woensdag 23 juni 2010

Elsjes band met Japan



In de tijd dat Elsje een jaar of tien was, gaf haar moeder met enige regelmaat les aan buitenlandse studenten. Twee van hen slechts herinnert ze zich. Dat komt door meerdere bijzonderheden. Ten eerste waren ze met z'n tweeën. Dat kwam al niet zo vaak voor, meestal was er maar een student tegelijk. En al kwam de ene uit Korea en de ander uit Japan, het feit dat ze allebei uit Azië afkomstig waren schiep kennelijk een band: vanaf de eerste dag waren ze onafscheidelijk.

Ook waren zij de enige studenten die bij hun docente thuis over de vloer kwamen. Min of meer uit nood geboren, overigens. Het was Eerste Kerstdag. En deze twee wat weltfremde studenten hadden geen idee dat Nederland op 25 december nou niet bruist van gezelligheid. Integendeel, dat het land op slot gaat zodat iedereen dan binnen achter gesloten gordijnen met familie kan gaan vreten ehrm... het lichtfeest kan gaan vieren.

De moeder van Elsje zag aankomen dat de twee jongens zich geen raad zouden weten met zichzelf op deze Heugelijke Dag en nodigde ze uit om bij haar thuis het Kerstfeest te vieren. Het werd op zich niet eens zo'n gedenkwaardig feest, althans, aan het feest zelf bewaart Elsje geen enkele herinnering. Maar toch staat die periode in haar geheugen gegrift. De Japanse student, Matsuo Sakurada (de naam ligt nog altijd voor op Elsjes tong), stond namelijk twee dagen nadien nogmaals op de stoep en vertelde Elsjes moeder dat ze hem zo gelukkig had gemaakt dat: "hij graag om de hand van een van haar vier dochters zou willen vragen".

Uiteindelijk verliet Matsuo na zijn studieperiode het land. Zonder Nederlandse echtgenote, maar wel met achterlating van een prachtige gekalligrafeerde miniatuur. Waar zou die eigenlijk gebleven zijn?

5 opmerkingen:

Ina zei

hihihi. Had hij nog een voorkeur voor een van jullie? Of waren jullie ooit met z'n vijven en ben ik er eentje vergeten, omdat die mee naar Japan is gegaan??

Tricky zei

geweldig... hoe culturen toch kunnen verschillen... wellicht was het een ongelooflijke eer dat één van jullie werd gevraagd... maar zo zien wij dat helaas niet hé?
en nu, toch geen spijt Elsje, dat je toen niet JA gezegd hebt?!

tijdtussendoor zei

Als de bliksem op zoek gaan naar die kalligrafie ;)
Mooi, zulke herinneringen!

Marianne zei

Heerlijk om altijd even terug te kunnen denken aan dingen die in het verleden gebeurd zijn. Die toch zo leuk en mooi waren, maar die je altijd alweer bijna vergeten was.

venusvido zei

Mooie herinnering, mooi verhaal en laat het ons weten als je die tekening hebt gevonden.