Wet wet wet

Mama, als je van die gel in je haar doet, betekent dat dan dat je je aan extra veel wetten moet houden?

I'm not an addict

Bl@nkie kwam met een testje: hoe blogverslaafd ben je? Nou, zo zit het met Elsje:

81%

Wil je het testje ook doen? - Klik dan hier (en bij de uitslag geen lid worden maar rechts onderaan de pagina klikken voor de uitslag)

En omdat dat nog net geen 100% is, durft Elsje de stelling aan: I'm not an addict.

Inspiratie zát!

De lage verschijningsfrequentie van berichtjes op dit blog wordt op het moment niet veroorzaakt door gebrek aan inspiratie, welnee! Het is nu tijd die Elsje tekort komt. Nog een paar weken, dan is er een aantal dingen achter de rug: opleveren van het concept eindproduct een groot project, de inleverdatum van de eindopdracht voor de opleiding die Elsje volgt en het afscheid van de baas. Als Elsje dit alles achte de rug heeft komt er hopelijk weer wat meer blogtijd, want dan heeft ze voor zichzelf een week vrij ingepland. Tot dan zal ze zich waarschijnlijk beperken tot reageren op andermans/vrouws schrijfsels...

"Jezus redt" mag niet

Het bovenstaande berichtje in Binnenlands Bestuur bracht dat liedje van Robert Long in Elsjes gedachten. Geweldig! Op youtube staan wel filmpjes hiervan, maar niet met Robert himself, dus vandaar dat Elsje het hier bij de tekst van dat liedje houdt. Want wie weet mag dat binnenkort ook niet meer gedraaid worden!

Toen het Christendom op aarde kwam
En ieder mens het recht ontnam
Om zo te leven als hij dacht dat het goed was
En heel de aardkorst dik bevlekt met bloed was
Werd het meteen de hoogste tijd
Dat heidenen na zware strijd
Door legers door de kerk geleid
Van hun cultuur werden bevrijd

Dat hield men eeuwenlang in stand
Vol liefde werd de rechterhand
Van dieven, slaven, kinderen en vrouwen
Als zij een misstap deden, afgehouwen
Men zorgde voor een schuldcomplex
Wanneer je rondliep in iets geks
Of je ten buiten ging aan sex
Je stond al snel bekend als heks

Jezus redt, Jezus redt, alle mensen opgelet
Jezus redt, Jezus redt, enkel door 't gebed

Soms wordt een land vol hongersnood
Bezocht door weer zo'n vrome kloot
Die steeds dezelfde ouwe kool komt stoven
En roept, vanuit zijn draagstoel: "Blijft geloven!"
Die zegenend naar mensen zwaait
Voor ieder lijk zijn hoofd omdraait
Elk argument van tafel maait
En steeds opnieuw de mensen paait

Al jaren gaan er stemmen op
Voor pil en voor geboortestop
Maar Rome weigert steeds om te beperken
Dat zou de zedeloosheid maar versterken
Elk recht wordt u nog steeds betwist
En sex blijft steeds de anti-christ
Hij die door zijn orgaan slechts pist
Heeft steeds voor duizenden beslist

Jezus redt, Jezus redt, alle mensen opgelet
Jezus redt, Jezus redt, enkel door het gebed

Maar kijk, men is veranderd want
Rooms-katholiek en protestant
Begonnen toch hun grip wat te verliezen
Men moest dus wel een andere koers gaan kiezen
Men was geweldig in zijn sas
Want wat ontdekte men alras
Toen men nog eens de bijbel las
Dat Jezus ook een hippie was

De wereld kraakt aan alle kant
En grote delen staan in brand
Je zou dus zeggen, helpt het onheil weren
Gehuichel moeten wij de rug toekeren
Maar niets daarvan, vergeet het maar
Het is Boedha hier, Jahova daar
Men draaft getuigend door elkaar
En heeft de oplossing al klaar

Jezus redt, Jezus redt, alle mensen opgelet
Jezus redt, Jezus redt, enkel door het gebed

Het is maar al te waar helaas
De Paus, de Kerstman, Sinterklaas
Ze zijn al eeuwen lang de baas
En eeuwen lang al even dwaas

Jezus redt, Jezus redt, alle mensen uit de nood
Jezus, red Jezus, red Jezus uit de goot!

Een sterk nummer

Deel twee van de vakantie van toen. Elsje heeft inmiddels ook uitgerekend dat het 1989 moet zijn geweest, maar dat terzijde. Ze reden ergens op een regionale doorgaansweg in Midden-Frankrijk, toen dat sterke nummer het begaf.

Het was in de eerste vakantieweek. Terwijl zij achter het stuur zat en zuslief de radio bediende (in die tijd had je nog geen eens autoradio's met cassette-spelers erin, would you believe it?) merkte Elsje dat, hoewel zij het gaspedaal voldoende ingedrukt hield, de auto snelheid minderde. Eerst weet zij dat aan het lichte hellinkje waar ze tegenop reed, maar toen gas bijgeven als enig resultaat had dat de auto begon te schokken en te bokken, wist ze dat er iets mis was. Direct zette ze de auto aan de kant van de weg.

Zuslief opende de motorkap en keek erin. Zij had ooit een kokende motor gehad en was ervan overtuigd dat dit net zoiets moest zijn. Beetje water erin en hoppa, je kunt weer verder, voorspelde ze. Maar de motor zag er volkomen gezond uit. Een blik onder de auto deed haar echter schrikken: er lekte vloeistof.

Een stukje verderop bevond zich een dorpje waar gelukkig een garage was. De garagehouder keek eerst even moeilijk toen Elsje in haar beste middelbareschool-Frans probeerde uit te leggen wat er aan de hand was, want het was een oldtimer-garage. Maar toen een Nederlands stel van middelbare leeftijd dat zich in de garage bevond ging tolken, was het hem duidelijk: hij sprong in zijn sleepwagen en reed mee naar de plek waar ons autootje nog steeds met open motorkap stond te wachten op redding.

Met de sleepauto werd het sterke nummer meegenomen naar de garage en op de brug gezet. En in no time was de diagnose gesteld: een lek in de benzineleiding, die in in minder dan 5 minuten dusdanig met tape omwikkeld was dat de meiden weer verder konden.

Toen moest er natuurlijk afgerekend worden en daarbij was er nog een probleempje te overwinnen: de beste man wilde eigenlijk geen ANWB-Reis-&Kredietbrief aannemen. Ander geld hadden zuslief en Elsje echter niet op zak. En ook hier bracht het Nederlandse stel uitkomst. Zij verzekerden de man dat dat een bonafide betaalmiddel was. En zo werd ook dat probleem opgelost. Ze konden weer verder!

Was het maar zo. Want pas nadat het Nederlandse stel hen nog zeker een uur had uitgehoord over waarom twee jonge meiden in juni door Frankrijk reisden en hen danig had verveeld met lange verhalen over dat ze er zelf waren omdat ze op DS-jacht waren (jonge lezers onder jullie, in die tijd bedoelde je met een DS een auto en geen spelcomputer) kon de sleutel weer in het contact worden gestoken. Dankbaarheid kost veel tijd, zeg maar.

Eind goed, al goed. Wat betreft de auto wel, de tape hield het de rest van de vakantie prima en het sterke nummer ook. Maar hetzelfde Nederlandse stel kwamen de meiden later in de vakantie trouwens opnieuw tegen, toen ze op de camping in Versailles stonden om in hun laatste vakantiedagen Parijs te verkennen. Het stel bleek niet geslaagd in de zoektocht naar een rode DS (welke details een mens al niet onthoudt!) en was de teleurstelling in Parijs aan het wegdrinken... wat een dusdanige gemoedstoestand opleverde (melancholisch gepraat) dat zuslief en Elsje er die laatste paar dagen zeer alert op waren om hen te ontlopen.

You lose

Agossies, Elsje vindt dit toch zo'n zielig filmpje. Die ogen, dat mondje!

Een megamug

Elsje heeft zoals iedereen, behalve wellicht een enkele fanatieke entomoloog, een bloedhekel aan muggen. Want niet alleen zoemen de krengen irritant om je kop heen, soms zelfs zo erg dat je als je al in de gelukkige omstandigheid was om in slaap te vallen voordat de mug je op zijn netvlies kreeg... Wacht even, het zijn insecten en die hebben geen netvlies. Nou ja, de pokkenbeesten zoemen je dus gewoon wakker.

Op de een of andere manier is Elsje ook altijd de pineut. Terwijl mensen in haar omgeving een ongeschonden vel houden, lijkt Elsje tijdens de zomer vaak meer op een krentenbol, tenminste, als je van rode krenten houdt in een ongebakken broodje houdt. Die ene mug die zich na de zomermaanden weet te verschansen in het huis, weet Elsjes aderen ook altijd feilloos te vinden. En nee, in de opmerking dat ze kennelijk lekker bloed heeft, vindt ze geen troost.

Een kop in het personeelsblaadje met daarin het woord megamug trok dan ook direct Elsjes aandacht. Nou is het meestal zo dat hoe groter de mug, hoe onschadelijker. Zelden gestoken door een langpootmug. Bij lezing bleek dat het artikel niet draaide om een echt mug, maar om een IFO (intelligent flying object). Dit minihelicoptertje met daarin een cameraatje wordt gebruikt om het ontstaan van files te onderzoeken.



De andere benaming voor de Megamug is Filevlieg. Daar krijgt Elsje associaties bij die passen bij die tongbreker: "als vliegen achter vliegen vliegen vliegen vliegen vliegen achterna". Ze pleit voor een insectvrije benaming voor dit type IFO. Iemand een goede suggestie?

Armoe troef

Vandaag is het blog-action day, de dag waarop bloggers all over the world aandacht aan een en hetzelfde onderwerp besteden. Dit jaar is dat armoede.

Nu kan Elsje natuurlijk hele schermen vol schrijven over hoe oneerlijk het in de wereld toch verdeeld is: wij West-Europeanen die onze rijkdom maar zo slecht kunnen of zelfs maar willen delen met de mensen in het Zuiden.

Ook zou ze het over de positie van bijstandsmoeders kunnen hebben, die het vaak financieel zo slecht hebben dat ze zich er als de ene helft van een dik verdienend ouderstel voor schaamt als ze naar de rijk beladen ontbijttafel kijkt en de kinderen dan durven te zeuren dat die goedkope chocopasta van de Euroshopper 'echt niet te vreten is!'

Nee, waar Elsje zich als ze vandaag aan armoe denkt vooral druk over maakt, is over de kredietcrisis. En dan niet over het feit dat die er is, de cijfers liegen er immers niet om, en Elsje vindt het echt heel erg voor de mensen die hun zuurverdiende spaarcentjes of zelfs hun huis kwijt zijn geraakt. Maar over het feit dat er hele volksstammen huilen omdat hun beleggingen niets meer waard zijn. Geld met geld maken, dat is pas armoe. Natuurlijk spat zo'n soort ballon uit elkaar: je kunt ´m niet blíjven opblazen!

Maar wat nog erger is, is dat de kranten over bijna niets anders meer schrijven. En dat is pure armoe. Alsof er geen honger, oorlogen of Echte Armoe meer bestaat. Bah.

Kick die sidekick eruit

Elsje luistert 's morgens in de auto altijd graag naar Radio 538, waar rond die tijd Edwin Evers op staat. Dat is meestal een lekker programma met slap geouwehoer en fijne muziek. Maar Elsje moet toegeven dat ze zich in toenemende mate ergert aan de vreselijke sidekicks (en dan vooral een van de twee, al weet ze nou nooit of dat nou Niels of Rick is. Nou ja, lekker belangrijk, het zijn maar sidekicks...)

Voorbeeldje: vanmorgen was er een item op het nieuws over de acties die Defensie op poten zet om aan personeel te komen: medewerkers die iemand werven krijgen een bonus en jonge vaders hoeven het eerste jaar na de geboorte van hun kleintje niet op missie. Zie hoog de nood is: het water staat Defensie duidelijk aan de lippen.

Zegt die sukkel van een sidekick als commentaar op dat nieuws: "Belachelijk, als je niet op missie wilt, moet je maar een ander beroep kiezen!"

Duh!

En zo gaat het maar door. Als je een hele week luistert, kun je zeker 20 keer een soortgelijke oerdomme opmerking noteren. En praat-ie niet dom, dan slaat hij rechtse onzin uit, daar is de gemiddelde Telegraaf-lezer een Baader-Meinhof-Groepslid bij!

Tip aan Edwin: kick die sidekick eruit alsjeblieft!

Schitterend

Vandaag hebben Sjaak en Elsje lampen opgehangen. Zie hierboven het resultaat van één daarvan. Schitterend! En zo fijn om na ruim tweeënhalf jaar eindelijk voldoende licht te hebben in de woonkamer. Dat wilde ze graag even met jullie delen...

En als we dan toch bezig zijn...

In de Kunstbijlage van de Volkskrant stond een interview met Joan Baez. En steeds als Elsje die naam las in de afgelopen week (de kunstbijlage hangt altijd als leesvoer naast het toilet dus je moet er een week mee vooruit en als gevolg daarvan lees je dan sommige stukken wel een paar keer, maar dit terzijde) moest ze denken aan Forrest Gump. Daarin zegt Jenny namelijk dat ze zo graag een zangeres wil worden zoals Joan Baez. Voor degenen die Forrest Gump nog niet zagen: het is een geweldige film: met humor, ontroering, woede.

De laatste keer dat Elsje 'm zag, keken het oudste en derde kind (deels) mee. Zij en Sjaak onbewogen, hij samen met zijn moeder snikkend als Bubba sterft. Mooi als je zoiets met je kinderen kunt delen en er ruimte isv voor ieder om op zijn/haar eigen manier te genieten.

Meer filmnieuws

Gisteren gezien: The world according to Garp. Oftewel: een trip down memory-lane.

Amsterdam, 1983. Elsje gaat bij nicht Ina logeren, die daar aan de VU studeert. Zij woont op Uilenstede. Samen gaan zij naar de film: Ina wil graag naar Garp. Waar Elsje eigenlijk nog te jong voor is. En niet alleen omdat het de late avondvoorstelling is. Met de laatste tram reizen zij terug naar de studentenflat. Elsje zit rillend van de vermoeidheid naast Ina, zo laat is ze nog nooit naar bed gegaan. Op de studentenkamer staat een prachtige klok, waarin metalen kogeltjes rollen en op die manier de tijd aangeven. Elsje slaapt op een matras op de grond naast het bed van Ina.

Voor de buis was Elsje weer even terug in die studentenkamer waar de klok, die ze was vergeten, ineens uit de krochten van haar geheugen boven kwam drijven. Mooie herinneringen.

I (hartje) de blogosfeer!!

Elsje zag een jaar of wat geleden een heel indrukwekkende film. In deze film wordt een jong Russisch meisje door haar moeder in de steek gelaten; haar dochter moet zichzelf maar verder zien te rooien. En dat doet ze, door haar lichaam te verkopen in de disco. Daar ontmoet ze een knappe jongen, die allemaal lieve dingen voor haar doet. Ze is gered. Als hij haar vraagt mee te gaan naar Zweden voor een vakantie, is zij dan ook in de zevende hemel. Alleen blijkt die vakantie niet zo idyllisch als haar door haar vriendje is beloofd. Integendeel. Het is een nachtmerrie.

Na het zien van deze film heeft Elsje uren door het huis gelopen, al scheldend en huilend. En in de jaren die volgden, bleven beelden uit de film zich aan haar opdringen. Daarom vond ze het ook zo erg dat ze bij God niet meer wist hoe de film heette. En googelen op de plot leverde niets op. Maar onlangs kreeg ze van mede-blogger Tom het antwoord: de film heet Lilja 4-ever. Dank, Tom! Nu nog zien dat ik de film op DVD te pakken zien te krijgen.

Dubbelganger (VII)

Zojuist hoorde Elsje dat de presentator van Expeditie Robinson, Ernst-Paul Hasselbach, bij een auto-ongeluk in Noorwegen om het leven is gekomen. Hij was daar om opnames te maken voor 17 Graden Noord.

Misschien dat Elsjes buurman Dirk zijn plek stiekem in kan nemen. Die lijkt er namelijk als twee druppels water op. Hoewel Dirk op de foto een stuk minder lijkt, dat moet Elsje toegeven. Slechte foto, daar ligt het aan.

Het dierenbevrijdingsfront

Twintig jaar geleden ging Elsje met haar zusje kamperen in Frankrijk. Ze hadden beiden net hun rijbewijs gehaald en mochten de auto van hun moeder lenen. Dat was een Peugeot 205, die indertijd met als "Een sterk nummer" werd verkocht. Dat bleek helaas een grove onwaarheid, want halverwege de vakantie begaf de auto het. Dat leverde nog de nodige avonturen op, waarover een andere keer meer.

Het was een vakantie die vooral in het teken stond van regen. Elke ochtend bekeken zuslief en Elsje de weersvooruitzichten en besloten dan of ze de boel op zouden breken en een plekje moesten zoeken waar het droog zou zijn of dat ze het nog een dagje konden riskeren op de camping te blijven. Meestal moest het eerste gedaan worden, want het was een kletsnatte voorzomer. En zo trokken zij heel Frankrijk door, van het ene drassige tentenveldje naar het andere.

Toen op een dag echt alles zeiknat was bij het opstaan en binnen een straal van 400 km niets anders dan nog meer regen voorspeld was, besloten zij om dan maar een nachtje in de jeugdherberg van Avignon te slapen. Foute beslissing! Het was er een klereherrie tot diep in de nacht, de drollen dreven letterlijk de plees uit, het ontbijt bestond uit een mandje met drie stukjes oudbakken stokbrood en een slappe kop thee.

Genoeg om heel chagrijnig van te worden. En toch: lekker in zo'n autootje rondcrossen met z'n tweetjes bleek voor het zusje en Elsje een prima vakantie.

Bovendien was al dat slechte weer goed voor de fauna. Zo bleken Elsje en haar zusje echte redders van dieren in nood: een kikker werd uit de doucheruimtes naar de slootkant gebracht, krekels werden voorzichtig uit de tent tussen het hoge gras even verderop gezet, een konijntje dat vastzat in een afrastering van kippengaas werd heel voorzichtig losgemaakt met een nagelknippertje (met een handdoek om de handen want het arme beest probeerde te bijten dat het een lieve lust was) en zo ging het maar door. Op elke camping was er wel weer een nieuw dier dat hun hulp nodig had.

En zo staat die vakantie in hun beider geheugen gegrift als "De vakantie van het dierenbevrijdingsfront".

Note to self: als je nou een blogje over dierendag schrijft, vergeet dat dan niet op dierendag te publiceren!

I'm in the mood

Vandaag liep Elsje nietsvermoedend door de automatische schuifdeuren die het kantoorpand waar zij werkt scheiden van de Boze Buitenwereld toen zij tegen een muur van Walgelijke Luchten botste. Het bleek alweer oktober te zijn, de tijd waarin naast kantoor een oliebollenkraam zijn vettigheid aan de man/vrouw probeert te brengen. Jakkes, wat heeft Elsje daar toch een enorme hekel aan. Eén keer per jaar weet ze één zo'n goor geval weg te krijgen met een flinke slok champagne, maar eerder dan 1 januari, 0.00 uur moet ze er niet aan denken. Later ook niet trouwens.

Niet alleen vormt deze kraam een aanslag op het reukorgaan, ook de gehoorzenuwen dreigen schade op te lopen door de abominabele muziekkeuze van de uitbater. Maar vandaag was die juist als balsem voor de ziel: door het vrolijke gezang van de dames van Nolans kreeg Elsje zin om een dansje te doen. Maar dan wel bovenwinds van de oliebollenkraam.

Hoezo succes?

Als Elsjes werkgever met een idee komt, vindt zij, loyaal werkneemster die ze is, dat dat een succes moet worden. Maar ja, sommige ideeën zijn wel dusdanig onrealistisch dat ze gewoon gedoemd zijn te mislukken. En als een ander deel van diezelfde club dan zijn werkzaamheden niet op tijd af rondt, dan vindt Elsje dat de collega's aldaar maar op cursus 'vergroot je omgevingsbewustzijn' moeten worden gestuurd.

Want een dag met meer dan 50 files na 9 uur 's ochtends, waarvan een deel door uitgelopen werkzaamheden, kun je toch met goed fatsoen niet uitroepen tot een echte filevrije dag.

Honderd procent Elsje (8)

Elsje is eigenlijk een man, wist je dat al? Het volgende testje vindt dat in ieder geval... en hoewel ze het met de onderbouwing eens is, durft Elsje de stelling dat dat nou typisch mannelijk is, wel sterk te betwijfelen. Of zijn de vrouwen die zij kent ook eigenlijk stiekem mannen??

Your Surfing Habits are 80% Male, 20% Female

If we had to guess, we would guess that you are a man. You use the internet to make your life more efficient - and to make you smarter. For you, the internet is like a vast encyclopedia. You search and surf extensively. You look up everything online.

Do You Use the Internet Like a Man or a Woman?

Testje aangetroffen bij haar.

Briljant

Zou niet iedereen zo'n kap willen? Als je die tenminste ook weer af kan zetten, dat dan weer wel. Want altijd maar creatief moeten zijn, lijkt Elsje errug vermoeiend.

Geen inspiratie

Geen inspiratie om te bloggen op het moment. Dat komt door het weer. De regen spoelt elke aandrang tot inspiratie uit mijn brein volkomen weg.