Mede mogelijk gemaakt door de Toren van Babel

Deze dagen staan garant voor een flink portie muzikale vaderlandsliefde. Voorafgaand aan elke voetbalwedstrijd op het EK worden immers de volksliederen gespeeld van de ploegen die tegen elkaar in het strijdperk zullen treden. Een fijn moment om de spelers van dichtbij te zien. Hoe staan zij erbij? Gegeneerd voor zich uit kijkend als de camera langskomt of juist schalks in de lens knipogen? Hebben zij hun handen voor het kruis, achter de rug of rust een hand op het hart? Stralen ze ongeïnteresseerdheid uit of zingen ze uit volle borst mee?

Over dit laatste gesproken, een aantal van de landen die meedingen naar het kampioenschap heeft het daarmee moeilijk, zo kan Elsje zich voorstellen. Want wat doet, ik pak 'm beet, Zwitserland? Het volkslied daarvan is maar liefst vijftalig. Wat spreek je dan als coach af met je team? Eén van de talen met z'n allen te zingen? Dat toont eenheid! Maar welke taal kies je dan? Lastig, lastig. Ieder zijn eigen moerstaal? Wordt een zooitje! Alleen maar meehummen? Als soort discussies in de kleedkamers gevoerd moet worden komt de coach niet aan tactische besprekingen toe. Geen wonder dat meertalige landen er snel uit liggen.