Supermodels

Eén van de eerste afleveringen van Sex and the City ooit ging over supermodellen. De vraag die Carrie zich die aflevering stelde: "wat hebben die dames dat ze onweerstaanbaar maakt, dat ervoor zorgt dat elk gezicht zich in hun richting keert?" Met andere woorden: "wat is schoonheid?" Natuurlijk kon Carrie die vraag niet beantwoorden, daar ging het uiteindelijk ook helemaal niet om. De moraal van het verhaal was dat je als vrouw mannen die alleen vrouwen daten die superknap zijn, uit je hoofd moet zetten. Tenzij je een supermodel bent natuurlijk. Want wat is er frustrerender voor een goed uitzien vrouw om als grijze muis behandeld te worden? De tweede moraal van het verhaal, of beter gezegd, van de serie was dat als je maar de juiste kleding (en schoenen!) draagt, je voor het gros van de mannen onweerstaanbaar bent.

Wandelend tussen de prachtige foto's die momenteel tentoongesteld zijn in Boymans van Beuningen 'Schoonheid in de Wetenschap', moest ze steeds aan die aflevering denken. Want de foto's zijn werkelijk prachtig en zouden Elsje normaal gesproken in compleet stille bewondering hebben achtergelaten. Maar de wijze waarop ze tentoongesteld waren, was werkelijk verschrikkelijk. Een grote aaneenschakeling van diavoorstellingen, van links naar rechts, van boven naar onder, op het plafond, een prachtig filmpje op de muur in een smalle gang projecteren, you name it. Zo kan een mens toch niet genieten van al dat visuele schoons?

Om in Sex and the City-termen te oordelen: Boymans weet supermodellen zo slecht te kleden dat het gewone mensen worden: leuk even om naar te kijken maar niet meer dan dat. Zonde! Want zelfs als de foto's minder mooi waren geweest, en ze waren geweldig tentoongesteld (wat absoluut tot de mogelijkheden behoort!), dan had Elsje er meer van genoten dan nu.