Hoge nood

Elsje is van nature een enorm zeikwijf. Altijd als ze ergens binnenkomt, lokaliseert ze eerst het toilet en monstert de staat waarin die verkeert. Want het kleinste kamertje moet wel kraakhelder zijn. In de stad weet ze precies de cafes en warenhuizen waar de toiletten schoon zijn. Menig camping is op grond van de hoge eisen die Elsje stelt aan haar sanitaire ontspanning als onvoldoende bestempeld. Bij onvoldoende hygiene blokkeert haar sluitspier namelijk, met buikpijn als gevolg.

Soms echter is de nood zo hoog dat Elsje dwars door die blokkade op de meest smerige plees toch kan, kokkend en al. Bijvoorbeeld in het vliegtuig. Op die hoogte is er simpelweg geen alternatief.

Vanmorgen stond in de Volkskrant een berichtje over een piloot die tijdens een vlucht naar het toilet moest. Hij had het vliegtuig ondertussen op de automatische piloot gezet. Maar toen blokkeerde niet zijn sluitspier, maar wel de deur. Zijn hoge nood veroorzaakte bijna dito landing, want pas vlak daarvoor kon hij uit het wc-hokje bevrijd worden.

Elsje neemt zich per direct voor in het vliegtuig niet meer naar het toilet te gaan. Dan maar liever buikpijn!

Wat een weer weer

De afgelopen dagen is Elsje met het oudste kind in Barcelona geweest, waarover later nog veel meer. Toen ze vertrokken plensde het en bij terugkomst nog steeds. "Wat een weer weer" riep Elsje, waarop in haar hoofd direct het liedje uit Tita Tovenaar opborrelde:

Wat een weer weer, wat een weer
Regen plenst weer langs de ramen
En de wind die gaat tekeer
Wat een weer weer, wat een weer

Leuker eigenlijk is het regenliedje uit Ja zuster, nee zuster:

Loopt u zo alleen in de regen, juffrouw?
Mag ik u een eindje vergezellen?
Nou, ik ben daar eigenlijk tegen, mijnheer
Dat zal ik u wel dadelijk vertellen
(...)
Samen met u onder een paraplu, wiedewie
Samen met u onder een paraplu

En zo floepten er aan de lopende band regenachtige songs op in Elsjes hoofd. Wat dacht u van de klassieker: Singin' in the rain uit de gelijknamige film? Ritme van de Regen van Rob de Nijs? It's raining again van Supertramp? Here comes the rain again van de Eurythmics? And when the rain begins to fall van Germaine Jackson en Pia Zadora? Rain down on me van Kane? November rain van Guns 'n Roses (ok, het is nog augustus, deze telt niet mee)? It's raining men van the Weathergirls? Purple rain van Prince (deze laatste twee gaan natuurlijk niet over regen, tellen dus ook niet mee)?

Kennelijk kietelt regen de creativiteit! Maar o jee, wat als al deze natte muziek het effect heeft van een regendans? Dan zit Elsje de komende maanden alleen nog maar tegen regengordijnen aan te kijken... Snel gedacht aan iets zonnigers! Net uit Barcelona komende houdt Elsje het daarom voor vandaag maar op: Summer in the city van The lovin' spoonful (trouwens geweldig gecoverd door Joe Cocker)

Hot town, summer in the city
Back of my neck getting dirty and gritty
Been down, isn't it a pity
Doesn't seem to be a shadow in the city

Geprop

Vandaag stond er op nu.nl een berichtje dat Elsje direct weer inspiratie heeft gegeven om haar blogloze vakantieperiode af te sluiten. Tijdens het late journaal op de Zweedse telvisie was op de achtergrond de redactieruimte te zien, met op één of meerdere beeldschermen Canal +, met op dat uur natuurlijk porno.

Nou heeft Elsje niet direct iets tegen sexfilms. Als mensen dat droge geprop en dat neppe gehijg stimulerend vinden om naar te kijken: be my guest. Zolang Elsje niet hoeft mee te kijken vind ze het best. Natuurlijk heeft ook Elsje haar grenzen. Sex met kinderen, dieren of rare objecten zijn daar overheen.

Soms is bloot in een gewone film ook best functioneel (of zoals Herman Finkers zegt: functioneel bloot: je moet er wel een stijve van krijgen). En dat bloot kan dan zelfs pornografisch van aard zijn. Elsje denkt hierbij aan de schitterende keuzefilm van de VPRO-zomergast van gisterenavond, Halina Reijn, la Pianiste van Michael Haneke, met in de hoofdrol Isabelle Huppert. In deze film speelt zij een op het eerste gezicht keurige pianolerares, die op het tweede gezicht een bijzonder verknipt sexleven blijkt te hebben. De eerste glimp van dit verborgen deel van haar leven krijgen we als kijker als ze in een pornobioscoop best wel harde porno gaat kijken. Indrukwekkend, angstaanjagend, maar o zo'n goede film.

Een jaar of twee stond er een column van Martin Bril hierover in de Volkskrant. Een groep 'plattelandsvrouwen' uit het Noorden van het land had een avond georganiseerd om gezamenlijk The pianist van Polanski te zien. Door een foutje kregen zij echter La pianiste te zien. Bij het zien van de expliciete sexbeelden uit de pornobioscoop, was er een golf van walging door het publiek gegaan. De voorstelling was gestaakt en de dames waren diep verontwaardigd naar huis getogen. Deze column was de eerste en enige aanleiding tot het schrijven van een lezersbrief van Elsje aan de krant (die ook nog geplaatst werd). Want porno, tja, ook dát kan functioneel zijn.