Donatie

Groot nieuws: mensenhaar is een prima meststof. Elsje is direct naar de kapper getogen om een donatie te doen. Volgens de jongste liet ze zeker een kilo haar achter. Voor het goede doel doet Elsje veel, heel veel!

Missing link

Het is kerstvakantie en dus de tijd voor het maken van puzzels. Grote puzzels, het liefst nog moeilijk ook. Deze vakantie bedachten we de puzzel die de jongste voor haar verjaardag gekregen had te gaan maken. Een kitten in een spijkerjasje: veel blauw, grijs, donkerbruin en zwart.

Na veel puffen en zweten was eindelijk de rand gelegd. Puffen en zweten want: er zat een randstukje dubbel in de doos! Voordat je zoiets doorhebt... (*zucht*) En toen was de ellende nog niet gedaan want natuurlijk klopte het totaal aantal stukjes wel en dus... juist. Een ander stukje ontbrak! (*dubbele zucht*)

Gelukkig is de jongste een kordate tante en dus klom zij in de pen. Elsje moest assisteren door het bewijsmateriaal fotografisch vast te leggen.

Hierbij het resultaat. Mocht ze reactie krijgen dan zal ik daar hier gewag van doen.

Honderd procent Elsje (10)

Af en toe leest Elsje berichtjes over de bezoekweetjes van de blogs die ze leest. Een van de onderwerpen die daar regelmatig aan bod komen, is het soort zoektermen dat mensen naar het desbetreffende blog heeft gelokt/geleid/gebracht.

Elsje heeft ook maar eens een lijstje gemaakt met de zoektermen waarmee mensen in 2008 op haar blog kwamen. Enige schroom beving haar toen op nummer één 'dierensex' bleek te staan, maar gelukkig waren nummers twee en drie ingetypt door mensen die overduidelijk op zoek waren naar het blog zelf (respectievelijk 'elsjes emoties' en 'elsje's emoties') en ook nummer vijf zal hiermee van doen hebben ('elsje'). Nummer vier was trouwens de onvergetelijke penniemaat, nummer zes 'eyescan+customvue', zeven 'kerstkaarten schrijven' (leverde vooral veel bezoekers de afgelopen vijf weken op). Nummer acht is wel weer intrigerend: 'punttepels'. Wat bezielt mensen om op die term te gaan zoeken?? Op negen 'swingit' en op tien tenslotte 'dierenbevrijdingsfront'. Zo. Nou. Het is eruit. Niet echt interessant, toch??

Interessanter vindt deze dame eigenlijk wat er gebeurde toen ze ging ego-googelen: wat levert de zoekterm 'Elsje' voor interessants op?

1. Elsje: de homepage van de stripheldin Elsje. Daar komt ook het naamlogootje van deze blogger vandaan. En bovenstaande nieuwjaarswens, waar zij zich van harte bij aansluit.

2. Briljant vindt Elsje ook de kraammand 'Elsje Fiederelsje'. Het is dat het NSG meer dan voltooid is, anders...

3. En over Elsje Fiederelsje gesproken, natuurlijk is er ook een aantal liedjes met Elsje in de tekst in de lijst die Google oplevert terug te vinden. De mooiste? 'Elsje moet naar Hopsietopsieland' van Neerlands Hoop. Materiaal voor een ander blogje. Ooit. Ook moest Elsje lachen om de teksten van 'Elsje' van Roek Williams en 'Mooi Elsje' van de Zangeres Zonder Naam

4. Dan is er natuurlijk een aantal andere Elsjes: de actrice, de dienstbode die ellendig aan haar einde kwam, wat door Rembrandt vastgelegd werd.

5. Elsje levert weinig linkjes naar boeken op. Eigenlijk alleen naar Goud-Elsje. Nooit gelezen. Jullie?

6. Tot slot blijkt Elsje een naam die veel gekozen wordt door Belgische verleners van sexdiensten. Hrm... Mocht Elsje ooit een carriere-switch overwegen dan zal ze dit in haar achterhoofd houden ;-)

Maar het allerbelangwekkendste was dat Elsje 'nobel' betekent.

Deze excercitie was voor dit meisje erg interessant. Maar is het dat ook voor de lezer geweest?

Draadstaal

O, wat heeft Elsje zojuist weer genoten van Draadstaal, het satirisch programma van Jeroen van Koningsbrugge en Dennis van de Ven. Vooral de typetjes 'Fred en Ria' en 'Sayid'. Daarom hierbij van beiden een filmpje.

Hierbij geeft Elsje wel een ElmAlarm af: filmpjes worden waarschijnlijk door Elma niet gewaardeerd ;-)

Fred en Ria


en Sayid

Direct naar Tommy!

Wat doet een Elsje als ze de kerstdagen zonder kinderen doorbrengt? Nou, dan gaan zij en Sjaak erop uit. Zo gingen ze gisteren naar een werkelijk voorstelling in het hyperhippe Cool, de schouwburg annex muziekschool annex cultuurcentrum in Heerhugowaard. En wel goed uitspreken hoor, de naam van deze wannabe cultuurtempel, het is zoals Kool (denk maar aan Coolsingel) en niet Cool zoals in het bekende 'Vet Cool'. Elsje moest wel een beetje grinniken om zo'n cool complex in zo'n durp, net als om de foldertjes die er lagen trouwens: "Fanfare Hou en Trouw Heerhugowaard. Daar zit muziek in!"

Maar het meewarig lachen verging haar snel toen de voorstelling eenmaal van start ging. De Nederlandse band Di-rect, aangevuld met een aantal voor deze voorstelling aangetrokken artiesten (Caroline Dest, Marcel Veenendaal, Vince van Reeken en Paul Jan Bakker), 'deed' er Tommy, de legendarische rockopera van The Who. De Nederlandse teksten zijn van de hand van Jan Rot, dus Elsje moet zijn term gebruiken: ze zijn naar het Nederlands hertaald.

Vanaf de eerste seconde was het genieten. Geweldige stemmen, meer dan uitstekend gitaarwerk, de weer heerlijke teksten van Rot. Wat een fantastische middag! Dus: gaat allen Di-rect naar Tommy!

PS. Heb ik voldoende uitroeptekens gebruikt om jullie te overtuigen?

Niet standaard = moeilijk

Vanmorgen is Elsje bij de afdeling Burgerzaken van de Gemeente langs geweest. Het was namelijk tijd om, conform de afspraken in het convenant dat zij met haar ex afsloot, de jongste van zijn naar haar adres over te laten schrijven.

Gisteren bedacht Elsje dat zoiets simpels waarschijnlijk wel via het web kon, en inderdaad, ze vond een formuliertje dat je met je DigID kon activeren, waarna je er de benodigde gegevens over de 'verhuizing' op kon aangeven. Helaas bleek het allemaal niet zo simpel.

Nadat Elsje haar DigID had opgevist uit de krochten van de administratie in Huize Hengeveld, bleek dat ze alleen haar eigen verhuizing door kon geven. Jammer de pammer.

Op naar het loket Burgerzaken dus. Alwaar de rij zowaar korter was dan ooit, dus na slechts vijf minuten wachttijd toonde het nummertjesapparaat boven de rij balies al 885, het nummer van Elsje. De ambtenaar van dienst vond het maar ingewikkeld. Zeker omdat het kind een andere achternaam heeft dan Elsje (die van haar vader namelijk).

Ook bleek de gemeente het beleid voor dit soort zaken te hebben aangepast. Kon Elsje toen zij in 2002 bij de ex wegging, nog eigenhandig de kinderen naar haar nieuwe adres laten overschrijven, nu is toestemming van de andere ouder nodig. Op zich goed natuurlijk, want, zoals de ambtenaar uitlegde: "We werden maar al te vaak geconfronteerd met ex-geliefden die om beurten aan het loket ruzie kwamen maken over waar het kind ingeschreven zou moeten staan. En de Belastingdienst kijkt naar het aantal dagen dat een kind heeft ingeschreven gestaan op elk adres: alleen de ouder waar het kind de meeste dagen heeft gewoond, heeft recht op Kindertoeslag."

Elsje compliceerde de boel maar niet door op te merken dat ze de regeling van de Belastingdienst kul vindt in het geval van een volwaardig co-ouderschap en al helemaal niet met de vraag of de nieuwe regeling die de Kindertoeslag moet gaan vervangen dezelfde ridicule verdeling gebruikt. Ze wilde vooral met het door de ex te ondertekenen formuliertje huiswaarts.

Gelukkig mag hij het per post insturen, en hoeft Elsje niet te testen of de rijen tegenwoordig altijd zo kort zijn.

Logeerpartij - 2

Jullie moeten niet denken dat het allemaal kommer en kwel was met Elsje en logeren. Want overdag vond ze logeren heerlijk. Andere kinderen, ander speelgoed, ander eten: zalig gewoon.

Bijvoorbeeld bij de Oom en Tante in Voorburg. Zulke mooie herinneringen aan alle toneelstukjes die we (alle nichtjes samen of in gelegenheidscombinaties) voor hen opvoerden. Of logeren bij vriendinnetje H., die hamsters had die los door haar kamer scharrelden, overal in- en opklommen en daarbij Elsjes armen en hoofd niet schuwden. Of een dagje bij vriendin A., wiens ouders enorme snoeperds zijn en waar ze dus lekker de hele dag kon schransen. Of bij achternicht G. logeren die zo'n schattig baby'tje had waarmee Elsje de godganse dag aantroetelde. Of natuurlijk met die fantastische elektrische trein spelen bij de Oom en Tante in Overschie. Voor het eerst kaasfonduen bij vriendinnetje S: inmiddels is kaasfondue nummer 1 op de lijst favoriet eten van Elsje. Superzalig allemaal.

Conclusie: Elsjes ideale logeerpartij duurt een dag. De nacht brengt ze toch het allerliefst in haar eigen huis, in haar eigen bed door.

Logeerpartij

Het is kerstvakantie en dus dé periode voor de kinderen om logeerpartijtjes te regelen met vriendjes en vriendinnetjes.

Wat heeft Elsje daar toch altijd een vreselijke hekel aan gehad als kind: logeren. In een vreemd huis, dat natuurlijk anders rook dan thuis, moest je slapen op een matrasje op de grond en maar al te vaak onder een kriebeldeken (mind you, Elsjes kindertijd is van vóór de doorbraak van het dekbed).

Zo'n partijtje kwam er meestal op neer dat het slapen zelf zo lang mogelijk uitgesteld werd, bijvoorbeeld door eindeloos te kletsen. Het tot een uurtje of twee, drie tegen elkaar aanfluisteren over weetikveel werd bijna tot een Olympische sport verheven. En dat terwijl Elsje meestal omviel van de vermoeidheid. Hierdoor moest ze maar al te vaak teruggrijpen op het spelletje 'wie het langste stil is, wint'.

En dan de volgende ochtend. Meestal was Elsje door onbekende geluiden (veel) eerder wakker dan degene bij wie ze te gast was. En wat dan? In je bed blijven liggen en hopen dat je weer in slaap viel. Of zachtjes fluisterend je vriendinnetje wakker maken. Of, als dat niet lukte, ergens een boek vandaan zien te toveren om maar de heimwee te kunnen onderdrukken. In je eentje in een vreemd huis naar beneden gaan, dat durfde Elsje echt niet.

Dat de kinderen zich verheugen om uit logeren te gaan, daar snapt Elsje dan ook geen sikkepit van. Laten we het er maar op houden dat Elsjes anti-logeer-genen hen hebben overgeslagen.

Jonge ouders

Elsje las zojuist een berichtje op nu.nl: op een leeftijd waarop velen hun eersteling ter wereld brengen zijn de 32-jarige Naomi en haar 33-jarige man Rene al opa en oma geworden. Hun oudste dochter (16 lentes jong) beviel van een zoon. Het lijkt Elsje geen ongelukje want het meisje woont samen met haar vriend.

Slik. Dan zou Elsje over twee jaar dus al oma kunnen worden. Weliswaar is ze dan geen 32 meer maar toch slechts tien jaar ouder. Ze hoopt toch heel erg dat de oudste nog een jaar of 10-15 wacht met kinderen!

Pas maar op

Gisteren een stukje in de krant over de locatie van het nieuwe Feyenoord-stadion. De opvolger van het fameuze stadion De Kuip komt pal aan het water te liggen. Eerdere plannen om het zelfs deels in het water te bouwen leverde problemen op voor de scheepvaart en voor de natuur op het eiland Van Brienenoord (Van Brienenoord is een beschermenswaardig eiland en dus niet alleen de naam van een brug, weer wat geleerd).

Elsje is toch wel blij dat het stadion niet in het water wordt gebouwd. De bijnaam De Badkuip wordt dan wel erg voor de hand liggend. En aangezien Feyenoord op dit moment behoorlijk losgeslagen ronddobbert is het met man en muis vergaan in een badkuip nou niet iets waar dit meisje op zit te wachten.

Koppensneller

Regering
in Belgie
staat op
vallen

Wat zal de koppenmaker van de Volkskrant tevreden zijn met haar/zijn vondst als opening op de voorpagina...

Weer bezoek van Murphy

Vandaag, kwart voor zes, A27 bij Hilversum. De matrixborden geven een maximumsnelheid van 50 km/uur aan, dus Elsje laat het gas los en remt zachtjes om haar snelheid in de gewenste orde van grootte te krijgen. Van best ver achter haar komt een auto aangescheurd, die kennelijk niet op zit te letten en Elsje op een haar na mist door de vluchtstrook op te sturen. Degene achter hem/haar zit evenmin op te letten en raakt Elsje vol. Godzijdank stappen de bestuurder en zijn passagier ongedeerd uit, evenals Elsje. Hun auto ligt volkomen in de prak. Elsjes mol heeft een stevige deuk in de achterbumper maar gelukkig verder geen zichtbare schade.

Potverdorie de tweede aanrijding dit jaar, na twintig jaar schadevrij te hebben gereden. En dat terwijl het toch al zo'n Murphy-jaar is geweest.

Gelukkig heeft Mr. Murphy het ook goed met Elsje voor want een sleepauto heeft het ongeval zien plaatsvinden. Hij stopt, laadt de auto van de ongelukkigen op en Elsje volgt hen naar het bergingsbedrijf. Na alle papieren te hebben ingevuld zet Elsje haar aanrijders thuis af en rijdt zelf met nog geen uur vertraging door naar huis waar Sjaak haar met een pizzaatje opwacht.

Zin om even te lachen?

Let dan vooral op de bruidsmeisjes. Zeker aan het eind van dit filmpje valt Elsje van haar stoel van het lachen.

Donkere dagen

Vanmorgen reed Elsje tegen achten de parkeerplaats bij haar werk op. Nog steeds was het pikkedonker. Bah. En ze weet zeker dat tegen de tijd dat ze wederom op die parkeerplaats staat om naar huis te gaan, het wéér donker is. Deze dagen worden met recht de 'donkere dagen voor de Kerst' genoemd.

Er is gelukkig wel een lichtpuntje: binnen een week is de kortste dag alweer achter de rug en kunnen we weer toe gaan leven naar de lente.

Een luizenleven

Het gevolg van een overschot aan vrije dagen tegen het einde van het jaar: net een week vrij geweest, dan anderhalve week werken en dan weer ruim twee weken vrij. Zie hier het luzienleventje dat Elsje op dit moment leidt.

Wie ook zo'n leventje leiden zijn de vriendjes op het hoofdje van de jongste dochter. Zelden een kind met zoveel luizen in huis gehad. Dus Elsje draait ondanks de vrije dagen overuren met kammen en wassen van haren, jassen, beddengoed. Zucht.

Hoog, Elsje, kijk omhoog

De afgelopen dagen heeft Elsje met haar ogen naar de lucht gelopen. Tenminste, als het niet regende, sneeuwde of hagelde. En zo zag ze bijzondere dingen.

Een verrassend terrasje op tweehoog in een zijstraatje van de Oude Gracht in Utrecht:


En een verrassende plek om als ganzerik een vrouwtje het hof te maken (driehoog aan de achterkant van de Franse ambassade in Den Haag):


Ervaringen die Elsje iedereen gunt. Daarom ook het volgende filmpje.

Dag Sinterklaasje!

En nadien is nooit meer iets van Kelvin vernomen. Boze tongen beweren dat hij door een bejaarde man met een lange witte baard mee is genomen naar zuidelijker oorden.

Kijk eens even, beste Elsje

Vanavond is het pakjesavond. Die zullen Elsje en Sjaak niet vieren, want de kinderen zijn allemaal bij hun 'andere ouder'. Gelukkig mocht Elsje verleden week bij het afscheid van de baas voor Zwarte Piet spelen, in een prachtig professioneel Pietenpak. En maar strooien, of moet Elsje met het strooigoed de gasten bekogelen zeggen...

Zwarte panters

Op de voorpagina van de Volkskrant staan steeds korte aankondigingen van hetgeen je bij hen op de website kunt vinden. Vandaag een aankondiging van een korte reportage over een fotoserie van sportfotograaf Fjodor Buis. De reportage is zeer aan te raden, trouwens, prachtige foto's! De aanleiding om deze fotoserie te maken was bovenstaande foto, die Buis vijf jaar geleden maakte van Frans de Munck (bijnaam de Zwarte Panter).

En voor zwarte panters is Elsje heel erg bang. En als ze heel erg bang schrijft is dat een vreselijk understatement. Noem het irrationeel, deze bibberingen veroorzakende angst. Deze liever niet naar de foto kijkende, trillerigheid veroorzakende angst. Deze adem in de keel stokkende bij het lezen van de aankondiging op de voorpagina beverigheid veroorzakende angst. En dat terwijl er daar alleen maar letters staan, niets om bang voor te zijn zou je denken.

Hoe is dat zo gekomen? Elsje was een jaar of 6, 7 misschien toen er een aflevering van of de Hulk of de Man van Zes Miljoen werd uitgezonden waarin mensen achterna gezeten werden door zwarte panters, de 'waakhonden' van de slechterik van dienst. Eén scene uit die aflevering dringt zich elke keer aan Elsje op op het moment dat zij zelfs alleen maar dénkt aan zwarte panters: een vrouw, geheel in het wit gekleed, loopt over een trottoir langs een geasfalteerde bergweg. Het is nieuw asfalt, dat zwart ligt te glimmen in de zinderende zon. Links van haar een talud waarop een stukje verderop, tussen de struiken, een stel panters likkebaardend ligt te wachten op dit lekkere hapje. Als kijker besef je dat er voor haar geen ontkomen meer aan is.

Hoe het verder ging? Geen idee, maar dit beeld heeft zich in Elsjes netvlies gegrift. Jarenlang heeft ze er nachtmerries van gehad en nog steeds vervult het denken aan zwarte panters haar met deze diepgewortelde angst. Zozeer dat ze zelfs even getwijfeld heeft of ze bovenstaande foto wel boven haar blog zou plaatsen...

Lekker gewoon

Elsje had vanavond geen zin om te koken en dus haalde ze een pizza bij de buurt-afhaal-pizzeria. Daar staat altijd TMF aan, meestal heel irritant maar vanavond heeft Elsje zich prima vermaakt met het volgende filmpje.
(Elma, niet voor jou!)

Tomtesterom

Een briljant programma vindt Elsje het, Tomtesterom. Hierin gaat de Vlaming Tom Waes allerlei door de kijkers aangedragen uitdagingen aan, bijgestaan door zijn collega's Pascal (geluid) en Nico (camera). Het gaat er trouwens wel om dat de uitdaging is beschreven in zo'n 'How to'-boekje.

Zo deed Tom bijvoorbeeld een poging om het Kanaal over te zwemmen. Die aflevering kun je hier zien. Ontroerend. In de eerste aflevering wil Tom in het Guiness-Record boek komen en daarom organiseert hij een taartgooiwedstrijd, die is weer hilarisch!

Zijn doel is om te laten zien of de aanwijzingen in van die How-to-boekjes nou kloppen of niet... Geweldige televisie!

En zo blijkt de klant toch koning

Soms vliegen de ballonnetjes van de NS je om de oren. Nu weer roepen ze dat de punctualiteit voortaan ondergeschikt wordt aan het op de eindbestemming krijgen van de reiziger.

Het schrappen van treinen was altijd een populaire manier bij de NS om aan de met het Ministerie afgesproken punctualiteitsprestaties te kunnen voldoen: een geschrapte trein kan immers niet als 'te laat' worden ge(sp)oormerkt en telt dus niet mee voor de meting van de afgesproken prestatie.

Maar nu wordt dat dus anders: er worden geen treinen meer geschrapt, nee, 'Bij grote storingen kiezen we nu onverbloemd voor het belang van de reiziger. We zorgen ervoor dat hij op zijn bestemming komt, ook al leidt dat tot vertragingen en daarmee tot een langer punctualiteitscijfer.' (zo meldt de woordvoerder althans). Kennelijk hebben ze bij de NS ontdekt dat ze betalende klanten hebben! En daarover heeft iedereen als kind al geleerd: De klant is Koning!

Elsje las pas een column van Ben Tiggelaar, die stelde dat in tijden van economische krimp de klant vaak ineens weer centraal komt te staan. Zou dat in dit geval ook zo zijn en is het klantgerichte idee dus van tijdelijke aard? Of heeft de NS 'gewoon' het licht gezien?

Anders

Wie het blog van Anders nog niet leest moet daar zeker mee gaan beginnen. Zelfs bij Lingo ligt zijn naam op de lippen van de kandidaten...

Elsje heeft invloed (3)!

In juli deed Elsje hier haar beklag over de geblokkeerde blindengeleidestrook bij Den Haag CS. Gisteren liep zij daar weer langs en voilá:



Goed hè?