Poppetjes tellen

Een briljant idee natuurlijk, waar Binnenlands Bestuur afgelopen week mee naar buiten kwam: overtollige Rijksambtenaren moeten de nood gaan lenigen van gemeenten die wel werk zat hebben maar geen personeel daarvoor kunnen krijgen.

Terwijl het natuurlijk eigenlijk een gevolg is van slechte beleidsmakerij: we zorgen er eerst voor dat we allerlei taken overhevelen van het Rijk naar de gemeenten, zonder dat zij het daarvoor benodigde personeel kunnen krijgen. Vervolgens roepen we dat het Rijk minder taken heeft en dus minder personeel nodig heeft. Eén plus één is dan al snel drie: laat die overtollig Rijksambtenaren maar bij de gemeenten aan de slag gaan! Iedereen blij. Of toch niet?

Elsje is van mening dat dit soort redeneringen een hoog gehalte simpel poppetjes tellen laat zien. Goed werkgeverschap gaat toch hopelijk niet om alleen aantallen taken en mensuren matchen maar om de mensen en taken te matchen. Want wat als de taak die je op Rijksniveau met plezier uitvoerde je nou op lokaal niveau niet aanspreekt (er voor het gemak even vanuit gaand dat het 'taak over, mens over-principe' gehanteerd wordt)? Moet je dan wel over om de aantallen kloppend te krijgen? Om het principe? Lekker voor de motivatie!