Afscheid

Ja, nu denkt Sjaak natuurlijk dat Elsje het over zijn nu rap naderende afscheid gaat hebben. Daarover moet hij vooral zelf maar aan het woord zijn.

Nee, Elsje wil even memoreren aan het feit dat er een tijdperk is afgesloten door de jongste: zij heeft namelijk haar C-diploma gehaald. Meestal doet afscheid nemen een beetje pijn ("Partir, c'est mourir un peu", zeggen de Fransen niet voor niets), maar Elsje zegt nu vol vreugde "Adieu!" tegen dit tijdperk.

Nooit meer naar zwemles, je als kijkouder stierlijk vervelen aan de kant, een lulpraatje aanknopen met een andere kijkouder en er dan achter komen dat je ook met hen niets hebt, in de broeierige hitte van de overvolle kleedkamer proberen je kind zo snel mogelijk af te drogen zodat je met het zweet prikkend op je rug eindelijk de frisse lucht in kan. Nooit meer die wurgende angst als ze in de buurt van een watertje speelt of er een zwembad in de buurt is. Tot nooit meer ziens!

Welkom relaxte vakantie, ontspannen liggend op een ligstoel aan de rand van het zwembad met een lekker boek terwijl de kinderen zich vermaken in, rond of in de buurt van het water.

Of elders, waar dan weer andere gevaren op de loer liggen (help!)...

PS nog even voor Sjaak: bedankt dat je zo lief was om de afgelopen maanden dit kind van haar B naar haar C-diploma te begeleiden. Je bent een kanjer!

Wie niet wil eten, moet slim zijn

Zoals dat gaat in elk gezin met kinderen: Elsjes moeder was dol op zuurkool, de vier meiden verafschuwden het. Met lange tanden zaten zij 's winters achter de zuurkoolstamp met spekblokjes, tot grote ergernis van hun moeder. Op een dag aan het begin van de lente was de maat vol. Moeders gromde boos: "Als jullie nou maar eens één keer zonder te zeuren jullie borden leeg zouden eten, eten we nooit meer zuurkool". De oudste zus knoopte die opmerking in haar oren.

Pas maanden later stond er weer zuurkool op het menu. De zussen aten keurig hun bordje leeg, tot verbijstering van de moeder. Op haar vraag of ze misschien een tweede portie zouden lusten (voorzichtig gevraagd want daar was de hoeveelheid in de pan eigenlijk niet op berekend) antwoordden zij stuk voor stuk: "Nee, dank je mam, het was heerlijk, maar ik heb echt genoeg gehad."

Bij het afruimen van de tafel spoot de oudste zus naar boven en kwam terug met een Verklaring, te ondertekenen door hun moeder. "Aangezien mijn dochters vandaag allemaal keurig hun bordje leeggegeten hebben, eten we nooit meer zuurkool. Ondertekend te L. op ... 198x".

Met gespannen gezichtjes keken de zussen naar hun moeder: zou zij nog weten dat zij dit beloofd had en zou zij zich er ook aan houden? De spanning brak toen hun moeder in lachen uitbarstte, om een pen vroeg en de verklaring ondertekende. Nooit meer stond er in het Elsjes ouderlijk huis zuurkool op tafel.

Elsje at het pas weer toen zij al lang en breed het huis uit was. Zij kwam er toen tot haar verbazing achter dat zij het inmiddels erg lekker was gaan vinden. Vooral op een pannenkoek, mét banaan en boursin. Verukkelijk.

Gisteren fietste Elsje met haar oudste dochter en vertelde aan haar dat Sjaak en zij lekker pannenkoeken met zuurkool zouden gaan eten. Waarop de oudste dochter gruwde: nooit zal ik zuurkool lusten! Elsje moest gelijk aan bovenstaande gebeurtenis denken. Zal haar oudste kind net zo slim zijn als haar oudste zus? L'histoire se repète?

Marijke

Gisteren kwam Elsje onverwacht Marijke tegen. Ach, Marijke. Nooit heeft Elsje meer zo'n hoopje ellende gezien als Marijke, eind jaren '70. Elsje was als klein meisje (een jaar of 9?) met een aantal vriendinnen (Mieke, Marja en Els) van haar moeder een weekendje in Wamel, een klein dorpje in de Betuwe, bij Tiel, aan de andere kant van de Waal.

Amper daargekomen bereikte hen het bericht dat de zus van één van hen, Marijke, een zelfmoordpoging had ondernomen. In Elsjes herinnering was ze op het spoor gaan liggen, maar het kan ook dat ze dat er achteraf maar van gemaakt heeft. Diezelfde avond nog werd Marijke (door de politie??) afgeleverd bij het huisje. De rest van het weekend stond uiteraard in het teken van die crisis.

Voor Elsje werd de ellende natuurlijk zoveel mogelijk afgedekt. Natuurlijk was het ook nog rotweer dat weekend en dus gingen de vriendinnen steeds één voor één met Elsje naar het Veerhuis: vijf minuutjes lopen over de dijk, kijken naar het pontje richting Tiel, chocomel drinken en weer terug lopen. Door de stromende regen. Nooit meer heeft Elsje zoveel chocomel gedronken als tijdens dat weekend.

Natuurlijk had Elsje wel door dat er iets raars aan de hand was, maar hoe het precies zat wist ze toen niet een heeft ze later ook slechts in algemeenheden te horen gekregen. In ieder geval heeft dat weekend een onuitwisbare indruk gemaakt. Mede door het souveniertje dat Elsje kreeg na afloop: als dank (?) dat ze zo lief was geweest, kreeg Elsje na afloop van Els een dierenencyclopedie voor kinderen.

En daar stond ze ineens gisterenavond voor Elsjes neus. Ongemakkelijke situatie, voor Elsje in ieder geval. Of het voor Marijke ook ongemakkelijk was, heeft ze niet durven vragen. Evenmin of ze nu, bijna 30 jaar later, blij was dat die zelfmoordpoging mislukt was. En dat is eigenlijk wat Elsje het allerliefst zou willen weten. Everything you always wanted to know, but were afraid to ask.

Remi

De afgelopen dagen was het schema donkergroen. En daar Sjaak tijdens zijn interbellum ging fietsen in de Ardennen, was Elsje alleen thuis. En daar is ze niet zo geschikt voor, kleine Remi die ze zich dan voelt.

Dus wat deed ze: ze plempte alle dagen tsjokvol zodat als ze thuis was, ze uitgeput in bed stortte.

Qua werk was het chaos en ellende. Ach nee, wel chaos, maar zeker geen ellende. Drie opdrachten moesten deze week af. Dat zorgde voor de nodige spanning, maar ook voor bevrediging want gisterenochtend waren er al twee klaar. En de derde is vijf minuten geleden in concept naar enkele collega's voor commentaar toegegaan.

Een workshop gisterenmiddag in de bossen rond Vught op een werkelijk prachtige locatie, Zin, gezeten tussen de bomen mag Elsje gewoon geen ellende noemen. Dat er eigenlijk vrijwel niets zinnigs uit de workshop kwam lag natuurlijk niet aan haar :-) De lange rit terug in de warme auto (file!) verdreef de lekkere boslucht niet uit haar neus.

Daarna ontmoette ze voor een borrel een oud-collega en streek met hem op een terrasje om de hoek van Huize Hengeveld neer. Dat dat de buurtkroeg was, wist ze al, maar deze schitterende donderdagavond leek het wel alsof de hele buurt er neergestreken was in het ondergaande zonnetje. Bij het weggaan vroeg een van de buurtgenoten of er alweer een nieuwe man in mijn leven was. Nou moe! Dan maar liever Remi.

Vandaag probeert ze nog iemand van VROM te paaien zodat een behoorlijk kritisch stuk van haar hand als louter ondersteunend wordt beschouwd. Masseren, masseren, masseren. Er lijkt een aardige fysiotherapeute aan Elsje verloren te zijn gegaan.

Nog een paar uurtjes, dan komt Sjaak weer terug. Elsje verheugt zich op een gewoon weekendje niksen. Hallo Sjaak, dag Remi!

My favourite things

Elsje is dol op lijstjes en toen zij weer een leuk ideetje voor een favorieten-lijstje publiceerde, duurde het natuurlijk niet lang voor Elsje volgde.

Haar all-time favourite things:
- in de categorie jeugdsentiment: 'The sound of music', een spelletje 'Barricade', yoghurt met banaan en een scheutje koffie, de herinnering aan de geur van de handen van mijn moeder als ze me in bed legde, die mengeling van glycerona-handcrème en caballero-sigaretten.
- in de categorie fijne luchtjes: de voor de hand liggende als pasgemaaid gras en versgebakken brood, maar ook dat luchtje van het hoofdje van een pasgeboren baby (ach, als Elsje dát nog een keertje mee zou mogen maken, zucht), en natuurlijk haar favoriete luchtje uit de fles.
- in de catogorie een genot voor de smaakpapillen: superbittere chocola (dus niet van die zoete zooi!), koude karnemelk, een glas Goede Champagne en kaas in alle soorten en maten.
- in de categorie een traktatie voor de oren: de prachtige uitvoering van 'Ich folge dir gleichfalls mit freudigen Schritten' uit de Johannes, gedirigeerd door Gardiner, 'Dawn is a feeling' van de Moody Blues, maar ook lekker vette discohit van bijvoorbeeld Donna Summers en heel hard 'Vrij zijn' van Marco Borsato draaien.
- in de categorie 'a sight for sore eyes': werk van René Magritte, het lachje van Tom Cruise of Robbie Williams, een mooi gelijkmatig gebit, sproeten.
- in de categorie een pleister voor de ziel: (het vooruitzicht op) met een pot thee en een goed boek op de bank, kat op schoot, kinderen boven in bed slapend en Sjaak ergens in huis lekker aan het sporten of achter de computer.

Nou heeft zij zich voorgenomen om zich op haar blog niet negatief uit te laten, maar Elsje heeft daar geen problemen mee. Een andere keer dus: Elsjes least favourite things.

Voorlichting

Vorige week was Elsje met zoonlief van tien jaar bij de schoolarts. Voor hem was de belangrijkste vraag: hoe lang ga ik worden? De verpleegkundige vertelde hem dat dit afhangt van hoe ver je al in de pubertijd bent (dan ben je sneller uitgegroeid) en vroeg hem daarna de oren van zijn hoofd over ontwikkeling van ballen, piemel, lichaamsbeharing. Nu is Elsje geen meisje dat moeilijk doet over seks maar door het gesprek met de schoolarts realiseerde ze zich dat ze dus een zoon heeft die deze ontwikkeling binnenkort door gaat maken. En dat zij hier eigenlijk verrekt weinig vanaf weet, komende uit een louter meidengezin. Help! Gelukkig kreeg zoonlief een folder mee, met als ondertitel 'ook interessant voor meiden'. Die folder moet moeders dus ook maar snel lezen. Dan kan ze zich voorbereiden op eventuele vragen.

Gelukkig voor kinderen die ouders hebben die minder makkelijk over seks praten is er een bron van interessante feitjes en weetjes. Nee, Elsje bedoelt niet Internet. Ze doelt op TMF. Verbijsterd bleef Elsje namelijk vrijdagavond zitten kijken toen zij bij het kanaalzwemmen bij deze muziekzender was aanbeland. Want wat zag zij daar? Niet alleen schaars aangeklede dames die de verschillende clips op moeten leuken, maar vooral ook de sekstips onderin beeld. Voor slechts '70 cent pob' werd er een woord verklaard en een bijbehorende tip voor een (nog betere) uitvoering van die handeling. Heel leerzaam, want Elsje had echt geen idee wat termen als 'rimmen' en 'gaffelen' betekenen.

Maar deze manier van voorlichting is wel heel erg expliciet. In plaats van domweg de gedetailleerde instructies te volgen hoopt Elsje dat haar kinderen zelf zullen ontdekken wat ze op dit gebied willen en prettig vinden. Want die ontdekkingstocht is een groot deel van de lol!

Kruistocht

Gisteren was het moederdag. Naast heerlijk uitslapen en een super-ontbijt waren er natuurlijk kadootjes. Elsje kreeg een stapel schattige boekjes: prachtig uitgevoerde notitieboekjes en van die kleine kado-boekjes met mooie foto's van werken van Dalí en Vermeer, een moederdag blogje en een paar prachtige tekeningen.

Het NSG had bovendien Elsjes moederdag-kadotip wel heel letterlijk opgevat: Elsje kreeeg de DVD van Kruis-tocht in spijkerbroek kado. Of die wel bij de Kijkshop vandaan is gekomen, moet Elsje de lezer schuldig blijven. Direct werd de thuisbioscoop in werking gesteld: gordijnen dicht, popcorn in de magnetron, grote kan limonade erbij en kijken maar.

Al met al alweer een heerlijke moederdag!

Kadotip?!

Adelheid Roosen (denkt Elsje) maakte er zelfs ooit een liedje over: moeder houdt van seks. Het liedje is een aanklacht tegen het fenomeen dat als je eenmaal een kind hebt gebaard, je van vrouw verandert in moeder. En dat het als moeder not done is om van seks te houden. Prima liedje, helemaal mee eens. Het is een liedje van alweer even geleden. In die tijd kon je alleen bij de Wehkamp een 'massagestaaf' aanschaffen, die zodanig was gefotografeerd dat Elsje lang geloofde dat dit iets was om je zere schouderspieren mee te masseren.

Sindsdien is de wereld wel wat veranderd. Over seks kan in het NSG openlijk gepraat worden. En seksspeeltjes zijn als kadootje bon ton. Inmiddels is zelfs seks door moeders bijna geaccepteerd, althans dat maakt Elsje op uit de moederdagfolder van de Kijkshop.

Maar of moederdag nou de meest logische gelegenheid is om dit soort speeltjes aan de man ehrm... vrouw te brengen? Elsje is heel benieuwd waar Sjaak en het vijftal haar mee zullen plezieren zondag. Als ze mag kiezen tussen zo'n speeltje van de Kijkshop of een tekening van de kinderen: doe haar dan het laatste maar. Dat speeltje komt wel onder iets meer privé-omstandigheden.

Naschrift: wie Elsje de tekst en uitvoerende van het liedje kan leveren, verdient haar Eeuwige Dank.

And the winner is...

... zeker niet de Bob. Want die kan natuurlijk geen alcohols-lot kopen.

Hemeltjelief

Elsje en Sjaak zijn afgelopen weekend in de boekenhemel geweest. Zij bezochten het boekenhotel in het Drentse Doldersum.

Samen met een andere, daar toevallig eveneens bivakkerende, boekgrrl met haar dochtertje brachten Sjaak en Elsje de gemiddelde leeftijd aardig omlaag. Maar de aanwezigheid van al deze grijze duiven mocht de pret absoluut niet drukken. Want die begon al toen Elsje binnenkwam. Een ontvangstbalie bedolven onder de boeken, dat zie je toch niet vaak. Een randje met boekjes met prentbriefkaarten, daaronder een brede plank rand met zeer recente Nederlandse romans, rechts een kast met kinderboeken links een leestafel met kranten, tijdschriften en recent vertaalde boeken. Oooohhh! Wat een heerlijkheid allemaal.

Elsje voelde zich net een kind dat in een snoepwinkel losgelaten wordt. Ze kon gewoon niet besluiten waarmee ze zou gaan beginnen. Want dan moest ze dus ook besluiten waarmee ze níet ging beginnen. Welk een dilemma! Dat werd opgelost doordat zij besloot de laatste 50 pagina's te verorberen van het boek dat ze thuis nog nét niet uitgekregen had, About Grace van Anthony Doerr. En daarna besloot ze gewoon van heel veel een beetje te proeven.

Terwijl zij op het terras in de zon wachtte op Sjaak, die de tocht naar Drenthe niet comfortabel in de auto meereisde maar liever zijn lijf afbeulde op de racefiets, moest Elsje zich inhouden om niet telkens even naar binnen te slenteren om toch alvast van alles in te kijken en mee te graaien.

Want zo verging het haar de rest van het weekend. Alleen als ze niet in hotel was, omdat er nou eenmaal ook wel af en toe van de laatste paar mooie dagen genoten moest worden per fiets of te voet, had Elsje geen letters voor haar neus. Zelfs tijdens het eten, want dat is in dit hotel niet alleen geaccepteerd, maar wordt zelfs gestimuleerd door overal op, naast en bij de tafeltjes boeken neer te leggen. Zelfs de servethouders zijn boeken!

De krant, tijdschriften, maar vooral boeken, heel veel boeken. Vaak alleen even ingekeken (Special Topics in Calamity Physics van Marisha Pessl bijvoorbeeld), soms met een gevoel van nostalgie iets van vroeger opengeslagen (Dilbert, Fokke en Sukke en het afzien van 2003, de almanak van de wansmaak uit 1993), soms een hoofdstukje of twee gesnoept (Janne IJmker, Achtendertig nachten, dat zich in Dolderdum van de 18e eeuw afspeelt) en heel vaak snel de titel opgeschreven om thuis verder te kunnen lezen. Het was gewoon puur genieten.

O ja, daarnaast moet natuurlijk wel gemeld worden dat het succes van dit weekend mede mogelijk gemaakt werd door de gastvrijheid van het echtpapier dat het hotel runt. En door het feit dat het er rookvrij is! Het enige dat Elsje aan te merken had was dat de schilderijen aan de muren nog van die oubollige bloemige gevallewn zijn. Daar moeten nog wat mooie plaatjes van lezers voor in de plaats komen. Dan is het er helemaal perfect.

En nu is Elsje weer thuis en moet het afkicken beginnen. Gelukkig heeft Elsje nog een hele stapel ongelezen lekkers klaarliggen. En kan zij zich weer gewoon op een boek concentreren. Het leven is zo slecht nog niet, met lettertjes om je heen.