Feestelijk bedankt

Kennelijk geven we een feestje. In ieder geval staat er bezoek op de stoep. Het is familie, maar ik ken ze niet. Ze komen met brede gebaren en een hoop lawaai binnen. In no time nemen ze het huis over. Grote stapels kranten en tijdschriften en bergen afwas verschijnen her en der in keuken en woonkamer.

Ik loop af en aan met kopjes koffie, stukjes taart, rietjes, schalen met chips en nootjes, gebakken eieren, veeg kinderbillen af, roer in de soep, verwijs een knul naar de cola in de koelkast, stort beslag in de cakevorm maar zie dat ik vergeten ben de oven aan te zetten. Veeg een pluk haar uit mijn bezwete gezicht. Duw de kat weg waardoor ik mijn evenwicht verlies. Het ei dat ik in mijn hand heb komt daardoor tegen de rand van het aanrecht en breekt. Alles zit onder de eierstruif.

Twee van de oudere familieleden verkondigen dat ze even een middagdutje gaan doen, maar dat ze eerst even een douche gaan nemen. 'Waar liggen de handdoeken?', vraagt de gezette oude man. Dan ontplof ik en vaar uit: 'Wie denken jullie wel dat jullie zijn? Hier onaangekondigd langskomen, en je gedragen alsof het huis van jullie is en ik niets meer dan een bediende?'

Verbijsterd druipt de familie af, grauwend en grommend over mijn gebrek aan gastvrijheid. Trillend en zwetend laat ik me op een keukenkruk zakken.