Poes poes poesie

Zij bracht me op het idee voor dit blogje. Een blogje over het poesie-album.

Elsje kreeg voor haar zesde verjaardag een prachtig album, rood met een plaatje van Holly Hobby. O zo mooi; gewoon zonde om er mensen in te laten schrijven! En dus bleef het album maagdelijk wit in de kamer van Elsje liggen.

Maar toen ze een paar maanden later zou gaan verhuizen naar een andere stad, was ineens de ideale gelegenheid daar. En zo raakten de eerste pagina's in de laatste dagen voor de verhuizing gevuld met de juffen van school en het schattige gedichtje van haar vriendinnetje Wendela (7 jaar!):

Al woon ik zo ver bij je vandaan
Toch wil ik in je album staan

Elsje heeft, zoals dat gaat, Wendela nooit meer gezien na de verhuizing, maar het gedichtje kan ze oplepelen alsof het gisteren geschreven werd. Het mooiste gedichtje in het poesie-album van Elsje is tegelijkertijd een beetje een raar geval. De tekst luidt als volgt:

Elserebelse
Ponteneuze meid
Parel in de klassenstrijd
Dan en toch
en dan toch weer
Zet zij haar klompjes
bij het veer.

Dit versje werd geschreven door Gerard Krul. Toen hij het album teruggaf aan Elsje was zij diep, maar dan ook diep teleurgesteld. Want waar waren de 'rozen verwelken en schepen vergaan' of 'een hondje uit Drenthe liet zijn staartje permanenten'?

Nu, zo'n dertig jaar later is zij er met terugwerkende kracht enorm trots op. Parel van de klassenstrijd, het zal je maar gezegd worden...