De dertig dagen-challenge nadert langzaam maar zeker zijn einde. Voor het overigens zover is, komt er nog een reeksje mooie onderwerpen langs! Zoals vandaag: iets waar ik van moet 'wenen'. Alleen het woord al: wenen. Prachtig! Daarvan schieten bij Elsje de tranen in de ogen.
Want zoals bekend heeft Elsje nogal actieve traanklieren. Is er een mooie film: fletsj! Een ontroerend moment in een boek: hoppa! Een vriend die verdriet heeft: tsjakka! Muziek: biggelen maar! Momenten van trots op de spruiten: jawel hoor: tranen. Enzovoorts. Pak de tissues er maar bij. Tot zover zullen de meeste mensen wel mee kunnen gaan. Ontroering en verdriet en groot geluk doet bij de meeste mensen de tranen wel prikken.
Haar bijnaam is echter niet voor niets Kraantje Lek: een dag niet gehuild is een dag niet geleefd. Of zoiets. Want ook bij boosheid of machteloosheid stromen bij Elsje de tranen over de wangen. Haar ex vond altijd dat Elsje hem emotioneel chanteerde door zo gemakkelijk te huilen. Ja, lekker dan, het is verdorie geen vrije keus hoor! Gelukkig laat Sjaak zich niet zo makkelijk van zijn stuk brengen door Elsjes waterlanders.
Deze dagen brengt Elsje huilen echter naar een heel nieuw niveau. Staat de kerstboom goed opgetuigd te stralen: daar komen ze al. Ligt de sneeuw zo ongerept in de tuin en komt daar dan een vogeltje aan dat daar dan van die afdrukjes in zet: hatsjiekiedee. Poeh. Nu vindt Elsje het ook wel wat teveel van het goede hoor. Over een poosje, als ze zich beter voelt, zullen deze tranen vast weer in het reservoir blijven liggen wachten op een huilwaardiger moment.
vrijdag 24 december 2010
Dertig dagen-challenge (24)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
11 opmerkingen:
Als je ook zo gemakkelijk lacht, is alles prima in balans.
@Ram: als je naar mijn twitterprofiel surft zie je mijn gewone gezichtsuitdrukking :-) twitter.com/piependeelsje
Nu komt het extra hard aan ...
het komt goed!
Laat het maar gewoon over je heen komen Elsje, het moet er toch uit. Over een tijdje is het vast anders.
Zelf krijg ik al een brok in mijn keel als mijn zoon enthousiast over Serious Request vertelt. Dat vind ik zo gaaf, die betrokkenheid.
*knuffel*
Vooral dat laatste is heeeeel herkenbaar. Toen ik dus vorig jaar in dezelfde situatie zat sprongen de tranen uit m'n ogen bij elk lief kaartje dat op de mat viel (en dat waren er nogal wat) en bij elk lief smsje, telefoontje, bezoekje etc. Gelukkig is het inmiddels weer normaal en snotter ik alleen bij een mooie film of een goed boek. Dus: 't komt goed, heus waar! ;-)
Is toch lekker, af en toe, ff jezelf kunnen laten gaan. Ik heb ook van die momenten (gehad).
Een teken dat je gevoel in je 'guts' hebt! :-)
O, wat heerlijk! Inderdaad een mooi woord, "wenen". Misschien niet zo mooi als "verstrengeling" maar toch...En ik ben er ook zo eentje. Ik hoef maar in de gids te zien staan dat Bambi weer op TV komt en daar komen de waterlanders al...
ah, ik was hier blijkbaar vergeten reageren.
Als jij geen reden tot huilen had het laatste jaar, dan heeft niemand dat, hé. Laat u maar een keer goed gaan en alles komt goed. Dat doet het altijd. Het moet van mij, zo simpel is dat :-)
Tranen zijn nodig, om te spoelen :-) xx Merry Christmas voor jullie, lieve schatten!
wenen heeft op mij een absoluut helend effect. Als mijn tranen komen, dan weet ik dat ik ze beter niet te hard probeer tegen te houden.
Die eerste keer dingen waar je door moet als je iemand dierbaar hebt verloren, zijn moeilijk é. Ben daar zelf ook niet zo goed in.
hang in there, en toch een lieve, warme kerst
ed x
Dat moet de Goud-Elsje in jou zijn. Zij woont ook in mij. Ik doe er ook niet moeilijk over. Behalve dat ik volschiet als er een drumband langs komt. Dat durf ik niemand te vertellen.
Een reactie posten