Strijkers

Als laatste culturele activiteit bezochten Sjaak en Elsje het Kamermuziekfestival. In de blokkendoos aan de rand van de stad die het Muziekcentrum Vredenburg tijdelijk moet vervangen, dat grondig opgeknapt wordt.

Onder leiding van Janine Jansen probeerde een achttal strijkers de zaal in vervoering te brengen. Helaas is kamermuziek in een grote concertzaal niet zo´n gelukkige keus. Ondanks dat het publiek zich voorbeeldig gedroeg (gehoest werd er alleen tussen de delen van het concert in en boterhammen werden niet genuttigd), was het geluid van de strijkers geschikter voor een wat kleinere zaal, of een van de kerken die ook dienst doen als podiumlocatie. Maar na de pauze kon het quintet van Schubert de harten van Elsje en Sjaak wel veroveren.

En nu op naar dat andere soort strijkers...

Wat is er toch mis met... (4)

Wat is er mis met U? Overal waar Elsje komt, valt het haar op dat er nog maar zelden gevousvoyeerd wordt. Alom is het 'jij' en 'jou' dat de klok slaat.

Elsje heeft als meisje geleerd dat je volwassenen die je niet kent, of ze nou ouder of jonger zijn, met 'u' aanspreekt. En daarnaast mensen met een zekere mate van gezag (zoals de buurman/vrouw, je oom/tante). En sowieso altijd het personeel in winkels, restaurants, de buschauffeur, de leerkracht, de dame achter het loket etc.

Natuurlijk vond ook zij het wel eens overdreven. Zo had Elsje een tante die werkelijk iedereen U noemde (nadrukkelijk met hoofdletter ook nog). Zelfs de toch veel jongere familieleden, bij uitstek toch een categorie jongere bekenden en dus geschikt om te tutoyeren, werden door haar met 'U' aangesproken.

Om zich heen ziet Elsje kinderen die oudere en onbekende mensen met 'jij' en 'jou' aanspreken, hun leerkracht bij de voornaam noemen. En dat stoort haar wel een beetje. Is Elsje misschien een tikkie ouderwets of gaat U ten onder? Is tutoyeren de nieuwe norm, en moet Elsje ook dat maar als beleefd beschouwen?

Maar weer eens een stokje

In deze tijd van het jaar luistert het NSG altijd graag naar de Top 2000. Ook de tv-uitzendingen met Matthijs en Leo bekijken zij trouw. En zo kom je nog eens op het idee voor een stokje. Matthijs vroeg afgelopen vrijdag namelijk aan het publiek: "wat is het nummer in de Top2000 waar je vroeger dol op was en waar je je nu voor schaamt?"

Die vraag vindt Elsje een mooi onderwerp voor een stokje. Gooi je schaamte op het web! En om zelf direct met de billen bloot te gaan: voor Elsje was het Woman in Love van Barbra Streisand...

Trouwens, als je toch op het linkje klikt, mag je gelijk een gooi doen naar de leeftijd van Ms Drijfzand!



(hint: ze is van 1942)

Kerstkaarten schrijven

Een bekentenis: jarenlang heeft Elsje geen kerstkaarten geschreven. Geen zin, geen puf, geen tijd, geen weetzijveel. In ieder geval had ze zich voor dit jaar voorgenomen de schade eens flink in te halen. Gewapend met een fijne pen, een stapel nieuwjaarskaarten (want de kerstdagen waren inmiddels toch alweer verstreken), kerstpostzegels en het adressenboekje zette zij zich deze middag aan de tafel om te schrijven.

Maar toen begon de ellende. Want bij wie van je contacten kun je na vijf jaar eindelijk weer eens wat van je laten horen? Wie kun je na deze tijd eigenlijk gewoon doorstrepen? Wie gelooft er dat je al die jaren helemaal geen kaarten schreef, maar denkt dat je alleen hem/haar oversloeg? Wil je met al die mensen eigenlijk nog wel weer contact hebben? Woont iedereen nog op het adres dat al die jaren ongebruikt in je boekje heeft gestaan? Hoe heet de jongste telg van Marietje ook al weer, die twee jaar geleden nog zo'n leuk geboortekaartje had gestuurd? Sla je nu niet iemand over?

Hoofdpijn heeft Elsje ervan gekregen! Maar de stapel is in de tijdelijk versmalde gleuf van de brievenbus verdwenen. Nu de paracetamol naar binnen laten glijden.

Excuses aan al diegenen die na dit verhaal hopen op een persoonlijke kaart en die niet krijgen. Elsjes adresboekje is niet altijd even betrouwbaar. Het ligt echt niet aan een kwijnende Tante Pos.

Note to self: (goed?) voornemen voor einde 2008: alleen kaarten sturen aan mensen die jou een kaartje sturen.
Note to self (2): voorraad paracetamol nog voor het einde van dit jaar aanvullen.

If I were a rich girl

Het afgelopen weekend is Elsje met haar moeder naar Londen geweest. Nee, niet om te kerstshoppen, maar om zich een weekend lang in diverse theaters op te sluiten.

Vrijdag bezochten zij Fiddler on the roof, het wereldberoemde verhaal van de Russisch-Joodse Tevye, vader van vijf dochters die hij het liefst traditioneel uit zou willen huwelijken. Maar ja, dat zijn meiden gelukkig worden is voor hem ook belangrijk. En dat botst wel eens. Een heerlijke voorstelling met allerlei bekende liedjes, zoals het 'If I were a rich man'.

Zaterdag gingen zij naar het langstlopende toneelstuk ter wereld: The Mousetrap. Geheel in jaren '50-sfeer, met dito speelstijl. Hierdoor voelden Elsje en haar moeder zich toen ze weer buiten kwamen alsof ze een reis met de tijdmachine gemaakt hadden.

Zondags deden zij een marathonzitting door naar Nicholas Nickleby te gaan. In twee zittingen van ruim drie uur elk werden ze geheel ondergedompeld in Dickens. Wat een prestatie van de spelers, wat een genot.

Ja, If she were a rich girl, dan wist Elsje het wel. Dan deed ze dit soort weekends elke maand!

En ja, Ina, de afkoopsom is betaald.

Wat is er toch mis met... (3)

Vandaag in de serie 'wat is er toch mis met' aandacht voor: Oom agent. Waar is die strenge doch rechtvaardige bromsnor gebleven, die de jeugd in het gareel hield, de inbreker betrapte en vlotjes inrekende en verdwaalde toeristen de juiste weg wees? Die de vriend van elke welopgevoede burger was?

Elsje komt die agent niet meer tegen. Maar een totaal andere soort, per definitie niet je vriend. Zo liep ze afgelopen donderdag bij de Haagse Schouwburg langs een politieauto met draaiende motor en zag dat een van de koplampen defect was. Aardig als Elsje is, wilde ze de chauffeur waarschuwen dat hij zich natuurlijk niet zo in het verkeer begeven kon. Ze liep dus naar de zijkant van de auto om de agent duidelijk te maken wat er aan de hand was. Die hield zijn raampje echter stijf dicht, keek Elsje agressief aan en maakte een afwerend gebaar, dat door Elsje alleen maar geïnterpreteerd kan worden als: "flikker op!". Nou ja! En dat terwijl de politie in een enorme mediacampagne druk bezig is collega's te werven 'die mensen willen helpen'.

Later bedacht Elsje dat de Schouwburg tegenover de Amerikaanse ambassade is. Zou dat de reactie van de agent kunnen verklaren? Was het angst? Zou hij in haar een mogelijke terrorist hebben gezien? Dat zou dan getuigen van verrekte weinig mensenkennis! En het geeft Elsje ook een naar gevoel: angst is immers een slechte raadgever en laat mensen rare dingen doen.

Nee, geef Elsje dan maar liever het volgende exemplaar:

Het Imelda-syndroom

Elsje is over de schreef gegaan en niet voor de eerste keer. Ze heeft geprobeerd het feit nog te verdoezelen door het corpus delictum onder het bed te verstoppen, maar daar bleef het roepen: "Trek mij aan, trek mij aan!" Net zolang tot Elsje niet langer weerstand kon bieden...

Daarom zal Elsje maar een bekentenis afleggen: ze heeft nieuwe schoenen aangeschaft. Alweer. En ook dit keer zijn het schoenen die enkel en alleen elegant zijn. Met als gevolg zero ruimte voor comfort of degelijkheid. Maar zo mooi: mokka-kleurig suede pumps met een donkerbruine strik op de bovenkant, zeer hooggehakt! In de winkel ging Elsje zo vlot akkoord met de suggestie van de verkoopster dat het wel leek alsof ze dringend schoenen nodig had! Pah!

Ooit schreef Elsje six weird things over zichzelf. Ze is bang dat haar schoenen er bij zullen moeten. Bij elk pak een apart paar schoenen, het lijkt wel een verslaving. Het Imelda-syndroom ligt op de loer.

Een greep uit de collectie: zwarte en lichtbruine hooggehakte sandaaltjes, bruinrode hooggehakte pumps, blauwzwarte zeer hooggehakte pumps, bruine lage puntschoentjes, zandkleurige en veelkleurig zomerse maar toch elegante instappers, donkergrijsblauwe espadrilles, hooggehakte bruine hoge laarzen, zwarte korte laarsjes. En dan heeft Elsje ook nog een aantal verstandiger paren schoenen: wandelschoenen, gympies, kurken sandalen, regenlaarzen, sauna - en teenslippers, sloffen...

Het is dat de schoenmaker een paar hooggehakte donkerbruine enkellaarsjes verprutst heeft, anders was er in de kast vast geen plek geweest voor de nieuwste aanwinst...

Wanneer is Elsje rijp voor een bezoek aan de sofa van de shrink? Als ze vijftig paar schoenen heeft? Bij honderd paar? Bij duizend paar?