Blazen

Bijna was het weekendje waarop zij zich zo hadden verheugd in het water geblazen. Elsje werd namelijk zaterdagmorgen wakker met een blaasontsteking. Gelukkig bestaat er zoiets als de weekenddokter die, nadat zij zich per telefoon ervan had overtuigd dat Elsje niet zwanger was, fluks een receptje doorfaxte aan de apotheek. Lang leve de antibiotica.

Maar ook de wind wist van blazen. Allerlei snelwegen bleken te zijn geblokkeerd door omgewaaide bomen. Hoe zou het dan wel niet zijn op de wegen naar Ommen, waar Sjaak en Elsje een hotelletje hadden geboekt? De angst voor omleidingen, afsluitingen en meer ellende van dien aard, bleek ongegrond. Met de wind in de rug waren ze er eigenlijk in no time.

Na het fantasieloze diner dat het hotel serveerde en dat een apart blogje waard zou zijn ware het niet dat Elsje die tijd liever aan andere zaken besteedt, kleedden Sjaak en Elsje zich mooi doch extra warm aan om hun favoriete passie, de Johannes passion, te gaan beluisteren in de Hervormde Kerk in Oud-Avereest, zo'n 20 minuten bij Ommen vandaan. Het bleek een klein en sober kerkje, met wit-gestucte muren. Hoe toepasselijk de psalm die voor de dag erna alvast op de borden stond aangegeven.

Het publiek, bestaand uit voornamelijk localos, had zich duidelijk verheugd op een avondje uit. De dirigent had daarom in het begin even moeite de zaal stil te krijgen. Maar eigenlijk kon dat het Grote Genieten niet hinderen. Want de uitvoering was werkelijk prachtig. Sjaak roemde al de betrokken sfeer waarin het concert plaatsvond. Elsje wil nog even nazuchten over de geweldige evangelist (die Elsje trouwens erg aan Mr. Big deed denken) en de fantastische alt. En daar was, toeval bestaat niet, een bekend gezicht. Hem hoorde Elsje twee weken eerder in Vredenburg een fijn moppie viola da gamba spelen, en nu was hij in Oud-Avereest en schitterde wederom. De jarige dirigent kreeg een warm en zeer verdiend applaus. En dat Sjaak en Elsje niet de enigen waren die heel erg hadden genoten blijkt hieruit.