De geur van liguster

Elsje heeft niet zo lang geleden een assessment gekregen, om haar 'specifieke talenten zichtbaar te maken in het kader van haar verdere loopbaanontwikkeling'. Natuurlijk kwam er niets nieuws uit (Elsje blijkt gelukkig Elsje), maar een van de uitspraken van de testmevrouw bracht Elsje wel op een blogideetje. Zij vond namelijk dat Elsje zo zintuigelijk was ingesteld.

Dat bracht Elsje gedachten op een stokje dat ze nooit had opgeraapt. Niet dat ze dat nu alsnog gaat doen, maar wel een zijtakje ervan: geuren.

Waar sommige mensen geen idee, gevoel of interesse schijnen te hebben van of in het seizoen waarin het jaar zich bevindt, is dat voor Elsje zeker niet zo. Het jaar begint met de kleuren van de voorjaarsbodes: witte sneeuwklokjes, paarse, gele en witte krokussen. Gaat dan over in het echte voorjaar met de geur van magnolia en het geel van forsythia. Dat loopt weer naadloos over in de geuren en kleuren van rozen en clematis, waarna de straat vergeven raakt van de lucht van lindebloesem.

Van de week was het ineens echt zomer, want Elsje rook bloeiende liguster. Zo jammer voor de mensen die liguster alleen maar als haagje aanplanten en continu strak naar dat model bijsnoeien. Als ze de struik wat meer zijn eigen levenscyclus zouden laten doormaken, zouden ook zij kunnen genieten van deze heerlijk ruikende bloesem.

En straks krijgen we ook nog de kamperfoelie. Het is zomer, mensen! Hoera!