Poffertjes

Ach, wat zo'n kinderboekenweek allemaal voor herinneringen oproept! Zo loopt Elsje al een week rond met het idee voor een poffertjesblogje.

Dat was namelijk tijdens haar zwangerschappen de enige rare lust die Elsje had. Poffertjes, ze kon er niet genoeg van krijgen! Hupsakee, op zondagmorgen richting de poffertjekraam. En direct na de geboorte van de baby zakte die onstuitbare zin in poffertjes telkens weer tot 'best lekker, voor zo af en toe'.

Een half jaar na de geboorte van haar oudste kreeg ze ter ere van haar eerste moederdag een poffertjespan kado. En niet zo'n lullige van alumium, waarmee je alleen maar aanbakgevallen kunt produceren, nee, zo'n goeie, loodzware, van gietijzer. Zoeen die je eerst een half uur op een zacht vuurtje rustig opstookt om dan supersnel de ene na de andere perfecte portie uit de pan te laten rollen. Onverslijtbaar bovendien!

Hoewel de pan niet versleet deed de relatie dat wel. Nieuwe ronde, nieuwe kansen bracht dat met zich mee, ook op poffertjesgebied. Want de nieuwe liefde bleek zo´n zelfde poffertjespan in zijn bezit te hebben. Het NSG kon dus de eerste jaren in even hoog tempo voorzien worden.

En toen kwam de klap, nee, de verhuizing moet Elsje schrijven. Want sinds de verhuizing naar huize Hengeveld koken Sjaak en Elsje op een inductieplaat en daar doen gietijzeren pannen het niet op! Met als resultaat dat zij geen poffertjes meer konden bakken!! Gelukkig heeft het NSG, met dank aan Betsie, sinds een paar maanden een nieuwe, inductiebestendige, poffertjespan in huis en kan er weer vrolijk gebakken worden. Kan, ja, maar de zin in poffertjes is nog maar één keer opgedoken. Dat schiet dus niet op. Elsje moet maar zwanger raken, dan heb je kans dat-ie nog intensief gebruikt gaat worden.

Waarschuwing aan de lezer: en mocht je ooit zin in poffertjes krijgen, koop dan NOOIT die voorgebakken meelballen die je alleen nog maar in de magnetron hoeft op te warmen. Die zijn ronduit GOOR!