woensdag 20 december 2006

Walk like an Egyptian



Elsje kondigt bij deze een tijdelijke blogstop af. Komende dagen doet zij het liedje van de Bangles: 'Walk like an Egyptian' eer aan. Sjaak en zij gaan namelijk een weekje naar Egypte. Heel decadent: een nijlcruise maken. En daarna heel vulgair: een paar dagen all-inclusive in een of ander beachresort.

Tot volgend jaar!

zondag 17 december 2006

Kerstpakket



Elsje is dol op deze tijd van het jaar. Kerstbomen, die zorgen dat het huis heerlijk ruikt, kaarsen en andere lichtjes, de kachel op 10, sfeervolle muziek en natuurlijk: het kerstpakket.

Toen ze nog aan de universiteit werkte, en uit een geldstroom die niet-universitair van oorsprong was betaald werd, viel ze altijd buiten de boot. Lichtelijk jaloers moest ze toezien hoe haar collega's, allen zgn. 'eerste geldstroom'-AIO's het pand verlieten met een leuke attentie: een goed (!) regenpak of een mooie en ook nog handige tas. Elsje moest het doen met het thuisgestuurde (nogal lullige) kerstkaartje van de gulle geldschieter van haar onderzoek. Na een aantal jaar viel het haar begeleiders op, en die regelden voor haar een enorme roomboteramandelstaaf (zij konden natuurlijk niet weten dat Elsje dit type gebak haat). Heel lief van de heren!

Bij haar huidige werkgever is er een langbestaande kerstpakketten-traditie. Tot twee jaar geleden bestond dat uit een verrassing. Zo kreeg Elsje een prachtige rieten mand met spulletjes om te picknicken (de mand doet dienst als opslag voor de Spaanse leerboeken), een fles champagne met twee champagneflutes met het jaar '2000' erin gegraveerd, een serie verzorgingsproducten in een zeer functionele houten kist (die nu dienst doet als naaimand), en twaalf producten uit de verschillende Euro-landen in een handig rolkoffertje.

Elsjes enthousiasme over deze pakketten werd door slechts enkele van haar collega's gedeeld. De keuze van de inhoud en de vorm van het pakket leidde dan ook steevast tot een enorme stapel ingezonden brieven in het personeelsblaadje.

Om aan deze zeurpieterij tegemoet te komen is een aantal jaar geleden het verrassingspakket dan ook vervangen door een keuzemogelijkheid. Met één klik kies je via internet je eigen pakket, dat vervolgens keurig binnen een paar dagen thuis bezorgd wordt. Gemak dient de moderne werkgever en dito werknemer.

Elsje, als gevolg van haar relatie met Sjaak verwoed wandelaar geworden, koos de eerste keer voor een wandelpakket, met een mooie en handige rugzak. Het afgelopen jaar liet ze verstek gaan. In de drukte van de verhuizing raakte de voucher, nodig om je pakket te claimen, zoek. Jammer maar helaas pindakaas... Dit jaar heeft Elsje voor een zakmes en mini-zaklampje van Zwitserse makelij geopteerd.

Al met al tevreden makende producten. Maar toch: de spanning van het 'wat zal de postbode dit jaar afleveren' is er een beetje af. Elsje moet het voor zichzelf opleuken met de glossy folder: waar zou je allemaal uit kunnen kiezen? Zojuist zag ze, natuurlijk nadat ze haar keuze al via internet definitief had gemaakt, dat je ook voor een verrassingspakket kunt kiezen. Haar keuze voor volgend jaar ligt hiermee vast.

zaterdag 9 december 2006

Een stukje ergernis



Mag Elsje even een grote ergernis delen? Dat gaat over het te pas en te onpas gebruiken van het woord 'een stukje', anders dan in 'een stukje taart'. Vréselijk!

Van de week hoorde zij iemand tijdens een lezing zeggen: "We doen aan een stukje kwaliteitszorg zodat de klanten een stukje zekerheid hebben over de door ons geleverde producten." Braak, braak, braak.

Elsje overweegt maatregelen, bijvoorbeeld:
- een voetbaltoeter bij zich houden en dan iedere keer zo'n keiharde 'Pèp!!';
- een doos eieren om dan iedere keer de spreker mee te bekogelen;
- om een stukje taart vragen iedere keer als enz...;
- een kwartjespot (jammer alleen dat er geen kwartjes meer bestaan);
- een schop verkopen;
- weglopen;
- een braakgebaar maken;
- 'pardon?' zeggen (dit is de meest beleefde variant).

Reacties op dit stukje zijn welkom.

donderdag 7 december 2006

Ontboezeming



Vaak kun je in volwassenen het kind dat zij ooit waren herkennen. Die onhandige jongen is de wat stuntelige man geworden, dat lieve meisje die attente vrouw. Helaas heb je natuurlijk niet alle volwassenen als kind gekend. Daarom hier een kleine ontboezeming over het kind dat Elsje ooit was.

Zij was het soort meisje dat zich het liefst in alleen een hemmetje gekleed in het zonnetje op het stoepje te slapen legde. Sokken droeg zij slechts als het vroor dat het kraakte.
En nog steeds heeft zij een hekel aan het dragen van veel kledij. Op haar werk trekt men wel eens de wenkbrauwen op als zij midden in de winter in slechts een shirtje en rokje rondloopt, terwijl andere collega's in dikke truien en dito broeken gehuld gaan.

Elsje moet een jaar of 5, 6 geweest zijn. Ze ging in die tijd zeer regelmatig bij vrienden van haar ouders langs die aan het eind van de straat woonden. Daar aten zij namelijk vaak spinazie, één van Elsjes lievelingsgerechten. Haar zussen vonden dit smerig, dus thuis stond vrijwel nooit spinazie op het menu. Elsje liet zich daarom regelmatig overhalen om bij deze vrienden te blijven eten (of nodigde ze zichzelf uit??). Hoe dan ook, op een dag was zij weer bij deze vrienden en antwoordde ze op de vraag of ze een hapje mee wilde eten: "Nee, dat kan niet, want ik heb geen onderbroek aan!"

Of dit onderbroekloze kind ook is uitgegroeid tot een dito volwassene blijft overigens voor de lezer een vraag en voor Elsje een weet. Maar mocht zij zich daartoe verleid voelen, dan is ze in ieder geval niet de enige.

woensdag 6 december 2006

Eet smakelijk



Met de pepernoten, chocoladeletter en het marsepeinen varkentje nog amper verteerd, las Elsje op nu.nl een fijn berichtje. Elsje vermoedt dat Marianne Thieme zou vinden dat het beest ook recht heeft op een tractatie...

dinsdag 5 december 2006

Wat een weer weer



Tjonge, wat een weer weer! Het blijft ongewoon warm, maar die wind! De dubbele ruiten klapperen in de sponningen. Wel goed voor de Sinterklaasstemming, maar Elsje slaapt er verrekt onrustig van.

Gelukkig las ze net een berichtje op nu.nl met ander weernieuws. Het kan altijd erger, zeg maar.

zondag 3 december 2006

We benne op de wereld



Elsje is geboren in 1969. In dat jaar werd de eerste van acht afleveringen van 't Schaep met de 5 pooten uitgezonden. Dat heeft Elsje dus nooit gezien. Haar ouders waren grote fans en het 'we benne op de wereld om elkaar om elkaar om elkaar om elkaar te hellupen niewaar' schalde regelmatig door het huis. Zo ook de andere liedjes uit deze serie.

Verheugd zat ze daarom voor de buis om de remake, waarvan vanavond deel één werd uitgezonden, te zien. En what are the results from Elsjes jury?
Prima rol van Loes Luca, natuurlijk bekend als Zuster Klivia in de remake van Ja zuster, nee zuster. Daarnaast Pierre Bokma en Marc-Marie Huijbregts. En verassend ook Georgina Verbaan, die best te pruimen blijkt als ze niet over dierenleed balkt en Bianca Krijgsman (bekend van het werkelijk heel erg grappige Zaai).
Aan de andere kant was er die vreselijke jaren '60-sfeer, dat Amsterdamse, al dat gerook (zelfs op het gezicht misselijk makend, jakkes).

Elsje blijft in ieder geval kijken, al was het alleen maar om te ontdekken waar haar ouders nou zo laaiend enthousiast waren. Acht afleveringen. We zullen zien.

vrijdag 1 december 2006

Jesse



Vandaag werd Elsje door Sjaak gebeld op het werk. "Er is iets ergs gebeurd, ik vertel het je zodat je het niet zometeen op het nieuws hoort." Dit was de inleiding tot het schokkendste nieuws van van van... het jaar toch wel.

De achtjarige Jesse is op school in het Brabantse Hoogerheide vermoord, toen hij net iets meer dan een minuut alleen was.

Aangezien er nog niets bekend is gemaakt over het verdere hoe en wat, gaat Elsje niet uitvaren tegen deze of gene. Dat heeft geen zin. Nu is ze alleen maar enorm geschokt. Op haar netvlies een zelf gefabriceerd beeld van een kind op de grond van een handenarbeidlokaal. Telkens schuift het gezicht van één van Elsjes (leen)kinderen ervoor.

Beducht voor nachtmerries gaat Elsje naar bed. Morgen is er vast meer bekend. Of blijkt dit allemaal een nare droom te zijn geweest.