Het is nacht en we gaan samen zwemmen in het IJsselmeer. Dat vinden we heel normaal, want we zijn immers zeehonden. Na een poosje ben ik het zat. Ik wil terug. De rest van ons zwemt door.
Dichtbij de oever ligt een gedaante op een eilandje, op zijn zij. Hij ligt met zijn hand in het water. Ik weet dat hij dat doet omdat hij dan al het nieuwe leven kan proeven.
Als ik uit het water klauter begin ik naar de sluis te rennen, met Ellen op mijn hielen. Ze heeft een mobieltje aan haar oor en is in een paniekerig gesprek met mijn ex verwikkeld.
In de sluis zijn twee zeehonden gevangen. Eén ervan is mijn oudste dochter. Zij wil de rest van haar leven als zeehond doorbrengen. Mijn ex is daar mordicus tegen en probeert via Ellen de boel te stoppen. 'Maar onze dochter wil echt verder als zeehond!' roep ik.
Ik besluit haar te laten gaan en neem afscheid met een knuffel en een aai over haar bol. Vervolgens opent de sluiswachter de sluisdeuren. Dan zwemt ze met haar maatje weg.
vrijdag 27 juni 2008
Nachtelijke avonturen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
5 opmerkingen:
ben je hiermee wel 'ns naar 'n therapeut geweest ?
hmm...
( ajirnyhgxzw )
@anders: ehrm nee. moet dat, denk je?
Kan je ook zo veelzijdig dromen?
Heel herkenbaar:-)
Ik heb twee nachten geleden zebra's en giraffen uit de tuin gehaald en door het huis verhuisd naar ergens vooraan. Het is besmettelijk blijkbaar. ;-)
@elke: beter van giraffes en zebra's gedroomd dan van slakken, toch?
Een reactie posten