Doordeweekse fietstafereeltjes

Donderdagochtend, kwart over acht.

Het meisje valt op door haar hippe mutsje. Haar lichtbruine tas van soepel leer rust op haar bagagedrager. Ze praat zachtjes door haar telefoon, die ze in haar linkerhand houdt. Met haar rechterhand laveert ze moeiteloos door het verkeer.

Bij het stoplicht staat een kale man. In het kinderzitje achterop een meisje met een flinke bos blond haar. Een jongetje met een blauwe fietshelm op zijn eveneens flinke bos blonde haren staat naast hem. De man zegt tegen het jongetje: "Wat moeten we lang wachten hè? Druk nog maar een keer op het knopje." Het jongetje buigt zich met fiets en al naar het knopje, bijna verliest hij daarbij zijn evenwicht.

De groep fietsers steekt de drukke straat over. Achter hen trekt een rode Renault op. De bestuurder heeft duidelijk haast. Ze toetert en geeft extra gas. Rakelings passeert ze een van de fietsers. Die wordt bijna tegen het kinderfietsje waar ze naast rijdt aangedrukt.

Twee kindertjes komen over de rotonde aangefietst. Ze willen afslaan, de straat in. Ze hebben voorrang, maar wachten tot ze erdoor kunnen. Er stopt een fietser, en nog één om de kindertjes ruim baan te geven. Ze aarzelen. "Kom maar", zegt degene die als eerste stopte. Een tikje zwabberend stappen de kindertjes op en rijden verder, de straat in.

Voor het volgende stoplicht staan twee meiden te kletsen. Af en toe lacht de linker hardop, een blije, sprankelende voorjaarslach. De meiden zijn zó op elkaar gericht dat ze niet eens doorhebben dat het licht op groen springt.

Op het trottoir staat een grijze Peugeot. De bestuurder kijkt in lichte paniek om zich heen. Hij probeert zich tussen het drukke ochtenverkeer te wringen maar de auto's die langsrijden zien hem niet of doen alsof. Aan beide kanten van de Peugeot staan voetgangers ongeduldig te wachten tot ze erlangs kunnen.

Een stukje verderop staat een moeder het haar van haar dochter te borstelen. Als de borstel achter een klit blijft haken, vertrekt het gezicht van het meisje even. Ze houdt een knalgeel haarelastiekje omhoog zodat haar moeder dat om de paardenstaart kan binden.

Een dikke man met hele korte beentjes rijdt op een ongetwijfeld speciaal voor zijn lichaamsbouw ontworpen fiets. Achterop een leeg kinderzitje. Vlak voor hem fietst een vreselijk lange man die, terwijl zijn zadel en stuur duidelijk op de hoogst mogelijke stand staan, met zijn knieen tegen het stuur aan botst. In zijn rechter fietstas een erg versleten aktenkoffertje.

Note to self: kom uit de auto en stap op de fiets. Houd daarbij je ogen en oren open, dan maak je nog eens wat mee.