Wimbledon (1)

In jaren heeft Elsje niet zo weinig meegekregen van het tennissen op Wimbledon als dit jaar. Maar nu zit ze dan toch voor de buis te genieten van de titanenstrijd tussen Roger Federer en Rafael Nadal. Dat brengt haar tot een aantal blogjes. Hier nummer één: een historisch blogje...

Elsje maakte kennis met tennis door een logeerpartij bij haar tante en oom in Overschie. Het gezin aldaar volgde de verschillende tenniswedstrijden met een aan fanatisme grenzend plezier. Hele weddenschappen werden afgesloten op wie van wie met hoeveel zou winnen. Na afloop werden de wedstrijden uitgebreid geanalyseerd en nagespeeld op de tennisbanen van de tennisclub achter het huis, of tegen het muurtje onder het viaduct even verderop.

In 1984 was de finale op Wimbledon een Amerikaans onderonsje: Jimmy Connors tegen zijn aardsrivaal John McEnroe. De tante, oom en neven waren overtuigd van de winst van Connors maar Elsje hield het op McEnroe. Niet omdat ze zoveel kennis van tennis had, maar gewoon, omdat het zo'n leuke rebel was. Op de stellige uitroepen vooraf van haar neven dat Connors echt veel sterker was en dus met geen mogelijkheid kon verliezen hoefde Elsje tijdens de wedstrijd met een slechts superieur glimlachje te reageren. McEnroe liet Connors met 6-1, 6-1, 6-2 alle hoeken van het centrecourt zien.

Voor vandaag hoopt Elsje op een overwinning van de Spanjaard Nadal. Niet alleen omdat ze een voorliefde voor Spanje boven Zwitserland heeft, nee, maar omdat ze een zwak heeft voor Nadal. Daarover meer in deel 2 van dit serietje...
(Nadal wint zojuist de eerste set met 6-4)