En daar gaan we nog maar eens een keer...

Het moet vrouwen makkelijker gemaakt worden om na het krijgen van een kind de werkdraad weer op te pakken. Daarom pleit de Taskforce DeeltijdPlus onder leiding van Pia Dijkstra om vrouwen en hun werkgever gezamenlijk het zwangerschapsverlof flexibel in te laten vullen.

Elsje is hier op basis van haar eigen ervaringen een groot voorstander van. Waar ze bij kind 1 binnen een maand na haar geboorte tegen de muren opvloog van allenigheid (Elsje had een perfecte zwangerschap en dito bevalling achter de rug en het voorbeeldige kind sliep de hele dag), had ze bij kind 3 veel langer verlof nodig dan ze kreeg (kind 3 was een echte huilbaby). En Elsje is niet de enige van wie ze weet dat die wel oren naar een dergelijk flexibele regeling zouden hebben.

Langer nadenkend dringt zich toch een aantal mitsen en maren op aan Elsje. Want wie bewaakt dat er op de pas bevallene geen druk wordt uitgeoefend om eerder aan de slag te gaan dan verstandig is? Of de andere kant op natuurlijk: welke grenzen mag de werkgever stellen aan de duur van het flexibele verlof?

Maar wat Elsje toch weer irriteert in deze is dat het weer alleen gaat over de moeders. Waar blijven in dit verhaal de vaders? Voor het flexibele vaderverlof is in het verhaal van Dijkstra cs geen plaats. En dat terwijl Minister Rouvoet hier toch een lans voor brak tijdens de zomerreces. Dat had nou een mooi opstapje kunnen zijn om het over flexibele ouderschapsverloven te hebben in plaats van over zwangerschapsverlof voor flexibel werk door jonge moeders.