Wimbledon (7)

Ook zo'n typisch Wimbledon-verschijnsel is de uitreiking van de hoofdprijs door de Duchess of Kent. Een schitterende ceremonie waarbij iedereen zo'n schitterend buiginkje voor haar maakt. De aanwezigheid van deze Britse prinses brengt Elsje op het onderwerp adel. Want daar heb je er in de UK maar al te veel van.

De Britse Lords en Ladies inspireren tot van alles, zoals tot felle protesten tegen de door hen met even veel felheid verdedigde jacht en ook vele romanfiguren zijn van adel. Daarnaast vervult de Britse adel een belangrijke rol in de politiek. De Britse Eerste Kamer heet niet voor niet 'House of Lords': je mooet van adel zijn om daarin te kunnen komen. Nou doen de Britten trouwens niet moeilijk over het weggeven van een adellijke titel: kun je die in vele landen alleen door overerving krijgen, in Engeland is het heel gewoon om een adellijke titel te verwerven. Denk maar aan Sir Elton.

De leukste Britse man van stand die Elsje kent is toch wel Tommy Lynley, de rechercheur uit de boeken van Elizabeth George. Hij schaamt zich aan de ene kant enorm voor zijn afkomst en snobby opleiding maar als het zo uitkomt gooit hij zijn titel maar al te graag in de strijd om te krijgen wat hij wil. Ontiegelijk opportunistisch natuurlijk. Maar wel allemaal voor het goede doel: het oplossen van een moord.

Het lijkt Elsje trouwens wel wat om Lady Soandso of Suchandsuch te zijn. Met bijbehorend landgoed, waar dan natuurlijk niet gejaagd mag worden. Wie weet zou zij dan ook een bokaal voor het een of ander mogen uitreiken. Droomvoer voor de komende nacht!
(Het oorspronkelijk idee achter dit blogje is Elsje totaal ontschoten door het kijken naar de waanzinnige vijfde set, die met 9-7 naar Nadal gaat en hem aldus zijn eerste Wimbledon-zegen oplevert)