De sleutel tot succes

Een saaie cursusdag met collega's eindigt te laat en dus in een wat gehaast vertrekken uit het hotel waar het geheel plaatsvindt. En zoals dat gaat als je haast hebt, lijken de trappen naar beneden schier oneindig. Op hoge hakken nog enigszins elegant naar beneden lopen blijkt geen sinecure, zeker niet omdat je je armen vol hebt met een laptop, map met cursusmaterialen die je eigenlijk in de speciaal voor de workshop uitgereikte tas had moeten stoppen, en je handtas.

Gelukkig schiet een aardige hotelmedewerker te hulp als de hele bliksemse boel in de lobby uit je handen dreigt te vallen. Als je hem aankijkt, springt de vonk over. Pfjoe, wat een enorm aantrekkelijke man! Al snel ben je druk in gesprek en het is overduidelijk dat de aantrekkingskracht wederzijds is. Hij loopt mee naar de auto en helpt je met het inladen van alle spullen. Maar dan staat ineens collega B. naast de auto. Met een veelbetekenende grijns kijkt die naar de blos die langzaam je wangen rood kleurt.

De knappe man lijkt zich ineens bewust van de wat ongemakkelijke situatie waarin je je kennelijk verstrikt voelt. Hij verontschuldigt zich en wil weglopen. Eerst drukt hij je nog de hand. Hierbij laat hij quasi achteloos zijn sleutelbos in je andere hand vallen. Dan draait hij zich om en loopt het hotel weer binnen, je in verwarring achterlatend.

Collega B. stapt in zijn eigen auto en rijdt al toeterend het hotelterrein af. Je aarzelt. Wat moet je doen? Wat wordt er van je verwacht? Moet je nu naar de receptie gaan en net doen alsof je de sleutelbos gevonden hebt? Moet je de sleutels gebruiken? Maar waartoe geven ze dan in hemelsnaam toegang?

Uiteindelijk besluit je in je eigen auto te stappen en weg te rijden. De sleutelbos laat je bij de slagboom achter.

Linkje bij dit blogje