Kindvriendelijk

Een van de spruiten moet een kleine chirurgische ingreep (amandelen verwijderen) ondergaan en dat vergt tegenwoordig heel wat voorbereiding. Waar je lang geleden als kind door de dorpssmid met een gloeiende tang onverwachts te pakken genomen werd, is 'goede voorbereiding van je kind' nu het devies. Die voorbereiding begint met een stapel voorlichtingsboekjes die je direct na de beslissing dat er geopereerd zal gaan worden in handen gedrukt krijgt, met het advies om die uitgebreid met je kind door te nemen.

En de voorlichtingstrein rijdt verder: een prachtige internetsite vertelt van alles, daarnaast krijg je een rondleiding over de afdeling, waar bij binnenkomst het eerste ijsje al uitgedeeld wordt, zie je een voorlichtingsfilm met als sterspelers een jochie van een jaar of 5 en een meiske van een jaar of 10 en heb je een gesprekje met een speciaal hiervoor opgeleide verpleegkundige. Die alle vragen die jijzelf of je kind hebt beantwoordt. En daaraan toevoegt dat op de dag van de operatie ze met alle liefde dezelfde en andere vragen (nog eens) zal beantwoorden.

De spruit in kwestie vond het reuze-interessant allemaal. Hij stelde tig vragen en luisterde aandachtig naar de 'zuster'. Een geslaagde voorbereiding, zeker toen de speciale verdovingspleisters voor het infuus alvast mee naar huis mochten worden genomen. Erg kindvriendelijk dus.

En toch vindt Elsje het ook wel een zware belasting voor het kind. Want door al die voorkennis is hij nu al danig onder de indruk en behoorlijk nerveus. Sinds hij weet dat hij geopereerd moet worden, slaapt hij erg slecht. En wie weet moet hij nog weken wachten voor hij aan de beurt is. En slaapt hij dus weken slecht. Is dat kindvriendelijk?? Elsje weet het niet hoor. Ze hoopt maar op een snelle oproep.

Ken ik jou niet ergens van?

Effectieve, en daarnaast originele, openingszinnen: hoeveel ken je daar van? Elsje niet bijster veel.

'Ken ik jou niet ergens van?' is natuurlijk de bekendste, en best wel effectief, want die geeft beiden de kans om in korte tijd te verkennen of er gemeenschappelijke interesses cq. vriendenkringen zijn. Matcht dat, dan kan het nog wel wat worden. Varianten hierop als: 'Ben jij niet de vriendin van Huppelepup?', 'Werk jij niet bij de HEMA?' en meer van dit soort vallen even in deze categorie.

'Heb je een vuurtje?' is bij Elsje, fanatiek antirookster, een absolute showstopper. Tenzij degene die Elsje aan zou spreken met een roos en een kaars voor haar zou staan, dan zit er nog een kansje in dat Elsje dit wel origineel zou vinden. Overigens is dit nog nooit gebeurd, dus het is slechts hypothetisch. En na deze biecht natuurlijk ook niet meer origineel.

Daar houdt Elsjes ervaring wel zo'n beetje bij op. Kennelijk is het moeilijk om origineel te zijn op dit gebied. Vorige week echter, ontmoette Elsje iemand die het gesprek probeerde te openen met de vraag: 'Hoeveel diploma's heb jij eigenlijk?' Elsje moest hierom wel grijnzen. Origineel was deze openingszin wel, maar effectief eigenlijk niet, want Elsje had weinig zin om die intieme kennis te delen met deze wildvreemde.

En zo is er eigenlijk altijd wel wat. Uitdaging aan de lezer: verzin een goede, maar originele, openingszin. De leukste wint: Elsjes lach. PS. En niet hier jatten hoor!

Dress to impress

Af en toe ergert Elsje zich vreselijk aan haar werkomgeving. Een inspectiedienst is namelijk een behoorlijk conservatieve omgeving. En dat merk je. Hrmpf.

Vandaag was weer zo'n dag. Het onderwerp tijdens de lunch betrof kledingregels voor vrouwen in 'ons soort functies'. Aanleiding was de presentatie die een van de collega's moest houden voor een gezelschap van Hoge Dames en Dito Heren. Haar was door de baas op het hart gedrukt zich voor deze Gelegenheid toch vooral correct te kleden. Afgezien van het feit dat het een motie van wantrouwen was jegens het inschattingsvermogen van de desbetreffende dame was het natuurlijk een heerlijk lunchonderwerp. Want wat is eigenlijk precies Correct Gekleed? Liep ze er die dag dan niet Correct Gekleed bij? Een drukke discussie ontstond.

De baas meende, na zijn aansporing, enige toelichting te moeten verschaffen op zijn visie op correcte kleding door een printout van een artikeltje op Internet op het bureau van de collega te leggen met de titel: Dress to impress. Strekking: gebruik je vrouwelijkheid in deze machowereld maar laat het je gesprekspartners niet afleiden van de inhoud die je brengt. Dus vooral niets opvallends aantrekken hoor!

Elsje heeft er veel moeite mee dat de baas zich denkt te moeten bemoeien met hoe de vrouwen in de organisatie gekleed gaan. Het is tenslotte niet ZIJN organisatie, maar die van alle medewerkers samen. Daarbovenop vond ze het artikel zo vreselijk achterhaald. We leven wel in de 21e eeuw hoor! En in die eeuw is het laten zien van een beetje bloot of het dragen van opvallende dessins absoluut geen taboe meer. Ook niet voor vrouwen van boven de 16.

Nu alleen nog die mannen die not niet helemaal zijn aanbeland in deze eeuw hiervan zien te overtuigen!

Structuur- of structurele oplossingen

Elsje wordt er de laatste tijd steeds mee geconfronteerd, het ergert haar steeds meer en dus: tijd om het bloggen maar weer eens van stal te halen!

Waar gaat het over? Een voorbeeld. Vorige week bezocht Elsje een zgn. 'toekomstdebat' over water. Onder toeziend oog van WA werd daar door tout bestuurlijk Nederland gediscussieerd over het waterbeheer van de toekomst. Bij Elsje begint de toekomst ergens in, nou ja, zeg het einde van deze eeuw of zo. Dus ze verwachtte een debat dat ging over de 22e eeuw en verder. Teleurgesteld moest ze constateren dat het vermogen om verder dan 5 jaar vooruit te kijken bij de meeste bezoekers ontbrak. En door het ontbreken van dit vermogen, ontbrak ook elke durf om over onorthodoxe oplossingen voor de aan het begin van de dag geschetste toekomstscenario's na te denken. En was er eens iemand die dat durfde, dan werd diegene uitgehoond wegens 'dat is toch helemaal niet realistisch' of 'er is nog tijd zat, we kunnen dán wel reageren'. Zo kom je dus nergens!

Nog zo'n voorbeeld: de huidige politieke wens om tot vermindering van de toezichtlast voor burgers en bedrijven te komen. Zonder dat er nagedacht wordt over welk probleem nou precies opgelost moet worden als je het hebt over 'toezichtlast', wordt de oplossing maar vast aangedragen: regels schrappen en inspectiediensten laten fuseren. Alsof hiermee automatisch de Hogere Doelen (zoals bv veiligheid of beter onderwijs of betrouwbaar openbaar vervoer) bereikt worden. Dat vraagt men zich niet af, daar gaat het debat niet over! Nee, men schiet direct in structuuroplossingen, die wellicht (zelfs zeer waarschijnlijk) niet tot structurele oplossingen zullen leiden. Korte termijndenken, dat is het!

Gisteren stond in de Volkskrant een gloedvol betoog over hetgeen in bijna alle verkiezingsprogramma's terecht is gekomen: inkrimpen van het ambtenarenapparaat. Ook hier, zo schreven Pauline Meurs, Erik Schrijvers en Gerard de Vries is is sprake van het kiezen voor een structuuroplossing zonder eerst te hebben besloten welke taken het ambtenarenapparaat moet uitvoeren en welk aantal ambtenaren daar dan bij hoort. Gods woord in de ouderling Elsje!

Elsje doet hier een oproep: laten we durf tonen om het hier en nu los te laten en toekomstscenario's, hoe bizar ook (op het eerste gezicht althans) te verkennen. Laten we problemen definieren en doelstellingen in plaats van oplossingen formuleren. En ook: laten we ophouden met in kortetermijn structuuroplossingen het panacee te zien voor hetgeen op lange termijn op ons afkomt!

Beker

Wat een weekend! Althans, op sportgebied dan wel te verstaan. Alle drie de voetballertjes hier in huis hebben gevoetbald voor de beker en alle drie wonnen ze DIK! Als er deze komende week wederom gewonnen wordt, gaan we al een heel eind richting de Kuip (zo riep Sjaak direct al). En aangezien dat tenslotte het walhalla voor de Feyenoord-liefhebbende Kameraadjes van Sjaak en Elsje is, is de stemming in Huize HEMAJAS uitstekend.

Elsje wil deze uitgelaten stemming niet bederven, maar eerlijk gezegd zou ze er niet echt rouwig om zijn als de volgende ronde niet zouden worden overleefd. De volgende rondes worden namelijk op de meest werkende-ouder-onvriendelijke tijdstippen en dito sportvelden gespeeld die je je maar kunt voorstellen: dinsdagavond om 17.30 uur ergens achter Woerden bijvoorbeeld. Of donderdagavond om 18 uur aan de uiterste noordpunt van Maarssen of meer van dat soort ellende.

Het gewone geregeld rondom de voetbaltrainingen en de competitie is eigenlijk al wel meer dan voldoende. Elsje laat als normaal gesproken toch wel redelijk trouwe supporter verstek gaan, hoor. Eigenlijk is Elsje simpelweg niet geschikt voor het leven als ouder van een topsporter, zodra die sport zich buiten de weekends afspeelt.

Consuminderen

In de dagen dat de oudste dochter en Elsje in Barcelona waren, stond er een aantal activiteiten op het program. Over de Gaudí-dag schreef Elsje gisteren, vandaag het tweede belangrijke item: winkelen. Er moesten natuurlijk souvenirs worden aangeschaft, evenals kadootjes voor de thuisblijvers. Tot slot wilde Elsje haar collectie Spaanstalige boeken, CDs en films aanvullen.

Barcelona is een heerlijke stad om gezellig te shoppen. Er is een eigenlijk best klein stadscentrum dus alles is te belopen. In dit centrum kun je allerlei leuke typisch Barcelonese winkeltjes vinden. En daarnaast een flink aantal Spaanse ketens vertegenwoordigd, zoals warenhuis El Corte Inglés, en de modeketen Zara. Het shoppen was gezellig en succesvol. Dus afgeladen keerden Elsje en haar spruit terug naar het hotel.

Een uurtje later, na genoten te hebben van een andere typisch Spaanse gewoonte, de siësta, liepen zij weer over straat om te gaan eten. Overal zagen zij mensen met tasjes, tasjes, tasjes. En de winkels bleven maar open, al was het inmiddels al behoorlijk laat in de avond. En de mensen bleven maar die winkels ingaan om nog meer te kopen. En waarvan zij eerder die dag nog volop genoot, daarvan kreeg Elsje het nu ineens benauwd. Kan het misschien wat minder? Is het misschien tijd om het begrip consuminderen weer nieuw leven in te blazen? In het kader van 'een betere wereld begint bij jezelf' gaat Elsje voorlopig niet meer gezellig shoppen.

La sagrada familia

In Barcelona kun je niet om Antoni Gaudí heen. Niet dat Elsje daar problemen mee heeft, integendeel: ze is dol op de prachtige bouwwerken van deze man! De vormen, de kleuren, alles is even aansprekend. Kijk naar werken als Casa Batlló, Palau Güell of Park Güell (door de Wikipedia ten onrechte gespeld met een c!) en je krijgt een aardig inkijkje in wat Elsje intrigeert.

Bij een vorig bezoek aan Barcelona, in 2002 (het Gaudí-jaar), bleek vooral Casa Milà het meest verassend. Dit keer waren het de enorme vorderingen die waren gemaakt in de Sagrada Familia. Ineens zaten er gebrandschilderde ramen in deze tempel van de boetedoening in aanbouw. De normaal gesproken toch zo seculiere Elsje schoot direct in de 'Kraantje Lek'-modus.

De afgelopen week heeft Elsje zich eindelijk ook iets meer verdiept in de persoon Antoni Gaudí. Dat viel niet mee. Het blijkt een enorm conservatieve zak te zijn geweest, en nog roomser dan de Paus. Elsje heeft dus besloten dat ze met Gaudí om zal gaan zoals met schrijvers: geniet van hun werk, laat de schrijver erachter in de anonimiteit. Vertaald naar de architectuur wordt dat: geniet van de bouwwerken, maar vergeet de persoon van de bouwmeester erachter.

Bij thuiskomst bleek Elsje niet de enige die zich bezig had gehouden met Gaudí. Sjaak had ter ere van deze stedentrip het album Gaudí van the Alan Parsons Project gedownload. Met daarop als klapstuk het nummer La Sagrada Familia. Blijkbaar is niet alleen Elsje lyrisch over de werken van Gaudí.