helaas heb je natuurlijk niet alle volwassenen als kind gekend. Daarom hier een kleine ontboezeming over het kind dat Elsje ooit was.

Zij was het soort meisje dat zich het liefst in alleen een hemmetje gekleed in het zonnetje op het stoepje te slapen legde. Sokken droeg zij slechts als het vroor dat het kraakte.
En nog steeds heeft zij een hekel aan het dragen van veel kledij. Op haar werk trekt men wel eens de wenkbrauwen op als zij midden in de winter in slechts een shirtje en rokje rondloopt, terwijl andere collega's in dikke truien en dito broeken gehuld gaan.

Elsje moet een jaar of 5, 6 geweest zijn. Ze ging in die tijd zeer regelmatig bij vrienden van haar ouders langs die aan het eind van de straat woonden. Daar aten zij namelijk vaak spinazie, één van Elsjes lievelingsgerechten. Haar zussen vonden dit smerig, dus thuis stond vrijwel nooit spinazie op het menu. Elsje liet zich daarom regelmatig overhalen om bij deze vrienden te blijven eten (of nodigde ze zichzelf uit??). Hoe dan ook, op een dag was zij weer bij deze vrienden en antwoordde ze op de vraag of ze een hapje mee wilde eten: "Nee, dat kan niet, want ik heb geen onderbroek aan!"

Of dit onderbroekloze kind ook is uitgegroeid tot een dito volwassene blijft overigens voor de lezer een vraag en voor Elsje een weet. Maar mocht zij zich daartoe verleid voelen, dan is ze in ieder geval niet de enige.