Een knoop in je maag

Bijna vier jaar geleden vierden Sjaak en Elsje oud en nieuw in Madrid. Geinspireerd door Mecano stonden zij die avond op de Puerta del sol, het plein in het centrum van Madrid, waar de klok hangt die op tv wordt gebruikt om de start van het nieuwe jaar af te tellen en van waar de tv uitzending van oud&nieuw wordt verzorgd. En dat typisch Spaanse gebruik van druiven eten: twaalf druiven eet je om middernacht, bij elke slag van de klok 1 druif.

Nou ja, en als je dan toch in zo'n stad bent, dan kijk je natuurlijk ook verder rond. Treinofiel als met name Sjaak is, gingen hij en Elsje een kijkje nemen op het grootste station van Madrid, het Atocha-station. Een geweldig station, waar zij zonder zich ook maar een moment te vervelen enkele uren hebben rondgestruind. Groot was dan ook de schrik toen juist dat station enkele maanden later het doelwit was van de 11 maart-aanslagen. Al die doden, en bovendien een prachtstation compleet vernield, waar zij onlangs nog zonder enig probleem of zorg rondgelopen hadden.

Vandaag zijn de daders veroordeeld tot 30.000 jaar gevangenisstraf en een schadevergoedingen die op kunnen lopen tot een miljoen euro aan de familie van een meisje dat sinds de aanslag een vegetatief bestaan leidt. Een nogal dubbel gevoel heeft zich in Elsjes maag genesteld. De daders zijn streng gestraft, dat is waar, en terecht natuurlijk. Aan de andere kant maakt de straf hun gruweldaden niet ongedaan. De doden herleven er niet door, de schade is niet ineens hersteld, het wantrouwen niet plots verdwenen. Ook zal het andere terroristen niet tegenhouden hun aanslagen te plegen. Raar zo'n gevoel, want wat moet je anders als straf verzinnen voor zoiets?