Tsjonge jonge, wat moet Elsje nou weer maken van de challenge-opdracht van vandaag: mijn favoriete herinnering?
Zoals het voor haar onmogelijk was om een beste vriend aan te wijzen, is het ook onmogelijk om één favoriete herinnering aan te wijzen. Dan maar een fijne herinnering die ook nog blogwaardig is... Deze herinnering neemt de lezer mee naar 1978. Het is voorjaar, de blaadjes komen uit hun knoppen gekropen, de Forsythia bloeit en alle vogels leggen een ei. Of zoiets. In ieder geval: het is voorjaar.
Al een poos heeft Elsje last met het lezen van wat de juf op het bord schrijft, erg onhandig voor een tweedeklasser (voor de jonge lezers: groepertje 4). Zelfs al zit ze inmiddels op de voorste rij in de klas (ja, toen stonden de bankjes nog twee aan twee, in rijtjes achter elkaar, werken in groepjes moest nog uitgevonden worden). Daarom raadt de juf de moeder van Elsje aan om Elsje mee te nemen naar de oogarts.
Een paar weken later (het zullen vast maanden geweest zijn, gezien de toen al ernstige wachtlijstproblematiek bij oogartsen), stapt Elsje met haar gloednieuwe bril op haar neus de deur van de oogarts uit. Opgetogen roept ze tegen haar moeder: "Mam, er zitten blaadjes aan die bomen. En kijk nou, er staan _letters_ bovenop dat gebouw!" Dat gebouw was het station in Leiden. De koeienletters die erbovenop staan had Elsje nooit kunnen ontwaren.
Het wonder van scherp zien.
Later heeft Elsje dat nog een keer mogen ervaren.
vrijdag 17 december 2010
Dertig dagen-challenge (17)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
4 opmerkingen:
Ik kan me voorstellen dat er een wereld voor je open ging.
Ik vond een bril moeten dragen (was toen 10) een ware ramp, hoor. Heb het nooit op deze manier bekeken eigenlijk ;-)
Hahaha, zooooo herkenbaar! Ook die blaadjes. Voegen in muren, etc. En niet meer zwaaien naar een gele vrachtwagen omdat je denkt dat de bus er aan komt...
"Mam, er zitten blaadjes aan die bomen."
Exact wat ik zei tegen mijn moeder als "groepertje 6". :-D
Gelukkig bestaan er lenzen ;)
Een reactie posten