Consuminderen

In de dagen dat de oudste dochter en Elsje in Barcelona waren, stond er een aantal activiteiten op het program. Over de Gaudí-dag schreef Elsje gisteren, vandaag het tweede belangrijke item: winkelen. Er moesten natuurlijk souvenirs worden aangeschaft, evenals kadootjes voor de thuisblijvers. Tot slot wilde Elsje haar collectie Spaanstalige boeken, CDs en films aanvullen.

Barcelona is een heerlijke stad om gezellig te shoppen. Er is een eigenlijk best klein stadscentrum dus alles is te belopen. In dit centrum kun je allerlei leuke typisch Barcelonese winkeltjes vinden. En daarnaast een flink aantal Spaanse ketens vertegenwoordigd, zoals warenhuis El Corte Inglés, en de modeketen Zara. Het shoppen was gezellig en succesvol. Dus afgeladen keerden Elsje en haar spruit terug naar het hotel.

Een uurtje later, na genoten te hebben van een andere typisch Spaanse gewoonte, de siësta, liepen zij weer over straat om te gaan eten. Overal zagen zij mensen met tasjes, tasjes, tasjes. En de winkels bleven maar open, al was het inmiddels al behoorlijk laat in de avond. En de mensen bleven maar die winkels ingaan om nog meer te kopen. En waarvan zij eerder die dag nog volop genoot, daarvan kreeg Elsje het nu ineens benauwd. Kan het misschien wat minder? Is het misschien tijd om het begrip consuminderen weer nieuw leven in te blazen? In het kader van 'een betere wereld begint bij jezelf' gaat Elsje voorlopig niet meer gezellig shoppen.