Eat that!

Terras, Zuid-Frankrijk, zwoele zomeravond. Elsje en Sjaak hebben zojuist bij de bijzonder vriendelijke garçon hun Menus du jour besteld en wachten onder het genot van een koel glaasje rosé tot het voorgerecht arriveert.

Aan het tafeltje naast hen nemen twee heren plaats. De één graatmager, de ander moddervet. En dat zal voorlopig wel zo blijven, want waar de graatmagere zich beperkt tot een voorgerechtje en een beetje eau gazeuse neemt de Billie Turf van de twee het vijfgangenmenu en drinkt er een fles wijn bij.

Twee dagen later speelt zich een soortgelijk tafereel af (ja, Elsje moet toegeven dat Sjaak en zij maar één avond zelf kookten). Ander terras, ander stel, want dit keer is het een echtpaar. Zij een Sidonia-lookalike, hij een soort Anton Geesink. Zij bestelt slecht een salade, en ook dit keer wordt er een vijfgangenmenu Antons mond binnen geschoven.

Wat trouwens verder opvalt aan beide stellen is hun zwijgzaamheid. Samen eten is voor geen van hen een moment van gezellig of gemoedelijk samenzijn. En ze zeggen toch altijd dat dikkerds gezellig zijn? Niets van te merken! Of komt dat doordat er zo'n magere lat bij zit dat ze niets te lachen hebben?

De stellen werpen steelse blikken in de richting van Elsje en Sjaak. Elsje voelt zich een enorme babbel- en lachkont. Maar wel een gelukkige babbel- en lachkont, want zij zit daar toch maar even met de mooiste man van het terras lekker en gezellig te eten. Eat that!