Vorige week heel wat ophef over een uitspraak van Job Cohen, de zo sympatieke burgervader van de Amsterdammers. Hij had namelijk gezegd dat hij het geen probleem vond als mensen op grond van hun religieuze overtuiging weigeren mensen van de andere sexe een hand te geven.
Geert vindt het vast 'knettergek', Rita verklaart het ongetwijfeld in strijd met de 'uitgangspunten van haar beweging', Ehsan zal zeker bang zijn zijn herwonnen handenschudvrijheid op te moet geven, maar Elsje kan er prima mee leven, ehrm zonder leven bedoelt ze, zonder die handenschudderij dan wel te verstaan.
Want zeg nou zelf, wie geniet er nu van:
- zo'n slap handje
- zo'n zweterig handje
- zo'n plakkerig handje (bv na het eten van een sinaasappel of zoiets)
- zo'n kolenschop waarin je eigen hand verbrijzeld dreigt te worden
- zo'n half handje (alleen de vingers raken je handpalm)
- of een kushand
Elsje is voor invoering van de respectvolle buiging. Bijvoorbeeld zoals de Japanners doen.
maandag 18 februari 2008
Een diepe buiging
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
Bij ons thuis staan de ikea-bekertjes ook netjes gestapeld. Volgens kleuren van de regenboog. (Dat laatste was een grapje.)
Over handen schudden: nu snap ik waarom je Willem Alexander nog nooit een hand geschud hebt...
(zie jouw reactie bij Bart en Ricardo...)
@pdc: gelukkig maar anders was ik toch gelijk een stuk minder weird
@gerrit: precies :-)
Een reactie posten