De boze stiefmoeder

Elsje is een groot fan van sprookjes en dan met name in boekvorm. Al toen ze een klein meisje was, spaarde ze sprookjesboeken. Favoriete sprookjesfiguren waren in die tijd Assepoester maar ook het meisje uit het sprookje van Vrouw Holle. Helaas waren er natuurlijk ook minder prettige figuren, zoals de Grote Boze Wolf en de Heks. Tegenwoordig heeft Elsje meer iets met de boze stiefmoeder. Deze surrogaatmoeder trekt haar eigen kinderen systematisch voor en heeft een bloedhekel aan haar stiefkinderen. Die worden dan ook door haar misbruikt (Assepoester!) of genegeerd.

Sinds Elsje de laatste jaren fungeert als een deeltijdstiefmoeder (heel modern klinkt dat zo!), is ze doodsbang om het stempel 'boos' opgeplakt te krijgen. Om elke schijn ter vermijden noemen de stiefkinderen haar dan ook geen stiefmoeder en zij hen geen stiefkinderen. Leenmoeder en leenkinderen zijn de gebruikte termen in het NSG. Af en toe mogen ze elkaar even lenen, als de echte moeder en/of kinderen niet in de buurt zijn. Of als ze wel in de buurt zijn, inmiddels. En eigenlijk gaat dat allemaal prima. Nou zijn het ook echt leuke leenkinderen dus gemakkelijk om van te houden, vindt Elsje. En natuurlijk zijn de leenkinderen en -moeder wel eens boos op elkaar, maar gelukkig is het meestal goed en gezellig.

Dat niet altijd de stiefmoeder het probleem is, maar ook de stiefvader het predicaat boos kan krijgen, las Elsje in een huiveringwekkende reportage in de Volkskrant van het afgelopen weekend. In deze rapportage werd dit probleem neergezet vanuit het perspectief van wanhopige biologische vaders die machteloos moeten toekijken hoe de nieuwe partner van hun ex hun kinderen misbruikt, mishandelt of zelfs vermoordt. En dat er zo slecht geluisterd wordt naar de signalen over kindermishandeling, zeker als ze van een ex komen.

God zij dank merkt Elsje bij zowel haarzelf als bij Sjaak een groot hart en veel liefde voor de kinderen van de ander. Dus bang voor het welzijn van haar en zijn kinderen als ze in Huize Hengeveld vertoeven is ze absoluut niet. Welk een opluchting!