Wat doe je in zo'n geval?

Ik word wakker van het kind dat binnenkomt. Op de wekkerradio zie ik dat het 15:36 uur is. Het kind draagt een taartbord met daarop een pracht van een slagroomtaart. "Ik wil hier zo mijn verjaardagsvisite ontvangen", zegt ze. Ze zet de taart op het rieten tafeltje waar normaal gesproken de gevouwen was op ligt. Dan begint ze allerlei stoelen naar binnen te sjouwen die ze om het tafeltje heen groepeert.

De laatste stoel wordt door een dame met een paarsgrijs permanentje naar binnen gedragen. Zij wordt gevolgd door een hele stoet dames op leeftijd in dito jurken. De dames gaan zitten en beginnen met het kind te keuvelen. Ze lijken Elsje niet op te merken of hebben besloten haar beleefd te negeren. Want wat zeg je tegen een vrouw die slaperig vanonder een dekbed de boel beziet?

Ik durf mijn bed ook niet uit te komen, want ik ben poedelnaakt. Hoe moet dit nou verder? Wat doet een mens in zo'n geval? Ik besluit dat ik niets anders kan doen dan heel voorzichtig mijn bed uit te sluipen, heel zachtjes de linnenkast te openen voor wat kleren en dan de slaapkamer te ontvluchten richting badkamer.

Helaas blijft deze actie niet onopgemerkt. Net als ik de deur van de kast wil openen begint de dame met het permanentje tegen me te praten. En daar sta ik dan, in mijn blootje, het bezoek vriendelijk te begroeten. En onderwijl blijf ik uit arren moede doen alsof dit doodgewoon is.