Handlezen

Vandaag, eerste klas coupé voor zes personen richting Den Haag CS. Het dreigt een doorsnee dinsdagochtend treinreisje te worden. Naast Elsje een lege stoel. Daarnaast een man. Hij ziet eruit als eind veertig, met grijzend haar dat hoognodig door een (bij voorkeur goede) kapper onder handen moet worden genomen. Hij leest de Volkskrant, met behulp van een leesbril die hij uit het borstzakje van zijn net iets te gedateerde colbertje heeft gehaald.

Tegenover Elsje leunt een Oosters uitziende vrouw, geheel in het wit gekleed, met gesloten ogen tegen het raampje, mobieltje tussen raampje en oor geklemd. Staat het mobieltje aan? Luistert ze ergens naar? Muziek? Een verhaal dat door de telefoon voorgelezen wordt? Een sekslijn? Of wil ze zo voorkomen dat het mobieltje gejat wordt? Of dat men haar aanspreekt? Gebeurt dat misschien vaker dan ze wil?

Dan ziet Elsje ineens dat op de rug van de linkerhand van de man met blauwe balpen tussen duim en wijsvinger: KNUFFEL is geschreven. Wat zou dat betekenen? Heeft hij het er zelf op geschreven om niet te vergeten dat hij de knuffel van zijn (klein)kind moet meegeven naar de crèche? Heeft zijn dochter van dertien dat op zijn hand gekalkt zodat hij aan haar zal denken terwijl zij bezig is met haar laatste proefwerk van het jaar? Heeft zijn nieuwe liefde het er tijdens hun eerste gezamenlijk ontbijt op geschreven zodat hij de hele dag aan haar zal denken?

Op Den Haag CS aangekomen opent de Oosterse vrouw haar ogen, klapt haar mobieltje dicht en stopt het in haar binnenzak. De man met het grijzende haar stopt zijn bril weer in zijn borstzakje en stapt met zijn krant onder de arm de trein uit. In de stationshal gekomen slaan de vrouw en de man beiden rechtsaf, Elsje gaat rechtdoor richting het Malieveld. De kans om antwoord te krijgen op haar vragen vervliegt. Buiten regent het.