Moordneigingen

Afgelopen week afdelingsetentje gehad. En dat moest natuurlijk opgeleukt worden, want alleen met elkaar eten is veel te gewoontjes. De organiserende collega had bedacht dat we er een moorddiner van gingen maken en boekte bij Miss Murder.

Iedereen kreeg een week van tevoren een papiertje, met daarop omschrijvingen van de karakters. Naomi Sambal, het alter ego van Elsje, bleek een goedlachse, continu blowende roddeltante, tevens schoonmaakster op Coco-Island. In een rode gebloemde huisjurk, geleend van een Antilliaanse collega, zag Elsje er zowaar enigszins Caribisch uit.

Verder liepen er die middag op kantoor rond: de arabier met 'tulband', de dame met allerlei hechtingen van een 'facelift', de diva met een veertje in het haar, de coureur met racepak aan, de bodybuilder met dito spierballen, de nichterige italiaanse kapper, de britse gentleman, de paparazzi, de lesbische ex-commando en de New Yorkse bodyguard, de Miss Zweden... Zo uitgedost trokken zij naar het restaurant, de Viersprong in Harderwijk, voor de gelegenheid omgetoverd tot het Caribische Coco-Island.

En daar ging het al gauw mis, of beter gezegd, miss: de missverkiezing die op Coco-Island was georganiseerd, liep door een gruwelijk drama, waarbij twee van de deelnemende missen het loodje legden en een derde zwaar gewond raakte. Wie van de (tijdelijke) eilandbewoners had dit op zijn of haar geweten?

Het spel was leuk, Elsje en haar collega's gingen er helemaal in op. Maar wat niet op ging, was het eten. Dat was zo vreselijk slecht (en duur!), dat Elsje, ehrm... Naomi Sambal, die toch echt onschuldig was aan de gruweldaden die op Coco-Island begaan werden, stevige moordneigingen kreeg.

Al met al geslaagd moordspel maar dineren doet Elsje voortaan echt elders.