Ik heb zo wawawawaanzinnig gedroomd

Kennelijk stak zij me aan, want ook ik droomde bizar. Mijn droom was niet echt een verhaal maar bestond uit twee taferelen.

Tafereel één: ik loop over de linkerstoep in de Wilhelminaparkbuurt in Utrecht. Alleen langs de rechterstoep, aan de overkant van de brede straat dus, staan huizen. Langs mijn stoep is een strook gras. Dan zie ik iets merkwaardigs: een patroon van iepenbladeren dat zich over grasstrook en stoep uitstrekt, langwerpig van vorm. Opeens moet ik denken aan wat Ina me vertelde: zij had in Utrecht de plek gemarkeerd waar ze begraven wilde worden. Kennelijk is dit de plek.

Tafereel twee: ik loop een huis binnen, qua sfeer en inrichting doet het me denken aan Biedermeier. Links is een soort salon, met een gemakkelijke stoel. Ik ga zitten in de stoel. Aan mijn linkerkant, aan de andere kant van de schuifdeuren die van glas in lood zijn (en open staan) staat een mahoniehouten tafel, glanzend gewreven. Op de tafel liggen alleen CDs. Ineens hoor ik dat de stem van Annie MG Schmidt, die aan het voorlezen is uit de luidsprekers klinkt. Dan hoor ik rechts van mij een geluid. Ik kijk om en vriendin E komt binnen met een bijzonder lange jonge man met donkerblond krullend haar. Haar grijze haar zit erg in de war. Haar lichtblauwe shirt zit vreemd. Dat komt doordat haar ene borst onder haar BH uitsteekt. Haar andere borst zit daar wel netjes in. Ze schrikt. Ik vraag me af wat er aan de hand is? Heeft E de jonge man (haar zoon??) de borst gegeven? Ze loopt langs de tafel de keuken in. De jonge man blijft ietwat bedremmeld staan en kijkt me aan.