Dertig dagen-challenge (25)

Op deze Eerste Kerstdag is de opdracht heel toepasselijk: een eerste. Nou stond dit jaar bol van de 'eersten'. Elke dag na 29 april was een eerste keer zonder haar. De verjaardagen van de kinderen, moederdag, de dag die haar 44e verjaardag had moeten zijn, Sinterklaas en nu Kerst. Hoewel Elsje haar echt niet elke dag zag of had willen zien, is het feit dat het niet meer kan, nooit meer kan, vooral op die 'eersten' superpijnlijk. Geen wonder dat Elsje ook een andere 'eerste' meemaakt dit jaar: langdurig ziekteverlof omdat ze overspannen is.

Nu is Elsje van plan om er een Vrolijke Kerst van te maken. En al die blogjes over het wel en vooral wee van het afgelopen jaar maken zelfs haarzelf triest, dus... voor de verandering een heel ander onderwerp als we het over 'een eerste' hebben': Elsjes woonsituatie.

De eerste plek waar Elsje woonde was natuurlijk het huis waarin ze geboren werd, want in die tijd bevielen vrouwen nog 'gewoon thuis'. In dat huis woonden haar ouders nog niet zo heel lang. In haar herinnering was het een fijn groot huis, in een rustige zijstraat van een van de drukste straten in Delft. Ze deelde met haar jongere zusje een van de twee zolderkamers, die, geheel naar de eisen van die tijd donkergroen en donkerpaars was geschilderd. Toen ze verhuisden, na het overlijden van haar vader, kregen zuslief en Elsje allebei een eigen kamer (ook een eerste!). Zeker in het begin was dat erg wennen en lange tijd logeerden zij bijna dagelijks bij elkaar.

Toen Elsje ging studeren was daar natuurlijk de eerste studentenkamer. Via een advertentie in het studentenblaadje van de universiteit kon ze in onderhuur in een kamer op een studentenflat gaan wonen. Een heerlijke tijd, al duurde die situatie maar zeven maanden (tot ze een echte eigen kamer bemachtigde in een andere studentenflat): de kamer was ruim, het huis voor een studentenflat redelijk schoon, de huur laag, en... ze leerde er een leuke jongen kennen.

Een aantal jaar later besloten Elsje en haar lief samen te gaan wonen in hun eerste koophuis. Een opknappertje was het: een in potentie schattig arbeiderswoninkje in een buurt die nu heel hip is maar die toen nog erg toe was aan mensen die de vaak slecht onderhouden woningen eens flink onder handen zouden gaan nemen. In dat huis woonde Elsje 11 jaar. Ze was er erg gelukkig: de wijk was een vriendelijk wijkje waar steeds meer pandjes opgeknapt werden. Met om de hoek een bakkertje, een groenteboer en een supermarkt voor de grote boodschappen. Ze kreeg er haar kinderen. Maar de laatste jaren was ze er diep ongelukkig: de relatie met haar lief liep stuk.

Het bleek gelukkig niet al te moeilijk te zijn om een woning te vinden dat geschikt was voor een alleenstaande moeder en haar drie kinderen. Het werd haar eerste woning in Lunetten, een wijk aan de zuidkant van Utrecht. Daar bouwde zij een nieuw bestaan op. In de woning, niet in de wijk. Want haar kinderen woonden voor de helft van de tijd bij hun vader in de oude buurt, gingen daar naar school en naar de kinderopvang, hadden daar hun vriendjes.

Dat werd niet minder toen Elsje na een jaar Sjaak leerde kennen. Hij woonde weliswaar in Lunetten, maar zijn ex verhuisde al snel naar de wijk waarin haar nieuwe partner woonde, jawel, dezelfde wijk als waar Elsjes ex woonde. En nee, de ex van Elsje was NIET de nieuwe partner van de ex van Sjaak. Laten we die gedachten maar direct de kop indrukken.

Toen Elsje en Sjaak dan ook besloten om samen een eerste huis voor het NSG (nieuw samengesteld gezin) te kopen, was de keus om te gaan kijken in de oude wijk van Elsje snel gemaakt. En daar vonden ze het perfecte huis: qua grootte, qua ligging, qua afstand tot de beide exen, school en kinderopvang. Alleen jammer dat het een huis is met een stervenskoude benedenverdieping, die bijna niet warm valt te stoken. Mede daarom overwegen Sjaak en Elsje om daar ingrijpend te gaan verbouwen en er vloerverwarming aan te gaan leggen. Overwegen. Want het is een hoop gedoe, een huis te verbouwen waarin je woont. Het alternatief? Verhuizen. En dat is ook een hoop gedoe.