Discriminatie, dát is het!

De afgelopen dagen stonden de kranten er bol van: het sterk terugdringen van de vergoeding die ouders krijgen voor de kinderopvang. Een onderwerp om je eens lekker mee te profileren. Dus buitelen diegenen die kinderkosten een aangelegenheid vinden voor alleen de ouders over diegenen die kinderen als de toekomst van de maatschappij zien, waar je dus in moet investeren, die op hun beurt weer over de grond rollebollen met degenen die van mening zijn dat het laag houden van de kosten voor kinderopvang een absolute randvoorwaarde is voor verhoging van de arbeidsparticipatie van vrouwen.

Ongetwijfeld zal er voor elk van die meningen wat te zeggen zijn. Wat Elsje alleen opvalt is dat het in de discussie eigenlijk niet om ouders gaat, maar om moeders. Evenmin gaat het om het effect van de vergoeding op de arbeidsparticipatie van ouders, nee, louter om die van vrouwen.

Ook in de opiniepeilingen komen eigenlijk alleen vrouwen aan het woord. Zo werd in de Intermediair van afgelopen week een stelling met de strekking "Als de kinderopvangkosten stijgen, stop ik met werken" alleen aan vrouwen voorgelegd. Wat is dat toch raar, dat vaders/mannen telkens zo buiten schot gehouden, of, als je het vanaf de andere kant bekijkt, zelfs buitengesloten worden. Discriminatie, dát is het!

Daarom roept Elsje op om dit soort discussies voortaan met mannen én vrouwen te voeren en het over kinderen en hun ouders te hebben (en het daarbij dan ook echt over alle ouders te hebben en niet stiekem toch alleen over de moeders)!