Dubbelganger (VI)

Doordat Elsje gisteren met haar vriendinnen rond Deventer aan het wandelen was, kwam zij dicht bij waar hij woont in de buurt. Erg dicht zelfs, want ze stak op 100 meter van zijn huis de IJssel over. Helaas was hij niet thuis (althans, hij reageerde niet op het smsje dat Elsje hem stuurde), want een schoon toilet was meer dan welkom geweest op dat moment.

Doordat ze zo dicht langs zijn huis liep, moest ze ineens denken aan een dubbelgangersblogideetje dat ze al tijden heeft. Als je hem namelijk combineert met Maurice de Hond, lijken ze sprekend op bovenstaand duo.

P-pienk!

Op de middelbare school hadden Elsje en haar vriendin A. een soort 'tic': als zij een groene Eend (nee, niet het beest maar zo'n Citroën 2CV [Sjaak, het linkje er één speciaal voor jou!]) zagen, riepen zij: "Groene Eend!" en wie dan het eerst de ander kneep, mocht een wens doen.

Tijden herleven en zo mocht Elsje een paar zomers geleden getuige zijn van een stevige knijppartij achterin de auto. Haar kinderen gebruikten geen groene Eend (bestaan die nog??) maar een gele auto als knijpaanleiding. En de beloning voor de eerste knijper was niet een wens, maar 4 uur geluk.

Omdat de kinderen elkaar bij elke gele auto elkaar probeerden te knijpen, en er toch verrekte veel gele auto's rondrijden was er natuurlijk regelmatig ruzie en gehuil als gevolg van al dat geknijp. Daar moest dus iets op verzonnen worden. Eerst spraken ze af dat ze alleen mochten knijpen bij gele Renaults, en dat scheelde al een stuk. Maar het resultaat was nog onvoldoende om een plezierig tripje met de kinderen te kunnen maken. Vervolgens bedachten ze dat er niet meer echt zou worden geknepen, maar dat ze in plaats daarvan 'knijp!' zouden roepen. Dat hielp.

Het kon nog beter. Die zomer kreeg Elsje voor haar verjaardag een heerlijke verwenset van het merk Kneipp. Het kaartje waarop de merknaam stond werd het nieuwe autoknijpsymbool: wie het kaartje het eerst omhoog hield, had recht op de beloofde 4 uur geluk.

Op een dag zag een van de kinderen het kaartje in de binnenspiegel van de auto en riep: er staat niet Kneipp, maar P-pienk. Sindsdien blèrt het gezin bij het zien van een gele Renault: "P-pienk!". Elkaar echt knijpen doen ze overigens nog steeds niet. Behalve Elsje dan, die zichzelf zachtjes in haar been knijpt en dan P-pienk fluistert bij het zien van een gele Renault. Zomaar 4 uur geluk laat ze zich niet afnemen.

Een hap jeugdsentiment

Aangezien de moeder van Elsje al jong weduwe werd, hadden ze het thuis niet zo breed. Niet dat er overal op beknibbeld moest worden, nee hoor, maar uit eten gingen ze bijvoorbeeld zelden. Zeer zelden. En als het dan al gebeurde, dan was het naar het plaatselijke wegrestaurant (Elsje meent dat dat een AC was, maar dat weet ze niet meer zeker).

Daar zat het gezin dan aan de hoefijzervormige bar, op draaikrukjes bekleed met groen Skai. Achter de bar werd geen drank geschonken, maar werden de koude gerechten bereid. Heel leuk voor de kinderen om naar te kijken. Toppunt van luxe vonden Elsjes oudere zussen de 'clubsandwich' die je daar kon eten. Een half stokbrood, heel mooi schuin afgesneden en rijkelijk belegd. Elsje zelf en haar jongste zusje hebben die luxe niet gehaald want voordat ze daar oud genoeg voor waren verhuisde het gezin. Zij hielden het in die tijd bij een bakje appelmoes (mét een kersje in het midden).

Vandaag zag Elsje op de menukaart een clubsandwich en ze voelde zich weer even heel jong. De sandwich was overigens heerlijk, al bestond die niet een half stokbroodje.

Nu even niet

Elsje is gisterenavond in Murakami begonnen. Voorlopig heeft ze dus even wat minder aandacht voor hetgeen er om haar heen gebeurt. Verder niks aan de hand dus.

Mijn leeftijd!

Trots is Elsje joh, je hebt er geen idee van: ze is de top-40 van Freaq binnengekomen. Op nummer 39! Haar leeftijd! Nu moet Elsje daar bij vertellen dat ze bij elk getal dat langskomt uitroept: "Mijn leeftijd!". Dat levert trouwens soms wat bevreemde blikken op van omstanders, wanneer ze bijvoorbeeld uitroept dat haar leeftijd 18 of 81 is. Denk dus nooit dat Elsje de waarheid spreekt als zij uitroept: "Mijn leeftijd!"

De juiste man gaat naar de verkeerde plaats

In Binnenlands Bestuur van deze week vond Elsje de volgende aankondiging:

A. van Oudheusden is per 15 september benoemd tot gemeentesecretaris van de gemeente Geertruidenberg. Hij volgt hiermee H. Willems op. Van Oudheusden was al lid van het managementteam van de gemeente Oudheusden.

Zal dhr. A. van Oudheusden nu een aanvraag indienen om zijn naam te wijzigen?

Imelsjes schoenendoos

Dank, Jonna, voor een briljant idee: Imelsje heeft vanaf vandaag haar eigen schoenendoos!

Fietsenstallinggedrag (4)

Al eerder viel Elsjes oog op vreemd gestalde rijwielen. Maar dat dat fenomeen niet alleen in Nederland voorkomt, bleek afgelopen weekend. Ook in Vlaanderen kan men er wat van. Elsje heeft even overwogen om een apart fotoblog te beginnen hierover, maar ze kan de drie die ze nu heeft al amper bijbenen (ideeën genoeg, tijd te kort) dus dat plan is weer van de baan. Zo af en toe zul je dus hier niet-doorsnee gestalde fietsen tegenkomen.

Met dank aan Marc, die op Elsjes verzoek afgedrukt heeft.

Imelsje strikes again

Vanmorgen is Elsje ongenadig uit de knip gegaan. Aan het einde van de ochtend kwam zij thuis met een broek, een pak, bloesjes, shirts, ondergoed en natuurlijk schoenen. Zijn het geen plaatjes?

Brugse belevenissen

En daar was ze dan, in de huiskamer van de Brugse Bed&Breakfast waar Sjaak en Elsje zouden overnachten. En ze was precies zoals Elsje zich voorgesteld had!

Ze hoefden niet te zoeken naar gespreksonderwerpen. Door alle blog- en mailcontact wisten zij al zoveel van elkaar dat het leek alsof ze al jarenlang vriendinnen waren. Maar tegelijkertijd was er een zweem van voorzichtigheid in de gesprekken: "Kan ik dit vragen? Mag ik zo reageren? Of stoot ik haar dan voor het hoofd? Hoe kan ik misverstanden voorkomen?" Maffe combinatie.

Samen iets doen was een briljant idee. Ze had een fietstocht uitgezocht waarbij een groep, onder leiding van een gids, gebouwen van buiten en binnen ging bekijken die ontworpen waren door Huib Hoste (daarover later meer). Elsje zag hierdoor de stad van Elke zoals weinig toeristen die zullen beleven. En op de fiets kletsten zij door. Elsje hoopt dat Marc, die er ook bij was, zich niet buitengesloten heeft gevoeld...

Na de fietstocht gingen ze gedrieën 'op café' om verder te kletsen, onder het genot van een Lekker Belgisch Biertje. En toen ook Sjaak aangeschoven was, aten ze een prima maaltijd in het door de gastheer en -vrouw aanbevolen eetcafé. Alleen die ober! Zelden maakte Elsje zo´n onaardige bediening mee. Belachelijk gewoon. Maar goed, het gezelschap maakte dat weer meer dan goed. Ze sloten de avond gevieren af in een rookvrij (!) Biercafé.

En als klap op de vuurpijl had ze op zondagmiddag bij haar thuis nog een heerlijk etentje in petto. Daar waar Elsje en Sjaak een simpele lunch verwacht hadden, had zij de hele ochtend in de keuken gestaan en dat was eraan af te proeven. Ook haar huis was trouwens zoals Elsje zich dat had voorgesteld. Alleen dan stukken groter...

Elsje ving geen slakken voor Elke en Elke gaf Elsje geen aardbeienijs maar dat was dan ook het enige dat ontbrak aan dit perfecte weekend. Dat houden ze gewoon tegoed voor een volgende keer.

Een beetje moe maar voldaan

Na een heel leuk weekend terug op het nest. Een beetje moe maar voldaan. Komende dagen meer!

PS Elke en Marc zijn in het echt nog leuker dan op hun blogs! En voor deze mededeling hebben ze Elsje niet betaald :-)

In Bruges

Elsje gaat vandaag naar Brugge om daar (eindelijk!) Elke en Marc te leren kennen. Een kennismaking waar ze zich vreselijk op verheugt. Elke heeft een heel programma in elkaar gezet om haar Noorderbuurvrouw te vermaken, waarin architectuur een belangrijke rol speelt.

Nu is zo'n ontmoeting met mensen die je zelfs niet via-via kent, wel een beetje spannend. Zou het in het eggie net zo goed klikken als in de blogo- en mailsfeer? En een heel klein waarschuwend stemmetje zeurt ergens achterin Elsjes hoofd: "Zitten hier wel diegenen achter die je denkt dat erachter zitten?" Je leest immers maar al te vaak dat mensen die elkaar via het web ontmoeten de meest rare dingen overkomt.

Dus: mocht Elsje na vandaag spoorloos zijn, dan heeft zij in Elke en Marc haar eigen Ken en Ray ontmoet.

Schuldgevoelens verjaren niet

Iedereen heeft wel van die jeugdherinneringen waaraan je af en toe met schrik terugdenkt. Waarvan je alsnog of steeds maar weer blozende wangen van schaamte krijgt of waarbij heftige schuldgevoelens de kloof van al die jaren moeiteloos weten te overbruggen. Zo ook Elsje.

Zo zat ze gisteren rustig op de bank en keek door het raam naar buiten. Daar viel haar de enorme langpootmug op die zich tegen het raam genesteld had, aangetrokken door het licht van de lampen in de woonkamer. Ook zag ze voor het andere raam een groot spinnenweb met daarin een joekel van een kruisspin.

En toen was ze weer even 8 jaar. En beleefde ze opnieuw hoe door haar tikken op het raam de langpootmug die daarop neergestreken was, schrok en wegvloog. Recht een spinnenweb in. Met afgrijzen zag ze weer hoe de bewoner van het web, een gigantische kruisspin, razendsnel op deze vangst afstormde, de verlammende beet toebracht en het ongetwijfeld lekkere hapje begon in te kapselen. Opnieuw voelde ze de zware druk van het gevoel een levend en onschuldig wezen een vreselijke dood ingejaagd te hebben.

Snel stond de Elsje van 39 jaar op, deed het gordijn dicht en liet mug en spin voor wat ze waren. Vanmorgen was de mug weg, het web leeg en Elsje ongelofelijk opgelucht.

In spin, de bocht gaat in

Elsje heeft, zoals bekend bij de reguliere lezers, een groot gezin. En daarmee komen ook heel wat kinderspellen het huis in. Of gaan het huis uit, want uiteraard wordt er buiten heel wat af gevoetbald, geskatete (raar spel je dat eigenlijk!), gestoepkrijt en touwtje gesprongen (of zou je hier getouwtjesprongen moeten schrijven??). Dat laatste heeft overigens nog niet tot capriolen als in deze video geleid. Maar wie weet, wat niet is kan nog komen.

Als de nood het hoogst is

Het zijn momenteel van die weken waarin het ene nare bericht het andere opvolgt. Had in het voorjaar de vader van een klasgenootje van de jongste zich van het leven beroofd, kwam gisteren kind twee thuis met eenzelfde bericht.
Werden bij de ene vriendin eerder dit jaar uitzaaiingen gevonden, gaat de gezondheid van een man van een andere vriendin ineens heel hard bergafwaarts.
Mocht Elsjes collega na een slechte start (met echo's, punctie, genetisch onderzoek) eindelijk van haar zwangerschap gaan genieten, krijgt ze twee weken later alsnog een vroeggeboorte.
En dan is het ook nog 9/11 en zie je de hele dag beelden van de brandende Twin Towers.

Bij al die ellende heb je als Elsje wel even een opkikker nodig. En die kwam ineens onverwacht langs op de radio. Blijkt er ook nog een heel vermakelijke video van te zijn!

't Is echt, 't is heus, 't is raar maar waar

Toeval bestaat niet. Kocht Elsje van de week bij de Appie een DVD met drie originele afleveringen van TiTaTovenaar, leest ze vandaag dat er een remake komt! Op zich natuurlijk zeer verheugend nieuws, want Elsje is niet alleen sentimenteel maar ook jeugdsentimenteel.

Wie de nieuwe TiTaTovenaar en Tika worden is nog niet bekend gemaakt, maar Elsje is van mening dat de echte Tika natuurlijk onvervangbaar is. Daarom hier nog het intro voor de echte liefhebber...

Honderd procent Elsje (7)

Take the Quiz here!

You are Elizabeth Bennet of Pride & Prejudice! You are intelligent, witty, and tremendously attractive. You have a good head on your shoulders, and oftentimes find yourself the lone beacon of reason in a sea of ridiculousness. You take great pleasure in many things. You are proficient in nearly all of them, though you will never own it. Lest you seem too perfect, you have a tendency toward prejudgement that serves you very ill indeed.

Oh my! Sjaak is eigenlijk een reïncarnatie van Mr. Darcy en daarmee dus een tweelingbroertje van Colin Firth!! Dank, Ina, mijn dag kan niet meer stuk!

Nieuws

Hebben jullie dat nou ook, dat bij het horen van nieuws over Freddy Mac en Fannie Mae, dan je dan eerst denkt dat het over een hamburgerketen gaat? Of een musical met Barbara Streisand?

Waar hangt Elsje de komende dagen uit?

De komende dagen dompelt Elsje zich onder in het Systeem Lab. Of beter gezegd, ze zal erin ondergedompeld worden. Wat is dat eigenlijk, vroeg ze zich vandaag bij de voorbereiding af. De organisatie meldt er het volgende over:

Om te ontdekken hoe systemen in organisaties werken, organiseren wij het Systeem Lab: een simulatie over macht en invloed. Het Systeem Lab leert u:
- De herkomst van het gedrag te begrijpen, wat er achter zit en waarom het (telkens weer) ontstaat
- Hoe we gedrag in de organisatie anders kunnen interpreteren
- Hoe u vanuit uw eigen positie in het systeem met het gedrag van anderen om kunt gaan.

In een intensief tweedaags programma beleeft u de dynamiek van een organisatie systeem. Een systeem dat u ongetwijfeld zult herkennen vanuit uw eigen organisatie. U ervaart hoe macht en onmacht werken en op welke wijze u invloed kunt uitoefenen op de dynamiek tussen de verschillende ‘lagen’ in een organisatie. Het is een intrigerende en intensieve simulatie, waar deelnemers ‘met huid en haar’ in betrokken raken.

Vooral dat 'huid en haar' baart Elsje enige zorgen. Het zou zomaar kunnen zijn dat Elsje daarmee vergaat, oh nee, dat is met man en muis. Nou ja. In dat geval: "Vaarwel!". In alle andere gevallen: "Tot binnenkort!"

Relaties in liedjes - 6

Elsje is een bijzonder sentimenteel meisje. En zoals elke ouder hoopte ze, toen ze kinderen kreeg, dat ze niet alleen maar van die nuchtere types zou kunnen baren. Godzijdank is kind twee net z'n moeder.

En dus kunnen ze samen lekker huilen bij de zielige scènes in een film of samen enorm vertederd naar een stokstaartje, een zeehondje of een geredde kat op Animal Planet kijken. Ook heerlijk is het om samen te genieten van muziek. Dit prachtige liedje is daarom speciaal voor haar Jongetje Jan...

Brigitte

Vorige week stond er een lang interview met Brigitte Kaandorp in het VK Magazine. Sindsdien loopt Elsje met diverse liedjes van haar in het hoofd. Haar favoriete liedje (De Pier van IJmuiden) kan ze op youtube niet vinden, maar Annelies van der Pies en Koeien wel. Die zijn vooral om te beluisteren want ze hebben slechts een stilstaand beeld als achtergrond. Maar een ander typisch Kaandorp-liedje kon Elsje wel vinden, live uitgevoerd...

Wantrouw lieden met een diepvrieskist!

Sinds ze in Huize Hengeveld wonen was het nog niet voorgekomen dat Elsje en Sjaak hun diepvvries hadden ontdooid. De lades schoven de laatste tijd dan ook steeds moeilijker open en dicht door al het aangezette ijs; dat ontdooien moest er dus nodig van komen. Al sinds ze terug kwamen uit Frankrijk namen ze zich voor om de koelvriescombinatie te ontruimen maar pas vannacht voerden ze dat voornemen eindelijk uit.

Nou wekt het woord diepvries wellicht verwachtingen die niet geheel terecht zijn over de omvang van de desbetreffende diepvriezer: er past niet meer in dan drie broden, een pakje vissticks, een pak met waterijsjes en een pakje met bladerdeeg. Heel anders dus dan de enorme kisten die sommige mensen volgestouwd in kelder of schuur hebben staan waar zo ongeveer een halve koe in past.

Of een mens... want vandaag hoorde Elsje voor de zoveelste maal een berichtje over een man die zijn vrouw doodde en haar lijk in de diepvries stopte. Dit keer waarschuwde de man zelf de politie, maar maar al te vaak komt men het lijk pas bij het onderzoek naar de verdwenen persoon tegen. Griezelig hoor!

Ik geef jullie daarom gratis en voor niks de volgende goede raad: wantrouw lieden met zo'n grote diepvrieskist!

Bijgeloof

Afgelopen dagen mocht Elsje alweer de hei op voor het werk. Hoewel hei niet helemaal de juiste omschrijving is voor het prachtige kasteeltje waar de werkgroep zich afzonderde van de waan van de dag om een plan voor de toekomst van de organisatie te kunnen ontwikkelen.

Maar dat terzijde. Elsje wilde het graag over iets anders hebben, iets dat haar opviel: Elsjes collega's sliepen in kamer 11, 14 en 15 en zijzelf in nummer 12. Die lagen allemaal naast elkaar. Valt je wat op? Jawel, het klopt: kamer nummer 13 ontbreekt inderdaad. Die was niet te vinden in het hotel. Raar. Zijn er dan nog echt mensen op deze wereld die niet in kamer 13 zouden willen verblijven?

Tell me why I don't like Mondays

Onderzoek heeft uitgewezen dat maandag de meest productieve dag van de week is. Nu hebben we eindelijk een antwoord op hun vraag: die dag moet je veel te hard werken!

Zaltbommelding

Vanmiddag is een trein bij Zaltbommel ontruimd vanwege een bommelding. De trein werd door deze bommelding dus een bommel-ding en omdat het bij Zaltbommel gebeurde is een Zaltbommelding natuurlijk erg voor de hand liggend... Ja, het is weer lachen met Elsje maar het brengt Elsje wel mooi op een thema waar ze al langere tijd eens over wilde bloggen: van die woorden waar je even iets anders in lijkt te zien. Zo schreef ze al eerder over het alcoholslot en het knieslot, waarin ze, al dan niet geforceerd, rare uitdrukkingen zag.

En zojuist attendeert kind één haar op een reclame van Seat waarbij het om de stoelen ging. Zij dacht dan eerst ook dat het om het Engelse woord voor stoel, seat, ging...

Tot slot een mooi stukje uit een column van Vrouwkje Tuinman (Volkskrant, 2 november j.l.) die al maanden op het toilet hangt en waar Elsje telkens als ze het leest een ´hè-moment' mee beleeft. Het stukje eindigt als volgt:

Ik fiets achter de verhuiswagen
aan over een blinkend nieuwe
straat met daarlangs babyboom-
pjes, die zich vasthouden aan een
paal.

Elsje leest er elke dag opnieuw een stuk over een heel ander soort babyboompjes in...

Hebben jullie daar ook zo'n last van? En kennen jullie ook van dat soort woorden/uitdrukkingen waarbij je op het verkeerde been wordt gezet?

Dubbelganger (V)

De man hierboven, Frans van den Boom, werd vandaag geinterviewd in het NOS-journaal van 8 uur. En direct viel Elsje op hoezeer hij op de man hieronder, Sef Vergoossen, lijkt. Eens?

En nu dan ook consequent zijn!

Rita V. heeft de wet overtreden, in de jaren '80. Toen mocht dat nog, want toen was ze links. Tegenwoordig natuurlijk niet meer. Als je als rooie rakker ooit de wet overtrad of zelfs maar de schijn wekte dat je met die criminelen die dat uit ideologische beweegredenen alleen maar overwogen te gaan doen, rolt dezer dagen je kop.

Twee jaar geleden heeft Rita al eens toegegeven ooit de wet te hebben overtreden. Destijds was dat nog geen doodzonde. Ook beloofde ze toen af te treden als er nog meer over die zaak boven water zou komen. Nu, twee jaar later, is het eindelijk zo ver: Vrij Nederland onthult het geheime leven van Rooie Rita.

Dan nu ook consequent zijn, Rita, en per direct je biezen pakken! Met het trieste lot van Wijnand D. en Jacqueline C. in je achterhoofd kun jij de kans nog grijpen de eer aan jezelf te houden. Je kunt 'm nu nog smeren voor iemand ook jouw hoofd op het hakblok wenst te zien. Doe dat dan ook maar, verstop je maar. Red je het vege lijf. En val ons verder niet meer lastig met die rare trotse praatjes. Ok? Ok!

En daar gaan we nog maar eens een keer...

Het moet vrouwen makkelijker gemaakt worden om na het krijgen van een kind de werkdraad weer op te pakken. Daarom pleit de Taskforce DeeltijdPlus onder leiding van Pia Dijkstra om vrouwen en hun werkgever gezamenlijk het zwangerschapsverlof flexibel in te laten vullen.

Elsje is hier op basis van haar eigen ervaringen een groot voorstander van. Waar ze bij kind 1 binnen een maand na haar geboorte tegen de muren opvloog van allenigheid (Elsje had een perfecte zwangerschap en dito bevalling achter de rug en het voorbeeldige kind sliep de hele dag), had ze bij kind 3 veel langer verlof nodig dan ze kreeg (kind 3 was een echte huilbaby). En Elsje is niet de enige van wie ze weet dat die wel oren naar een dergelijk flexibele regeling zouden hebben.

Langer nadenkend dringt zich toch een aantal mitsen en maren op aan Elsje. Want wie bewaakt dat er op de pas bevallene geen druk wordt uitgeoefend om eerder aan de slag te gaan dan verstandig is? Of de andere kant op natuurlijk: welke grenzen mag de werkgever stellen aan de duur van het flexibele verlof?

Maar wat Elsje toch weer irriteert in deze is dat het weer alleen gaat over de moeders. Waar blijven in dit verhaal de vaders? Voor het flexibele vaderverlof is in het verhaal van Dijkstra cs geen plaats. En dat terwijl Minister Rouvoet hier toch een lans voor brak tijdens de zomerreces. Dat had nou een mooi opstapje kunnen zijn om het over flexibele ouderschapsverloven te hebben in plaats van over zwangerschapsverlof voor flexibel werk door jonge moeders.

Poppetjes tellen

Een briljant idee natuurlijk, waar Binnenlands Bestuur afgelopen week mee naar buiten kwam: overtollige Rijksambtenaren moeten de nood gaan lenigen van gemeenten die wel werk zat hebben maar geen personeel daarvoor kunnen krijgen.

Terwijl het natuurlijk eigenlijk een gevolg is van slechte beleidsmakerij: we zorgen er eerst voor dat we allerlei taken overhevelen van het Rijk naar de gemeenten, zonder dat zij het daarvoor benodigde personeel kunnen krijgen. Vervolgens roepen we dat het Rijk minder taken heeft en dus minder personeel nodig heeft. Eén plus één is dan al snel drie: laat die overtollig Rijksambtenaren maar bij de gemeenten aan de slag gaan! Iedereen blij. Of toch niet?

Elsje is van mening dat dit soort redeneringen een hoog gehalte simpel poppetjes tellen laat zien. Goed werkgeverschap gaat toch hopelijk niet om alleen aantallen taken en mensuren matchen maar om de mensen en taken te matchen. Want wat als de taak die je op Rijksniveau met plezier uitvoerde je nou op lokaal niveau niet aanspreekt (er voor het gemak even vanuit gaand dat het 'taak over, mens over-principe' gehanteerd wordt)? Moet je dan wel over om de aantallen kloppend te krijgen? Om het principe? Lekker voor de motivatie!

Ramptoerisme

Op de voorpagina van alle kranten aandacht voor de verwoesting die orkaan Gustav zeer waarschijnlijk later deze week zal gaan aanrichten in New Orleans. De stad die de catastrofale Katrina van drie jaar geleden nog niet eens te boven is. Er is inmiddels een grootscheepse evacuatiecampagne in gang gezet om de bewoners in veiligheid te brengen.

Wie schetst Elsjes verbazing toen zij de krant opensloeg? Een advertentie van Martinair op pagina 3 waarin werd aangekondigd dat je, je raadt het al, voor een prikje naar New Orleans kan vliegen. Die Martinairezen zijn er vlug bij met het organiseren van ramptoerisme zeg!