Nog vijfendertig

Over precies vijfdertig dagen wordt Elsje veertig. En speciaal daarom sinds een paar dagen een serie blogjes over... etc.

1974. Het jaar waarin De film van Ome Willem voor het eerst op de buis komt, 'met een papje, met een papje', en ook het Simplisties Verbond van Kees van Kooten en Wim de Bie maakt daar zijn entree. Waarin de VW Golf wordt geintroduceerd als opvolger van de Kever, Feyenoord de UEFA-cup wint maar Oranje de finale van het WK voetbal juist verliest. Waarin de laatste Nederlandse kolenmijn gesloten wordt.

In het leven van Elsje is 1974 een heel belangrijk jaar, want haar vader overlijdt, een week voor zijn 39e verjaardag. Aan ontstoken kunststof hartkleppen. Hartkleppen die hij een paar jaar daarvoor als een van de eerste in Nederland gekregen had en waarmee hij, zo voorspelden de behandelend artsen, toch zeker wel zestig zou kunnen worden. Op basis waarvan de ouders van Elsje besloten dat er nog wel een kindje komen mocht: Elsje.

In 1974 was er op muzikaal gebied weer een hoop interessants: pure shit als Den Uyl is in den olie van Vader Abraham & Boer Koekoek maar ook een tijdloos nummer als I shot the sherrif van Eric Clapton (dit is niet het origineel maar wel een superlekkere uitvoering). The Rubettes, Mud en Elvis Presley. Natuurlijk is het plekje voor het eerste filmpje van vandaag gereserveerd voor Abba, die dat jaar met Waterloo het Eurovisiesongfestival won.


Maar als het aan Elsje ligt, en daar ligt het hier op dit blog aan, dan eindigt de bijdrage van vandaag met... Dirty ol' man. Geniet ervan!