Wat is er toch mis met... (1)

Elsje gaat een nieuw feuilleton invoeren. Want sinds zij in het vorige haar beklag deed over het gedrag van de mannen van de fietsenstalling op Utrecht CS, zijn die poeslief. Het is werkelijk ongeloofelijk! Maar ja, elk voordeel hep ze nadeel, want daarover valt dus niet meer te bloggen. Gelukkig zijn er nog zat dingen die een blogreeksje meer dan waard zijn. Hierbij dus deel 1 in de serie: "Wat is er toch mis met"? Wie weet welke verbeteringen deze serie nog op zal leveren!

Centrale vraag vandaag is: wat is er toch mis met de blaasspieren van de man? Kennelijk is het ophouden van de plas voor hem onmogelijk, getuige het aantal stinkende hoekjes bij bijvoorbeeld kerken, in tunnels en bij metrostations. En dat terwijl er toch zat urinoirs op straat zijn die voor het mannelijk smaldeel van de populatie prima te gebruiken zijn.

Dat die stinkhoekjes veelal niet door vrouwen veroorzaakt worden, is volgens Elsje wel algemeen geaccepteerd. Voor hen is wildplassen zo onpraktisch. Elsje moet er tenminste zelf niet aan denken om haar broek te laten zakken in het openbaar. In de natuur achter een bosje wil het nog wel lukken, maar midden in een drukke stad zou het haar simpelweg niet lukken de blaasspier dusdanig te ontspannen dat opluchting van het afvloeien naderbij komt.

Elsje heeft wel eens het idee dat er een simpele biologische verklaring moet zijn voor het feit dat mannen dit wel kunnen. Zou het net zoiets kunnen zijn als het territoriumgedrag van mannetjeshonden? Die tillen hun poot immers bij elke boom op om daar hun geurspoor achter te laten. En als ze een geurvlag van een andere hond, in het bijzonder een concurrent, vinden op diezelfde plek, zijn ze er als de kippen bij om dat luchtje door het hunne te overstemmen.

Nou ja, wie Elsje een betere reden kan vertellen, voele zich vrij op dit bericht te reageren!