Strawberry Fields Forever?

Het was in het jaar waarin Glasgow de Culturele Hoofdstad van Europa was. Niet dat dat er voor het verhaal toe doet, trouwens, maar daarom weet Elsje nog precies in welk jaar het was. Een note to self dus zeg maar. Want in die zomer gingen Elsje en haar ex (die toen nog niet zo lang haar vriend was) op vakantie naar de UK. Een rondreis van het zuiden naar het noorden. Een reis die hen langs Dover, Bastingstoke, Salisbury, Stratford, Liverpool en Glasgow naar Edinburgh voerde.

Liverpool krabbelde in die tijd uit het diepe dal van economische rampspoed. De stad zinderde van goede hoop op een mooie toekomst. Overal werd gebouwd, verbouwd, opgeknapt, gesloopt en uit de grond gestampt. Twee jaar eerder was de haven, de historische Albert Dock, officieel heropend. In het havengebied bevond zich ook The Beatles Story. Toen Elsje en haar ex in Liverpool waren, was dat vlak daarvoor geopend en natuurlijk moest het 'museum' bekeken worden. Of moet Elsje nu beluisterd zeggen? Het was namelijk het eerste museum waarbij je een koptelefoon op kreeg, tegenwoordig een audioguide geheten. Echt een belevenis, dat museum!

Wat een afknapper was het dan ook om daarna rond te rijden door Liverpool en voor de poorten te staan van Strawberry Field, het kindertehuis in de buurt waar John Lennon zijn jeugd doorbracht. Niets van de trots die het museum uitgestraald had was hier terug te zien. Het geheel zag er zwaar verwaarloosd en verlaten uit, alsof het elk moment in kon storten. Niks Strawberry Fields Forever. Hooguit in de collectieve muzikale herinnering.