Zoals de vaste lezers allang weten, speelt Elsje graag piano. Niet dat ze het niveau van een goedwillende beginner overstijgt, maar toch, met veel plezier pingelt ze heel wat af. Meestal speelt ze stukken van reeds lang overleden componisten zoals Scriabin, Bach, Chopin, je kent ze wel.
Maar sinds kort speelt ze de Antilliaanse dansen van een nog levende componist: Wim Statius Muller. Een man met een bijzonder prettig in het gehoor en in de vingers liggend repertoire, maar vooral ook iemand met een zeer bijzondere levensloop. Hij werd geboren op Curacao. Doceerde in de jaren '50 van de vorige eeuw aan de Julliard School of Music in New York, en trad in de jaren '60 in dienst van de NATO. Daar hield hij zich tot zijn pensionering in 1995 als veiligheidsofficier bezig met het ontmantelen van terroristische cellen.
Het filmpje dat je hier kunt zien, laat een mooi beeld van de componist zien. Het wijsje dat onder de documentaire, die ter ere van zijn 80ste verjaardag gemaakt is, is gemonteerd, heet Nostalgie en is het wijsje dat Elsje het meest recent mocht spelen. Heerlijk he?
vrijdag 28 mei 2010
Dansen met Wim Statius Muller
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
1 opmerking:
Een heerlijk muziekje. Ik kan me goed voorstellen dat het heerlijk is om te spelen. Iets om te spelen op een wat mindere dag. Bij deze muziek moet je toch wel vrolijk worden.
Een reactie posten