Remi

De afgelopen dagen was het schema donkergroen. En daar Sjaak tijdens zijn interbellum ging fietsen in de Ardennen, was Elsje alleen thuis. En daar is ze niet zo geschikt voor, kleine Remi die ze zich dan voelt.

Dus wat deed ze: ze plempte alle dagen tsjokvol zodat als ze thuis was, ze uitgeput in bed stortte.

Qua werk was het chaos en ellende. Ach nee, wel chaos, maar zeker geen ellende. Drie opdrachten moesten deze week af. Dat zorgde voor de nodige spanning, maar ook voor bevrediging want gisterenochtend waren er al twee klaar. En de derde is vijf minuten geleden in concept naar enkele collega's voor commentaar toegegaan.

Een workshop gisterenmiddag in de bossen rond Vught op een werkelijk prachtige locatie, Zin, gezeten tussen de bomen mag Elsje gewoon geen ellende noemen. Dat er eigenlijk vrijwel niets zinnigs uit de workshop kwam lag natuurlijk niet aan haar :-) De lange rit terug in de warme auto (file!) verdreef de lekkere boslucht niet uit haar neus.

Daarna ontmoette ze voor een borrel een oud-collega en streek met hem op een terrasje om de hoek van Huize Hengeveld neer. Dat dat de buurtkroeg was, wist ze al, maar deze schitterende donderdagavond leek het wel alsof de hele buurt er neergestreken was in het ondergaande zonnetje. Bij het weggaan vroeg een van de buurtgenoten of er alweer een nieuwe man in mijn leven was. Nou moe! Dan maar liever Remi.

Vandaag probeert ze nog iemand van VROM te paaien zodat een behoorlijk kritisch stuk van haar hand als louter ondersteunend wordt beschouwd. Masseren, masseren, masseren. Er lijkt een aardige fysiotherapeute aan Elsje verloren te zijn gegaan.

Nog een paar uurtjes, dan komt Sjaak weer terug. Elsje verheugt zich op een gewoon weekendje niksen. Hallo Sjaak, dag Remi!