Van de afwasmachine, het kastje en de muur

Twee weken geleden begaf de afwasmachine het. En niet voor het eerst. Nog geen half jaar geleden had-ie hetzelfde euvel, op de reparatie waarvan nog tot 1 april garantie zit. En dat is geen grapje. Al snel was dus een afspraak gemaakt met de schadehersteldienst van Whirlpool. Nou ja, snel, wat is snel? In ieder geval een zeer subjectief begrip. Want er moest maar liefst twee weken gewacht worden op een monteur. Dit werd door Sjaak geweten aan het feit dat de Paasdagen ertussen zaten.

Vanmiddag was het dan eindelijk zo ver. Nou, Elsje, dat had je gedacht! Want toen zij ongeveer 10 minuten voordat de monteur op de stoep zou staan thuis kwam, bleek Whirlpool te hebben gebeld. Op de voicemail meldde een beschaafde damesstem: "Helaas kan de afspraak niet doorgaan. U kunt het volgende nummer bellen voor een nieuwe afspraak."

Wel wat geïrriteerd om het late afzeggen belde Elsje direct het opgegeven nummer. Een gecomputeriseerde stem meldde dat de wachttijd "helaas meer dan twee minuten" was. Nadat Elsje ruim zes minuten in de wacht had gehangen (terwijl ze ook nog eens gekweld werd met het gekweel van Celine Dion) hield ze het voor gezien. Er moest tenslotte gewoon lunch verzorgd worden. Maar ja, van ophangen is een afwasser natuurlijk nog nooit hersteld. Daarom drukte Elsje maar op redial. Na nog eens 11,5 minuut Celine te moeten hebben aanhoren, kreeg ze eindelijk een levend iemand aan de lijn.

Inmiddels was Elsjes humeur tot onder het vriespunt gedaald. De mededeling van deze levende mens dat er inderdaad in haar scherm stond dat er een nieuwe afspraak gepland moest worden, gecombineerd met haar aanbod om die supersnel, te weten "volgende week dinsdag al" in te plannen, viel dan ook niet in goede aarde. Op Elsjes stevige protest hoorde ze bijna het handboek 'lastige klanten' uit de kast gerukt worden worden. "Ik zal mijn leidinggevende vragen u hierover terug te bellen", was haar laatste bod. Waar Elsje met haar domme hoofd op inging. Je begrijpt het al: op de inlossing van die belofte zit ze nog steeds te wachten.

Gelaten heeft ze, om de tijd te doden, de enorme afwas van vandaag gedaan. Zucht, dat wordt morgen weer in de telefoon klimmen. Dat vindt Elsje eigenlijk het ergste: je bent overgeleverd aan dit soort klantonvriendelijke firma's, alle machteloze woede leidt alleen maar van het kastje naar de muur.

En nou maar hopen dat Elsje haar boosheid nog zover onder controle kan houden dat ze morgen voor elkaar weet te krijgen dat er diezelfde dag nog een monteur gestuurd wordt.

Note to self: Keep on dreaming...