Wimbledon (4)

Vroeger droomde Elsje nadat ze vele uren kijkend naar Wimbledon had doorgebracht regelmatig dat ze een ballenmeisje was. Zittend langs het net in de starthouding, sprintend wanneer de bal daarin terecht kwam. De ballen terugrollend of naar de spelers stuiterend. Handdoeken aangevend, flesjes water aangevend. En ga zo maar door. Gebroken werd ze dan wakker, met stijve dijspieren. Alsof het allemaal echt was.

Dat ze een tennisser was heeft ze nooit gedroomd. Kennelijk kon ze zich dat onvoldoende voor de geest halen. Alleen over turnen, een sport die ze evenmin beoefende, droomde ze regelmatig. Dan maakte ze de prachtigste paardensprongen, zwierde ze aan de rekstok of leverde ze een geweldige prestatie op de balk. Als kersje op de taart sloot ze dan af met een tumbling serie bij de vrije oefening om u tegen te zeggen. Na dit soort dromen werd Elsje dan juist in de gloria wakker, het gevoel van zweven nog nazinderend in haar lijf.

Gek eigenlijk, hoe je fantasie met je op de loop kan gaan en je lichamelijke sensaties kan geven die je nooit eerder hebt beleefd of ooit zal beleven.
(De derde set gaat na een tiebreak naar Federer, die hiermee in de wedstrijd blijft)